W pracy przedstawiono nowe podejście do obliczania szkód powodziowych wykorzystywanych do wyznaczania ryzyka powodzi. Aktualne uwzględniane w analizie ryzyka potencjalne szkody materialne zastąpione zostały przez szkody oczekiwane uwzględniające, oprócz rozszerzonego wachlarza szkód materialnych, również straty niematerialne. Obliczania szkód oczekiwanych bazuje na wprowadzeniu pojęcia wrażliwości systemu narażonego na uszkodzenie przez powódź. Jest ona określana za pomocą charakterystyk narażenia i podatności. Przedstawiono podstawy analizy wrażliwości, która zajmuje się ich wyznaczaniem. Uwzględnia ona, oprócz relacji ekonomicznych, relacje społeczne i ekologiczne, które w analizie wrażliwości rozpatrywane są w ramach odpowiednich trzech systemów. Scharakteryzowano zależność pomiędzy percepcją ryzyka przez społeczności (i ich poszczególnych przedstawicieli) zagrożone powodzią a wrażliwością systemu. Na zakończenie zamieszczono uwagi dotyczące aktualnego podejścia do wyznaczania szkód powodziowych.
W statycznym doświadczeniu płodozmianowym prowadzonym w latach 1998–2001 na glebie kompleksu żytniego dobrego oceniono występowanie chorób podstawy źdźbła oraz plonowanie pszenicy ozimej (odmiany: Kobra, Juma i Korweta) w zależności od częstotliwości przyorywania słomy. Porównywano następujące warianty stosowania słomy: 1) obiekt kontrolny — bez słomy; 2) słoma przyorywana jeden raz w rotacji (słoma rzepaku); 3) słoma przyorywana dwa razy w rotacji (słoma rzepaku i pszenicy); 4) słoma przyorywana trzy razy w rotacji (słoma rzepaku, pszenicy i jęczmienia) 5) słoma przyorywana trzy razy w rotacji (słoma rzepaku, pszenicy i jęczmienia) bez dodatkowego nawożenia „N” na słomę. Doświadczenie przeprowadzono w układzie bloków losowanych w 4 powtórzeniach, a wielkość poletek do zbioru wynosiła 45 m2. Nie udowodniono istotnego wpływu przyorywania słomy na porażenie i plonowanie pszenicy ozimej, zanotowano jednak pewne różnice odmianowe. U odmiany Korweta stwierdzono istotny spadek plonu ziarna w wyniku jej uprawy przez dwa kolejne lata w obiektach z corocznym stosowaniem słomy. Można to wiązać z silniejszym porażeniem roślin przez patogeny podstawy źdźbła. Przyżyciowa ocena stanu zaopatrzenia roślin w azot wykazała brak istotnych różnic między wariantami stosowania słomy w zaopatrzeniu pszenicy w ten składnik. Przyorywanie słomy zwiększyło w warstwie ornej gleby zawartość przyswajalnych składników pokarmowych oraz próchnicy.