Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 13

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W dwuletnim (1998-1999) doświadczeniu polowym badano dynamikę przyrostu masy roślinnej oraz pobranie miedzi przez szarłat (Amaranthus cruentus L.).Stwierdzono, że nawożenie szarłatu dawką 10 kg Cu/ha w istotny sposób wpływa na przyrost jego biomasy, plon nasion, zawartość oraz pobranie tego mikroelementu przez rośliny. Szarłat przedsiewnie nawożony dawką 10 kg Cu/ha może pobrać z plonem jedynie około 85 g Cu z hektara. Dynamika przyrostu masy roślinnej w znacznym stopniu zależy od zasobności i odczynu gleby oraz warunków klimatycznych.
W trzyletnim doświadczeniu polowym badano wpływ nawożenia borem na plon nasion szarłatu (Amaranthus cruentus L.) i zawartość w nich różnych związków azotu. Stwierdzono, że dla uzyskania wysokiego poziomu plonu nasion szarłatu niezbędne było nawożenie tej rośliny doglebową dawką 2 kg B·ha⁻¹, ewentualnie dolistną dawką 0,2 kg B·ha⁻¹. Nawożenie borem wpłynęło jednak na istotne zmniejszenie nagromadzenia azotu białkowego w nasionach szarłatu. Dolistne dokarmianie szarłatu dawką 0,2 kg B·ha⁻¹ było korzystne ze względu na jakość uzyskanego plonu nasion. Ten sposób nawożenia przyczynił się do zwiększenia zawartości białek budulcowych oraz lizyny, leucyny, metioniny i fenyloalaniny.
W trzyletnim (1995-1997) doświadczeniu polowym badano wpływ uprawy szarłatu spożywczego (Amaranthus cruentus L.) na odczyn i zasobność gleby. Stwierdzono, że uprawa szarłatu obniżyła odczyn średnio zwięzłej gleby pło­wej, szczególnie w latach o zwiększonej ilości opadów. Nawożenie borem i mie­dzią, niezależnie od technologii nawożenia, przyczyniło się do zmniejszenia zaso­bności gleby w przyswajalny potas, natomiast cynk stosowany w dawce 10,0 kg·ha⁻¹ Zn ograniczył pobieranie fosforu zwiększając tym samym jego zawartość w glebie. Przedsiewne nawożenie borem, miedzią i cynkiem poprawiło zasobność gleby w te mikroelementy w porównaniu z dolistną technologią ich stosowania.
Badaniami objęto gleby gruntów ornych i użytków zielonych zlokalizowanych u ujścia Nidy do Wisły w obrębie mezoregionów Płaskowyżu Proszowskiego, Doliny Nidy i Garbu Wodzisławskiego. Próbki powierzchniowej warstwy gleb pobierano z jednostek typologicznych charakterystycznych dla tego regionu: mad brunatnych, czarnoziemów zdegradowanych, czarnych ziem właściwych i gleb brunatnych. Stwierdzono istotne zależności pomiędzy składem granulometrycznym gleb a zawartością przyswajalnych mikroelementów (Cu,Zn,Mn i Co) mieszczącą się przeważnie w granicach naturalnych wartości występujących w Polsce. Wszystkie badane gleby charakteryzowały się wysoką zasobnością w stosunku do przyswajalnych form cynku, natomiast niską, średnią lub wysoką w miedź oraz w większości (w 95 %) niską zasobnością w przyswajalny mangan. Stwierdzono ponadto bardzo niską zawartość przyswajalnego kobaltu w porównaniu z innymi regionami Polski.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.