W latach 1993-1995 w badaniach laboratoryjnych i szklarniowych podjęto próbę oceny właściwości allelopatycznych wybranych gatunków traw. Szczególną uwagę zwrócono na wpływ takich gatunków traw jak: Lolium perenne, Lolium multiflorum, Poa pratensis, Festuca pratensis, Festuca rubra i Dactylis glomerata, na kiełkowanie nasion oraz początkowy wzrost Trifolium repens. Obecność większości z badanych gatunków traw, zarówno nasion jak i siewek, wpływała ograniczająco na początkowy wzrost i rozwój koniczyny białej (między innymi: energię i zdolność kiełkowania, długość korzonków zarodkowych, powierzchnię asymilacyjną, porażenie grzybami). Wiąże się to ze zjawiskiem allelopatii i konkurencyjności międzygatunkowej. W tym zakresie trawą, której należy unikać w mieszankach z Trifolium repens jest Festuca rubra.
Badania prowadzono w latach 1993-1995 na pastwiskach dla bydła (Brody), koni (Pępowo) i owiec (Pianowo). W pracy przedstawiono ważniejsze wskaźniki wzrostu czterech odmian koniczyny białej (Anda, Armena, Roma i Romena). Wyniki badań wskazują na istnienie różnie we wzroście koniczyny białej na pastwiskach, w ciągu sezonu wegetacyjnego i między odmianami. Szczególnie ograniczająco na wzrost badanych odmian koniczyny białej wpływa wypas owiec i koni. W runi pastwisk dla bydła najtrwalsze okazały się odmiany Anda i Armena. Stosunkowo dobrze reagowała na wypas koni odmiana Rema, natomiast na pastwisku dla owiec w najmniejszym stopniu ustępowała z runi odmiana Armena, w przeciwieństwie do odmiany Anda. Są to jednak zagadnienia wymagające dalszych badań i obserwacji w ścisłym powiązaniu z uwarunkowaniami ekologicznymi.