Materiał do badań stanowiły mieszańce F2 uzyskane w wyniku krzyżowania półdiallelicznego siedmiu zróżnicowanych linii, wyprowadzonych z odmian pszenicy ozimej: Oregon, Jawa, CWW-3547/56, Longbow, Regina, Hana, Norman. Zdolność kombinacyjną oszacowano według modelu stałego (Griffing, 1956), metoda druga. Wysokość roślin jest warunkowana, oprócz addytywnego działania, także nieaddytywnym działaniem genów, pozostałe cechy są warunkowane addytywnym działaniem genów. Wartościowymi komponentami do krzyżowania są linie Longbow i Oregon.
Siedem zróżnicowanych linii wyprowadzonych z odmian pszenicy ozimej Oregon, Jawa, CWW, Longbow, Regina, Hana i Norman skrzyżowano w układzie półdiallelicznym. Oceniano cechy struktury plonu pszenicy ozimej korzystając z metody graficznej opracowanej przez Haymana i Jinksa. Wysokość roślin, masę ziarn z kłosa, masę 1000 ziarn oraz masę ziarn z rośliny warunkuje naddominowanie genów, pozostałe cechy określa częściowe dominowanie genów. Geny dominujące powodują zwiększenie wysokości roślin, masy ziarn z kłosa oraz masy ziarn z rośliny. W dziedziczeniu masy 1000 ziarn stwierdza się interakcę niealleliczną, która wynika z użycia do krzyżowań linii Norman, Hana i Oregon. Użycie linii Regina powoduje u mieszańców epistatyczne dziedziczenie wysokości roślin, Longbow liczby ziarn w kłosie, natomiast linii Norman długości kłosa.