Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 50

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
In three-year experiment the sequent effects of boron, molybdenum fertilization and coplex B, Mo, Mn, Zn, Cu, Fe application into soil and as foliar spray on limed and non-limed soil were studied. In temperate and dry years (1991 - 1992) the liming did not significantly influence grain yield. Sequent micronutrients effect appeared fitotoxic reaction of boron applied into soil on non-limed soil.
Three-year experiment showed that regardless of boron and molybdenium application way (presowing-into soil or foliar), their efficiency was closely connected with a degree of soil acidity while the multiple fertilizer LS-7 showed significant yielding effect regardless of soil acidity. Liming increased boron, molybdenum and manganese contents in horse bean yield and increased these microelements utilization from fertilizer regardless of their application way.
Na podstawie literatury przedstawiono charakterystykę metody oznaczania boru w roślinie i glebie z zastosowaniem azomethiny-H, uwzględniając dotychczasowe modyfikacje i udoskonalenia. Azomethina-H, z borem w środowisku wodnym daje barwny kompleks, który podlega prawu Lamberta-Bera w szerokim zakresie stężeń. Reakcja przebiega szybko w temperaturze pokojowej. Maskowania buforem (EDTA) wymagają obecne w badanym materiale jony Cu2+, Fe3+ i A13+. Prostota tej metody, a jednocześnie porównywalna czułość do metod klasycznych zadecydowały o jej wielkiej przydatności w analizie gleby, rośliny, wody i ścieków.
O stopniu wrażliwości roślin na nadmiar boru w podłożu decydują wytworzone przez nie bariery biologiczne mające cechy genetycznej odporności. Przeprowadzone badania miały na celu określenie stopnia wrażliwości odmian browarnych i pastewnych jęczmienia jarego na zwiększoną koncentrację boru w glebie. Doświadczenie trzyletnie (1993-1995) ścisłe poletkowe z jęczmieniem jarym odmiany Rudzik i Grosso (browarne) oraz Lot i Dema (pastewne) przeprowadzono na glebie średniej o pH w KCl 6,5-6,9 oraz średniej zasobności w bor przyswajalny. W celu zróżnicowania koncentracji boru w glebie zastosowano 0, 1 i 4 kg B/ha w postaci roztworu wodnego kwasu borowego stosowanego doglebowo, przedsiewnie. Analizowano produktywność roślin, MTZ i wartość reprodukcyjną ziania oraz akumulację N, P, K, Ca, Mg i B w plonie. Analiza uzyskanych wyników wskazuje na znaczne różnice we wrażliwości na bor między odmianami browarnymi a pastewnymi jęczmienia. Zwiększenie zawartości boru w glebie wpłynęło stymulująco na koncentrację i akumulację azotu szczególnie u odmian browarnych, a boru u odmian pastewnych.
W trzyletnim doświadczeniu polowym z jęczmieniem jarym odmiany Rudzik i Grosso (browarne), Lot i Dema (pastewne) badano wpływ nawożenia borem w dawkach 0,1 i 4 kg B/ha na tle dwóch poziomów nawożenia magnezem - 0 i 20 kg Mg/ha na produktywność roślin, MTZ, wartość siewną ziarna oraz pobranie i stopień wykorzystania magnezu i boru z nawozu. Wyniki badań wskazują na plonotwórcze oddziaływanie magnezu i boru oraz wyraźne ich współdziałanie jedynie w przypadku jęczmienia jarego odm. Grosso. Pobranie boru i jego korzystanie z nawozu wykazało ścisłą współzależność z nawożeniem magnezem. Nawożenie borem natomiast zwiększało pobranie magnezu i jego wykorzystanie z nawozu przez rośliny jęczmienia jarego odm. Grosso.
W warunkach doświadczenia wazonowego badano wpływ żywienia azotem (0; 0.25; 0.50 i 1.50 g N/wazon) na bobik odmiany Dino tj. na dynamikę przyrastania biomasy korzeni i części nadziemnej w okresie od nodulacji do pełni kwitnienia i dojrzałości pełnej oraz na akumulację i redystrybucję składników pokarmowych. Stwierdzono, że umiarkowane żywienie bobiku azotem w dawce 0.50 g N/wazon wpłynęło stymulująco na wzrost i akumulację składników pokarmowych w fazie kwitnienia. Nie stwierdzono istotnego wpływu żywienia azotem na produktywność roślin bobiku w fazie dojrzałości pełnej, z wyjątkiem wzrostu masy liści. Stosowane żywienie azotem ograniczyło redystrybucję azotu, potasu i magnezu.
W celu opracowania ulepszonych zasad nawożenia bobiku fosforem i mikroelementami oraz metod ograniczenia nadmiernej kumulacji pierwiastków śladowych w glebie (Zn, Mo, B) przeprowadzono trzyletnie badania z dolistnym dokarmianiem bobiku, stosując na tle dawki fosforu - 2.73 kg P/ha dwie dawki cynku (0.5 i 1.0 kg Zn/ha), dwie dawki molibdenu (0.05 i 0.10 kg Mo/ha) oraz trzy dawki boru (0.30; 0.60 i 0.90 kg B/ha) w fazie nodulacji bobiku (P i Mo) oraz w fazie butonizacji (P, Zn, B). Stwierdzono, że w dolistnym dokarmianiu bobiku fosfor wpłynął stymulująco na poprawę zaopatrzenia młodych roślin w molibden, natomiast wysoce istotnie utrudnił zaopatrzenie roślin w bor. Plon nasion bobiku istotnie wzrósł o 0.41 t z ha w wyniku współdziałania fosforu z molibdenem, oraz samego boru (wzrost o 0.55 t z ha). Zastosowana technologia nawożenia pozwala ograniczyć dawki molibdenu do niezbędnego minimum oraz poprawić wykorzystanie fosforu.
16
51%
Możliwość łączenia supersorbentów akrylowych z nawozami stwarza dodatkowe problemy związane z dostępnością składników mineralnych dla roślin. Celem przeprowadzonych badań była ocena stopnia dostępności podstawowych składników pokarmowych - N, P, K, Mg i Ca dla roślin z supersorbentu polskiej produkcji pod nazwą „Ekosorb nawozowy”. W doświadczeniu stwierdzono, że spośród badanych składników mineralnych jedynie fosfor był w większym stopniu wykorzystywany przez rośliny z Ekosorbu niż pożywki, bez względu na rodzaj podłoża. Dostępność dla roślin potasu z Ekosorbu zmalała (około dwukrotnie) w warunkach podłoża glebowo-piaszczystego w porównaniu do podłoża piaszczystego. Ponadto kukurydza pobierając prawie dwukrotnie więcej azotu, fosforu i potasu lepiej niż rzepak testowała siłę sorpcji sorbenta i możliwości zaopatrzenia roślin w składniki mineralne.
Produkcja mleka na terenach ekologicznie cennych nie zawsze gwarantuje pozyskanie pełnowartościowego produktu. Przeprowadzone badania miały na celu wykazanie relacji między troficznością gleby a koncentracją jednego z ważniejszych mikroelementów w mleku krów, miedzi. Badaniami objęto miesięczne próby mleka surowego pozyskiwane w latach 2000-2001 w wybranych gospodarstwach rolnych. Analizowane gospodarstwa zlokalizowane były na terenie gminy Chorzele, w dolinie rzeki Omulew, która w naturalny sposób utworzyła tam rozległe kompleksy łąkowe położone na glebach organicznych. W regionie tym ze względu na specyficzne warunki siedliskowe - duży udział łąk i pastwisk w strukturze użytków rolnych oraz dobrze rozwinięte przetwórstwo mleczarskie, chów bydła mlecznego stanowi najbardziej racjonalny kierunek produkcji rolnej. Żywienie krów oparte jest na paszach własnych pozyskiwanych z użytków zielonych, w sezonie letnim wypas pastwiskowy, a zimą - sianokiszonki i siano. W próbach glebowych charakteryzujących powierzchnię 50,8 ha łąk i pastwisk stwierdzono niską i bardzo niską zasobność w przyswajalną miedź. Wyniki oznaczeń potwierdzone zostały obserwacjami roślinności, która manifestowała w typowy sposób niedoborowy poziom tego pierwiastka. Szczególnie jaskrawo symptomy niedostatku miedzi występowały na roślinach tymotki łąkowej. W próbach mleka pozyskiwanego od krów w badanych gospodarstwach stwierdzono również niską koncentrację miedzi (od 0,030 do 0,010 mg∙kg-1), szczególnie w okresach żywienia zimowego (alkierzowego).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.