Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 133

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 7 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 7 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Dokonano oceny dynamiki oraz wydajności mineralizacji organicznych związków azotu na podstawie zmian zawartości N-NO₃ i N-NH₄ w wierzchniej warstwie mineralnej gleby w ciągu 10 lat od zaniechania jej rolniczego użytkowania jako łąki kośnej. Polem badawczym było dawne, wieloletnie doświadczenie łąkowe (lata 1982-1995), założone na glebie mineralnej w miejscowości Baniocha, w województwie mazowieckim. Wykazano, że w warunkach długoletniego zaniechania użytkowania łąki kośnej następuje sukcesywne wzbogacania gleby w azot amonowy, co w warunkach sprzyjających nitryfikacji i wymywaniu azotanów stwarza ryzyko zanieczyszczenia wody gruntowej związkami azotu. Zwiększonego stężenia azotanów w wodzie gruntowej można oczekiwać po roku cechującym się intensywną mineralizacją azotu. W glebie nieprodukcyjnego użytku zielonego immobilizacja azotu mineralnego spowodowana wzmożoną aktywnością mikroorganizmów glebowych, której sprzyja zwiększona zawartość wapnia oraz słabo kwaśny lub bliski obojętnemu odczyn, może zmniejszać ryzyko zanieczyszczenia płytkich wód gruntowych związkami azotu.
Na przykładzie dwóch długoletnich doświadczeń łąkowych - Janki (J) i Luszczki (L), usytuowanych w województwie mazowieckim, rozważono dynamikę pobierania wapnia i magnezu z plonem roślinności, ich stężenia w roztworze glebowym i wodzie gruntowej, a także stosunki wagowe tych składników (Ca:Mg) oraz ich współzależność w wieloleciu. Doświadczenia, założono w latach 1981/82 na glebie mineralnej, bardzo kwaśnej, różniącej się zawartością węgla organicznego, wapnia, magnezu, minerałów ilastych oraz uwilgotnieniem. Celem pracy była ocena wymienionych wielkości, jako wskaźników zmiany statusu wapnia i magnezu na użytkach zielonych w wyniku zabiegów odkwaszających glebę. Do oceny wykorzystano wyniki badań, z 2 pośród 6 obiektów, nawożonych azotem w ilości 240 kg N·ha⁻¹ (N₂) w formie saletry amonowej (AN), niewapnowanych (Ca₀), - ANCa₀N₂ oraz nawożonych tą sama dawką azotu, lecz od 1992 r., na połowie poletka w formie saletry wapniowej (CN), wapnowanych jednorazowo (1981/82) wg kryterium 2Hh (Ca₂) - CNCa₀N₂. Ponadto, na glebę obu doświadczeń stosowano 34,9 kg P·ha⁻¹ i 125 kg K·ha⁻¹. Odczyn, zasobność oraz uwilgotnienie gleby różnicowały pobieranie Ca i Mg z plonem suchej masy roślinności, dynamikę, a także ich współzależność oraz wymywanie z gleby. Zróżnicowanie odczynu wskutek nawożenia gleby AN, CN oraz jej wcześniejszego zwapnowanie wpływało szczególnie na stosunki wagowe pobierania tych składników (Ca:Mg), a także stosunki ich stężeń w roztworze glebowym. Poznanie dynamiki Ca:Mg w wieloleciu może być pomocą w przewidywaniu skutków wapnowania lub stosowania nawozów wapniowych na status wapnia i magnezu w układzie gleba - roztwór glebowy - roślina - woda gruntowa.
Stwierdzane obecnie zmiany chemizmu środowiska przyrodniczego w wyniku działalności człowieka oraz występowanie zarówno nadmiaru jak i niedoboru potasu w glebie i wodzie, skłaniają do rozważenia zagadnienia potasu na nowo. W pracy podano ocenę zachowania się potasu w glebie i wodzie gruntowej w świetle oddziaływania na te zjawiska rolnictwa. Przedstawiono i przedyskutowano wyniki bilansu potasu w różnej skali, jego zawartość w glebie i stężenia w wodzie gruntowej z różnych miejsc w zagrodzie wiejskiej i jej otoczenia. Stwierdzany w bilansach w skali kraju niewielki nadmiar tego składnika w środowisku, ujemne bilanse w skali pola i jednocześnie pojawiające się duże stężenia potasu w wodach gruntowych, wskazują na możliwość silnego wymywania tego składnika, co potwierdzają ładunki potasu, dopływające do Bałtyku z dorzecza Odry, Wisły i rzek Przymorza. Ujemne bilanse w skali pola, skłaniają do zastanowienia się czy, w jakim zakresie i jak długo można uzupełniać niedobór potasu z zapasu gleby, a ponadto czy zwiększanie dawek nawozów potasowych jest właściwym rozwiązaniem problemu zwłaszcza, że te ostatnie są nieodnawialnymi zasobami naturalnymi. Nadmierna eksploatacja zapasu potasu w glebie może prowadzić z kolei do jej fizycznej degradacji. Badań wymaga mało poznany, jak dotąd, wpływ potasu na proces eutrofizacji środowiska, w tym wód. W badaniach należało by zwrócić szczególną uwagę na wpływ działalności rolniczej, której skutkiem nierzadko jest nadmierna podaż potasu w środowisku gleby i wody gruntowej.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 7 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.