Wyznaczanie przemieszczeń powierzchni terenu lub obiektów technicznych realizowane jest za pomocą geodezyjnych metod pomiarowych. Zadanie to polega na numerycznym przetworzeniu wyników serii pomiarów okresowych. W pracy podano dwie propozycje wyznaczania przemieszczeń. Pierwsza z nich sprowadza się do łącznego wyrównaniu wszystkich obserwacji z uwzględnieniem czasu ich wykonania. Druga, alternatywna metoda bazuje na zestawieniu modelu funkcjonalnego dla różnic obserwacji. Przedstawione zależności teoretyczne (ścisłe związki funkcjonalne) zostały poparte przykładem numerycznym, który pozwala na ocenę skuteczności zaproponowanych rozwiązań.
Naturalną przestrzenią matematycznego opracowania sieci wektorowej GPS jest globalny układ geocentryczny WGS84. W przypadku potrzeby integracji pomiarów klasycznych i satelitarnych bardziej odpowiednim rozwiązaniem byłoby sprowadzenie sieci wektorowej GPS na płaszczyznę odwzorowania lokalnego, a następnie wyrównanie jej jako sieci poziomej. Pewien problem może stanowić przygotowanie odpowiednich pseudo-obserwacji GPS na płaszczyźnie. W niniejszej pracy przedstawiono kompletny algorytm obliczeniowy do transformacji oryginalnych wektorów GPS do postaci pseudo-wektorów na płaszczyznę układu „2000”. Załączono również przykład numeryczny bazujący na wynikach kontrolnego pomiaru okresowego na obiekcie osuwiskowym. Otrzymane wyniki (wyrównane współrzędne płaskie w układzie „2000”) zestawiono z wynikami wyrównania oryginalnej sieci GPS oraz z wynikami klasycznych pomiarów naziemnych.