Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 35

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przetestowano 4 techniki sterylizacji nasion eukaliptusa kłującego. Dwie z nich powszechnie stosowane, oparte na chloraminie i podchlorynie wapnia, a dwie na podchlorynie sodu zawartym w Domestosie Metody oparte na Domestosie o 35% skracały średni czas kiełkowania na­siona do 0,8 dnia. Przy podchlorynie wapnia oraz chloraminie średni czas kiełko­wania nasiona był dłuższy i wynosił odpowiednio 1,2 oraz 1,3 dnia. Obydwa spo­soby odkażania z użyciem Domestosu skutecznie ograniczały zakażenia, a przy tym nie hamowały procesu kiełkowania nasion. Pozostałe z użytych środków obniżały siłę kiełkowania do 74% w przypadku chloraminy i aż do 55% w przypadku podchlorynu wapnia.
Celem pracy było zbadanie wpływu kwasu giberelinowego (GA3) i benzyloadeniny (BA) oraz odżywki Chrysal Clear (przeznaczonej do stosowania przez klientów indywidualnych) na trwałość i walory dekoracyjne ulistnionych pędów eukaliptusa drobnolistnego (Eucalyptus parvifolia) stosowanych na zieleń ciętą. Pędy po ścięciu moczono w roztworach GA3 i BA o stężeniach 1 mmol·dm-3 przez 30 sekund. Następnie umieszczono je w wodzie destylowanej, której poziom był systematycznie uzupełniany. Wpływ regulatorów wzrostu na pozbiorczą trwałość pędów porównano z działaniem odżywki Chrysal Clear. Kontrolę stanowiły pędy nie poddane żadnym zabiegom umieszczone w wodzie destylowanej. W trakcie trwania doświadczenia prowadzono obserwacje wpływu zastosowanych środków na trwałość, ubytek świeżej masy ulistnionych pędów oraz spadek zawartości chlorofili w liściach badanego gatunku. Trwałość badanej zieleni określono w dniach, licząc od zbioru do pierwszych oznak utraty walorów dekoracyjnych. W doświadczeniu najdłuższą trwałość po ścięciu (21 dni) wykazały pędy E. parvifolia traktowane jako kontrola (wstawione do wody destylowanej), natomiast najkrótszą trwałością charakteryzowały się pędy potraktowane zarówno Chrysalem jak i BA. Po zakończeniu doświadczenia najniższym ubytkiem świeżej masy charakteryzowały się ulistnione pędy badanego gatunku wstawione do wody destylowanej, natomiast kondycjonowane w BA najwyższym w stosunku do kontroli. Każdy z zastosowanych środków w istotny sposób ograniczył degradację barwników w liściach E. parvifolia w stosunku do wartości kontrolnych.
Badano wpływ GA₃, BA oraz preparatu Chrysal Clear na trwałość liści: Cordyline ‘Glauca’, C. stricta i C. australis ‘Red Star’, uprawianych na zieleń ciętą. Liście ww. gatunków po ścięciu moczono w roztworach GA₃ i BA o stężeniach 1 mmol‧dm⁻³ przez 30 sekund, po czym umieszczano je w wodzie destylowanej. Kontrolę stanowiły liście wstawione do wody destylowanej bezpośrednio po zbiorze. Trwałość badanej zieleni określono w dniach, licząc od zbioru do pierwszych oznak utraty walorów dekoracyjnych. W trakcie trwania doświadczenia prowadzono obserwacje wpływu zastosowanych środków na trwałość liści oraz spadek zawartości chlorofili w liściach badanych gatunków Liście C. ‘Glauca’ zachowały najdłuższą trwałość po ścięciu (zarówno w przypadku traktowania roztworami GA₃ i BA, a zwłaszcza preparatem Chrysal Clear - 25 dni), natomiast najniższą trwałością charakteryzowały się liście C. australis ‘Red Star’ tak w przypadku traktowania Chrysalem Clear, jak i moczenia w roztworze GA₃. W przypadku liści C. stricta tylko Chrysal Clear wywarł pozytywny efekt przedłużając ich trwałość po ścięciu o około dześć dni w porównaniu z wartościami kontrolnymi. Najwyższy spadek chlorofili zaobserwowano w liściach Cordyline ‘Glauca’, najniższy zaś u C. australis ‘Red Star’. Żaden z zastosowanych środków nie wpłynął w znaczący sposób na niższy stopień degradacji barwników w liściach badanych gatunków w stosunku do wartości kontrolnych.
Wykorzystanie pnączy na ekranach akustycznych jest ich najnowszym zastosowaniem. Pnącza nie tylko pozwalają na wkomponowanie ekranu w krajobraz, lecz wzmacniają jego działanie. Rośliny w pobliżu ciągów komunikacyjnych rosną w warunkach nadmiernego zasolenia spowodowanego stosowaniem soli do zwalczania śliskości pośniegowej. W pracy oceniono przydatność winobluszczu pięciolistkowego - Parthenocissus quinquefolia do nasadzeń przy ekranach akustycznych. Badano wpływ chlorku sodu, który jest najczęściej stosowany w zimowym utrzymaniu dróg, na wzrost i rozwój wybranego gatunku pnącza. W tym celu zastosowano chlorek sodu w okresie zimowym w trzech dawkach: 10, 20 i 30 g·m⁻² oraz w czterech terminach. Kontrolę stanowiły rośliny nietraktowane solą. W ramach porównawczych pomiarów dendrometrycznych określono długość, średnicę oraz liczbę pędów i liści na roślinie. Dodatkowo wyodrębniono stanowisko w pobliżu ekranów akustycznych wzdłuż ciągów komunikacyjnych, skąd gleba także została poddana analizie chemicznej. Chlorek sodu wywarł niekorzystny wpływ na wszystkie badane cechy winobluszczu pięciolistkowego.
Badano wpływ GA3, BA oraz preparatu Chrysal Clear na trwałość liści: Dracaena marginata, D. marginata ‘Tricolor’, D. deremensis ‘Compacta’ i D. reflexa uprawianych na zieleń ciętą. Liście ww. gatunków po ścięciu moczono w roztworach GA3 i BA o stężeniach 1 mmol∙dm-3 przez 30 sekund; kondycjonowano w roztworach GA3 (0,25 mmol∙dm-3) i BA (0,1 mmol∙dm-3) przez 24 godziny, po czym umieszczono je w wodzie destylowanej. Kontrolę stanowiły liście wstawione do wody destylowanej bezpośrednio po zbiorze. W trakcie trwania doświadczenia prowadzono obserwacje wpływu zastosowanych środków na trwałość liści oraz obliczono ubytek świeżej masy liści poszczególnych gatunków. Trwałość badanej zieleni określono w dniach, licząc od zbioru do pierwszych oznak utraty walorów dekoracyjnych. Najdłuższą trwałością po ścięciu (75 dni) charakteryzowały się liście draceny obrzeżonej (D. marginata) oraz liście D. marginata ʻTricolorʼ potraktowane odpowiednio roztworami: GA3 i BA o stężeniu 1 mmol∙dm-3 każdy, zaaplikowane w formie moczenia. W warunkach kontroli (liście wstawione do wody destylowanej) najdłuższą trwałość (60 dni) wykazały liście D. marginata ‘Tricolor’, natomiast zdecydowanie najkrótszą liście D. reflexa. BA zastosowana zarówno w formie kondycjonowania jak i moczenia przedłuża istotnie trwałość liści D. marginata. Moczenie materiału w roztworze 1 mmol∙dm-3 GA3 wpłynęło istotnie na przedłużenie trwałości liści D. reflexa i D. marginata ‘Tricolor’, natomiast kondycjonowanie liści w 0,25 mmol∙dm-3 roztworze GA3 istotnie obniżyło trwałość liści D. reflexa. Zastosowanie preparatu Chrysal Clear wywarło negatywny efekt i skróciło trwałość ciętych liści testowanych dracen z wyjątkiem liści D. reflexa i D. marginata ʻTricolorʼ. Liście D. marginata ‘Tricolor’ potraktowane preparatem Chrysal Clear, wykazują statystycznie istotny najmniejszy ubytek świeżej masy. W liściach D. reflexa i D. marginata traktowanych BA (1 mmol∙dm-3) nastąpił najmniejszy ubytek świeżej masy, natomiast największy ubytek zaobserwowano u liści D. marginata ‘Tricolor’ pozostawionych w kontroli oraz u liści D. deremensis ‘Compacta’ traktowanych GA3 (1 mmol∙dm-3).
Badano wpływ GA₃, BA aplikowanych w różny sposób oraz preparatu Chrysal Clear, na pozbiorczą trwałość ciętych liści difenbachii, zroślichy i skrzy- dłokwiatu. Pozyskane liście poddawano następującym zabiegom: kondycjonowa- nia, tzn. umieszczania w wodnym roztworze GA₃ o stężeniu 0,25 mmol·dm⁻³ na 24 godziny; zamaczania, czyli zanurzania całych blaszek liściowych w wodnym roztworze GA₃ o stężeniu 1 mmol·dm⁻³ na 30 sekund; kondycjonowania w roztworze BA o stężeniu 0,1 mmol·dm⁻³ przez 24 godziny; zamaczania w roztworze BA o stężeniu 1 mmol·dm⁻³ przez 30 sekund. Po wykonaniu wyżej wymienionych zabiegów, liście umieszczano w wodzie destylowanej. Kontrolę stanowiły liście umieszczone w wodzie destylowanej bezpośrednio po zbiorze. Trwałość pozbiorczą badanej zieleni określono w dniach licząc od zbioru do pierwszych oznak utraty walorów dekoracyjnych. Obliczono także ubytek świeżej masy liści poszczególnych gatunków, określając w ten sposób wpływ związków i preparatu, którymi były traktowane na ich proces starzenia się. Pozbiorcza trwałość badanych liści jest uzależniona od gatunku. Najdłużej zachowały ją liście difenbachii, a najkrócej liście zroślichy. U difenbachii była ona o 9 dni dłuższa niż trwałość liści zroślichy, natomiast trwałość liści skrzydłokwiatu w odniesieniu do niej była o 7 dni dłuższa. Najdłuższą trwałością odznaczały się liście skrzydłokwiatu, zarówno te potraktowane GA₃ zastosowanym w formie moczenia, czy kondycjonowania, jak i te kondycjonowane lub moczone w BA. Najkrótszą trwałością odznaczały się natomiast liście difenbachii i zroślichy, potraktowane preparatem Chrysal Clear.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.