Tradycyjne zatrudnienie kobiet dominuje w niżej płatnych sektorach gospodarki. Kobiety silniej są związane z pracę w kurczącym się sektorze publicznym. W znacznie mniejszym stopniu korzystają z możliwości stwarzanych przez sektor prywatny. Wynika to nie tylko z niechęci kobiet do zmiany miejsca pracy, ale także z pogarszającej się sytuacji na rynku pracy w wyniku wzrostu bezrobocia. Szanse znalezienia nowej pracy dla kobiet są mniejsze niż dla mężczyzn. Kurczenie się możliwości korzystania ze zinstytucjonalizowanej opieki nad dziećmi powoduje spadek aktywności zawodowej kobiet w wieku 25-34 lata, a więc w wieku, który jest preferowany w sektorze prywatnym. Wymienione zjawiska tworzą syndrom niekorzystnej sytuacji kobiet na rynku pracy, przy czym występują znaczne zróżnicowania regionalne. Konieczna i trudna transformacja systemowa w większym stopniu obciąża kobiety niż mężczyzn.