W ostatnich latach nastąpił w Polsce głęboki spadek powierzchni uprawy roślin strączkowych. Ma to miejsce pomimo ogólnie znanej wartości i przydatności tych roślin w żywieniu człowieka i zwierząt, a także potrzebie stosowania w płodozmianach. Główny czynnik ograniczający stanowi import taniej śruty sojowej. Jedyną rośliną strączkową, której powierzchnia i plony w uprawie na nasiona są zadowalające, jest fasola. Prowadzone są badania z tolerancją na niskie temperatury i innymi czynnikami mającymi polepszyć jakość surowca. W hodowli obok plennych i wczesnych rodów, znajdują się także wartościowe użytkowo linie, które zapewniają ciągłość pozytywnych wyników w hodowli fasoli. Dysponujemy w Polsce kilkoma wartościowymi dostosowanymi do naszych warunków klimatycznych odmianami i wielu rodami soi. Mamy także znaczące zaplecze hodowlane w tym gatunku, w postaci wczesnych i plennych linii. Można sądzić, że stworzenie tej roślinie odpowiednich warunków ekonomicznych może rozszerzyć jej krajową uprawę. Stwierdzenie to, choć w różnej skali, dotyczy praktycznie całej grupy roślin strączkowych.
Oszacowano parametry stabilności plonu nasion oraz typ adaptacji do środowisk dla 33 genotypów grochu. Wysoko plonujące odmiany Bohatyr, Grapis, 2397/90, 2400/90 i Kwestor, o normalnym ulistnieniu, charakteryzowały się stabilnością poniżej średniej (b > 1), plonując lepiej w lepszych środowiskach. Podobnie zachowywały się dobrze plonujące formy wąsolistne: PRH 993, Ród 444 i 429/87. Wysoką stabilność plonowania wykazał Ród 73. Odmiany zagraniczne wykazały słabą adaptację do wszystkich środowisk. Analiza współczynników ścieżek wykazała wysokie, dodatnie bezpośrednie związki plonu z poletka z długością okresu wegetacji, odpornością na wylęganie, wysokością roślin, liczbą strąków z rośliny oraz niższy bezpośredni związek odporności na choroby z plonem nasion.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.