Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 40

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Oceniono wpływ wielkości cebul na przebieg kwitnienia, jakość kwiatostanów i plon cebul śniedka Saundersa (Ornithogalum saundersiae Baker) uprawianego w nieogrzewanym tunelu foliowym. W doświadczeniu wykorzystano cebule o obwodzie: 12–14, 14–16, 16–18, 18–20, 20–22 i 22–24 cm. Z cebul o obwodzie 22–24 cm i 20–22 cm otrzymano rośliny, które kwitły najdłużej i miały szersze kwiatostany, o większej liczbie kwiatów. Rośliny, uzyskane z cebul o obwodzie 12–14 cm i 14–16 cm, rozpoczynały kwitnienie średnio o 15,7 dnia później; wytworzyły najmniej kwiatów w kwiatostanie. Najwięcej cebul przybyszowych otrzymano z cebul o największym obwodzie. Najwyższy współczynnik wagowy odnotowano dla cebul uzyskanych z cebul matecznych o najmniejszym obwodzie.
Celem pracy było określenie wpływu masy sadzonki dwułuskowej (0,5-1,0; 1,1-2,0; 2,1-3,0; 3,1-4,0 g) i chitozanu na plon i jakość cebul przybyszowych eucharisu wielkokwiatowego. Sadzonki moczono w 1% roztworze chitozanu przez 20 minut. Badania wykazały wpływ masy sadzonki dwułuskowej na liczbę, świeżą masę, obwód i system korzeniowy cebul przybyszowych. Najlepszy jakościowo plon cebul uzyskano z sadzonek o masie co najmniej 2 g. Chitozan nie wpłynął na liczbę, świeżą masę i obwód cebul przybyszowych, ale zwiększał liczbę i długość korzeni.
Plants of the genus Lycoris in Japan are of importance in culture and religion; they are used as ornamental and medicinal plants. Two species are particularly attractive: Lycoris aurea with yellow flowers and Lycoris radiata with red flowers. Both species show a wide biological activity mainly due to the high content of alkaloids. The aim of the study was to compare the mineral composition of Lycoris aurea and Lycoris radiata bulbs. The analyses were carried out on bulbs obtained after the end of flowering. There were significant differences between the tested species in the content of both macronutrients and micronutrients. The bulbs of Lycoris radiata contained significantly more nitrogen, potassium, magnesium, zinc, manganese and iron compared to Lycoris aurea bulbs. In turn, more boron was found in Lycoris aurea bulbs. There were no differences between species in terms of phosphorus, calcium and copper contents in the bulbs. In summary, both species have different nutritional requirements. Lycoris aurea bulbs have the highest nitrogen and magnesium content, while Lycoris radiata bulbs contain the highest amounts of nitrogen and potassium. Bulbs of both species are a rich source of iron and zinc.
The response of cut Amaranthus tricolor foliage to continuous treatment with 200 mg·l -1 8-hydroxyquinoline citrate (8-HQC) or 2, 4 and 6% ethanol was investigated. Application of ethanol and HQC enhanced the vase-life and final fresh weight. The best quality cut Amaranthus tricolor foliage were obtained when the stems held in 4% ethanol. These are the first published results that indicate that ethanol positively improved the postharvest quality of cut Amaranthus tricolor foliage.
Celem badań przeprowadzonych w latach 2009–2010 w warunkach klimatycznych Szczecina było porównanie cech morfologicznych, przebiegu kwitnienia oraz współczynnika przyrostu liczby i masy cebul czterech gatunków: śniedka arabskiego (Ornithogalum arabicum L.), śniedka wątpliwego (Ornithogalum dubium Houtt.), śniedka Saundersa (Ornithogalum saundersiae Bak.) i śniedka wiechowatego (Ornithogalum thyrsoides Jacq.). Cebule sadzono do gruntu co roku 10 maja, a zbior cebul przeprowadzono w pierwszej dekadzie października. Stwierdzono, że oceniane gatunki śniedków różniły się istotnie cechami morfologicznymi, kwitnieniem i plonem cebul. Uprawiane w gruncie gatunki O. arabicum, O. saundersiae i O. thyrsoides co roku kwitły i tworzyły cebule przybyszowe. Spośród uprawianych gatunków, O. saundersiae cechował się najdłuższym okresem kwitnienia, miał najdłuższe liście i szypuły kwiatostanowe, a jego kwiatostany zawierały najwięcej kwiatów. Ponadto cebule mateczne O. saundersiae wytworzyły najwięcej cebul przybyszowych. Rośliny O. dubium nie wytworzyły kwiatostanów i cebul przybyszowych w obu latach badań.
Badano wpływ miejsca uprawy i chitozanu na wzrost i kwitnienie frezji ‘Lisa’ . Przed sadzeniem bulwy moczono przez 20 minut w 0,2% roztworach chitozanu o ciężarach cząsteczkowych: 2500, 3500, 6500, 50 000, 124 000 i 970 000 g‧mol⁻¹. Kontrolę stanowiły bulwy moczone w wodzie. Rośliny uprawiano równolegle w ogrzewanym tunelu foliowym i w komorze klimatyzowanej. Frezje uprawiane w komorze klimatyzowanej były niższe i wytworzyły więcej kwiatostanów niż w ogrzewanym tunelu foliowym. Nie stwierdzono wpływu miejsca uprawy na liczbę liści, indeks zazielenienia liści, długość pędu kwiatostanowego i kwiatostanu I rzędu. Działanie chitozanu na cechy morfologiczne i kwitnienie frezji zależało od ciężaru cząsteczkowego związku. Niezależnie od miejsca uprawy najkorzystniej na liczbę pędów kwiatostanowych wpłynął chitozan o ciężarze cząsteczkowym 3500 g‧mol⁻¹, na długość kwiatostanów I rzędu - chitozan o ciężarze cząsteczkowym 6500 g‧mol⁻¹, a na długość kwiatostanu I rzędu - chitozan o ciężarze cząsteczkowym 50 000 i 970 000 g‧mol⁻¹.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.