Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 21

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W warunkach laboratoryjnych przebadano dynamikę przemieszczania się składników pokarmowych oraz organicznych i mineralnych form węgla w profilu gleby płowej. Pełny profil gleby płowej z wypreparowanymi poszczególnymi poziomami znajdował się w trzech oddzielnych kolumnach z PCV o średnicy 15 cm. Miąższość poszczególnych warstw była analogiczna jak w warunkach polowych i wynosiła: 35 cm dla poziomu Ap (9 kg gleby), 25 cm dla poziomu Eet (5 kg gleby) oraz 20 cm dla poziomu Bt (5 kg gleby). Przez pięć tygodni stosowano nawadnianie gleby w odstępach siedmiodniowych. W pierwszym terminie do trzech poziomów gleby wprowadzono wodę dejonizowaną. W kolejnych terminach wodę dejonizowaną stosowano tylko dla poziomu Ap, natomiast do kolejnych poziomów wprowadzano odciek z wyższego poziomu. Zawartość Ca, Mg, K, P, N oraz Corg. w przesączach glebowych była uzależniona od rodzaju składnika, terminu przemywania oraz poziomu genetycznego gleby.
Celem pracy było przedstawienie przepływu fosforu w rolnictwie w skali całej Polski przy zastosowaniu współczynników konwersji opracowanych przez Schrödera. Na podstawie danych GUS-u i literatury obliczono zawartość fosforu w poszczególnych ogniwach obiegu tego składnika w rolnictwie. Na tej podstawie wyznaczono współczynniki konwersji - SH, HF, FP i MS oraz obliczono efektywność wykorzystania fosforu O/I. Efektywność wykorzystania fosforu w skali całej produkcji rolniczej w Polsce wyliczona według modelu matematycznego Schrödera wyniosła ok. 14,4%. Na podstawie przeprowadzonej analizy współczynników konwersji można stwierdzić, że w badanym okresie czasu w polskim rolnictwie najbardziej efektywny przepływ P dotyczył poziomów: wyprodukowane nawozy naturalne-nawozy naturalne wprowadzone do gleby oraz gleba-roślina. Uzyskane wyniki pozwalają stwierdzić, że do większych strat fosforu poza przestrzeń rolniczą dochodzi w produkcji zwierzęcej. Poprawa efektywności zarządzania fosforem w rolnictwie musi być prowadzona równolegle na wszystkich poziomach produkcji ponieważ koncentrowanie się tylko na tych, na których dochodzi do największych strat fosforu nie przynosi znaczącej poprawy efektywności wykorzystania fosforu. Uzyskane wyniki sugerują konieczność dostosowania modelu Schrödera do warunków polskiego rolnictwa.
W doświadczeniu wazonowym badano wpływ różnych substancji zawierających wapń: wapno węglanowe, gips oraz fosfogips na wielkość biomasy roślin, zawartości glinu w korzeniach i zielonych częściach roślin oraz na zawartość Al³⁺ w glebie i roztworze glebowym. Rośliną testową była lucerna siewna (Medicago sativa L.). Do badań została użyta gleba pochodzącej z warstwy ornej niewapnowanych poletek NK, Pola Doświadczalnego SGGW w Łyczynie. Spośród badanych substancji jedynie węglan wapnia korzystnie wpływał na odczyn gleby natomiast odpady przemysłowe: gips i fosfogips nie miały wpływu na zmianę pH gleby kwaśnej. Wraz ze wzrostem pH gleby spowodowanym jej zwapnowaniem stwierdzono spadek zawartości toksycznego dla roślin glinu wymiennego w glebie i roztworze glebowym. Na obiektach z gipsem i fosfogipsem przyrostowi zawartości glinu wymiennego w glebie towarzyszył wzrost zawartości Al³⁺ w roztworze glebowym i zawężenie równoważnikowego stosunku Ca : Al. Zastosowanie wyższej dawki gipsu (6 Hh) i zastosowanie fosfogipsu (3 i 6 Hh) spowodowało wyraźny spadek plonów roślin. Spadkowi plonów towarzyszył wzrost zawartości glinu w korzeniach oraz w zielonych częściach roślin. Najwyższy plon roślin uzyskano na obiekcie z mniejszą dawką węglanu wapnia (3 Hh). Na obiektach wapnowanych stwierdzono znaczący spadek zawartości glinu w korzeniach i zielonych częściach roślin.
W doświadczeniu wazonowym przebadano wpływ węglanu wapnia, gipsu i fosfogipsu na plon i skład chemiczny roślin oraz pH i zawartość Ca²⁺, Mg²⁺, K⁺ w roztworze glebowym. Do badań została użyta gleba lekka, pochodząca z warstwy ornej niewapnowanego obiektu NPK, trwałego doświadczenia nawozowego prowadzonego w Wydziałowej Stacji Doświadczalnej SGGW w Skierniewicach. Roślinami testowymi były: gorczyca biała (Sinapis alba L.) oraz koniczyna czerwona (Trifolium pratense L.). Dawki wapnia w użytych substancjach wyliczono na podstawie 1,2 i 4 Hh. Największy przyrost plonów uzyskano stosując CaCO₃, natomiast użyte do nawożenia odpady na ogół zmniejszały plony uprawianych roślin. Węglan wapnia powodował wzrost zawartości Ca i Mg i spadek zawartości K w roślinach. Pobranie Ca, Mg i K przez rośliny było największe na obiektach z węglanem wapnia, mniejsze na obiektach z gipsem i najmniejsze na obiektach z fosfogipsem. Zastosowanie największych dawek odpadów było przyczyną zaburzenia gospodarki jonowej roślin w wyniku, którego dochodziło do rozszerzenia stosunku K : (Ca + Mg). Dominującym jonem roztworu glebowego gleby silnie kwaśnej był potas, deficytowym zaś magnez. Wapnowanie zwiększyło zawartość wapnia, a zmniejszyło zawartość magnezu w roztworze glebowym po zbiorze roślin. Na obiektach z gipsem i fosfogipsem zawartość wszystkich badanych jonów była wielokrotnie większa niż na obiektach wapnowanych (CaCO₃), a dominującym jonem był kation wapnia.
Oceniono wpływ zawartości różnych form Al i Fe na wielkość pojemności sorpcyjnej wobec fosforu warstwy ornej gleb uprawnych typowych dla warunków Polski. Wierzchnia warstwa analizowanych gleb uprawnych zawierała największą ilości żelaza „wolnego” (Fec), mniejszą form amorficznych i słabo skrystalizowanych (Feox) a najmniejszą ilość uzyskano w przypadku kompleksów żelaza z substancją organiczną gleby (Fep). Większość amorficznych i słabo skrystalizowanych związków glinu (Alox) występowało w połączeniach z dobrze rozłożoną substancją organiczną gleby (Alp). Wielkość pojemności sorpcyjnej warstwy ornej gleb lekkich i bardzo lekkich typowych dla warunków Polski determinowana była ilością amorficznych, słabo skrystalizowanych form glinu i żelaza (Alox, Feox) oraz połączeń żelaza z dobrze rozłożoną substancją organiczną (Fep).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.