Przedstawiono próbę znalezienia klucza, paradygmatu dla rozwoju agrobiznesu, jego produktów rolno- żywnościowych w układzie przestrzennym, uwzględniając 8 porządków analizy (tj. porządek: aksjologiczny, historyczny, prawny, terminologiczno-semantyczny, teoretyczno-metodologiczny, empiryczny, aplikacyjny, prognostyczny) oraz modele i metody służące do wyjaśniania zjawisk i procesów zachodzących w agrobiznesie.
Celem opracowania jest zwrócenie uwagi na potrzebę rozwijania nowej dziedziny wiedzy, związanej z wykorzystaniem różnych typów i rodzajów współczesnych koncepcji marketingowych w agrobiznesie. Potrzeba rozwijania nowej dziedziny określanej jako marketing w agrobiznesie wiąże się przede wszystkim z biznesową naturą, specyfiką i charakterem poszczególnych ogniw agrobiznesu. Praktyczne zastosowania marketingu w agrobiznesie mają coraz większe znaczenie ze względu na konkurencyjność, innowacyjność i procesy globalizacji we współczesnym świecie.
Głównym celem opracowania jest uświadomienie potrzeby identyfikacji różnych spółdzielczych form gospodarowania w świecie, a zwłaszcza w Polsce i w innych krajach Unii Europejskiej, ukazując jednocześnie dylematy i antynomie spółdzielczej metody gospodarowania. Wydaje się, że refleksja teoriopoznawcza i metodologiczna w tym zakresie przyczyni się do prowadzenia pogłębionych studiów, analiz oraz badań empirycznych nad naturą i specyfiką spółdzielczej metody gospodarowania. Spółdzielczość we współczesnym świecie coraz częściej będzie się odnajdywać w ramach ekonomii społecznej.
Podjęto próbę ukazania roli i znaczenia innowacji w rozwoju agrobiznesu. Podejście socjoekonomiczno-marketingowe najlepiej i najpełniej wpisuje się w naturę i istotę innowacji oraz działań innowacyjnych.