Przygotowywana reforma planowania miejscowego przewiduje standaryzację opracowań planistycznych, o czym mówi art. 9 ust. 3, projektu ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym: "minister właściwy do spraw gospodarki przestrzennej i mieszkaniowej określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady sporządzania planu rozwoju przestrzennego gminy, w tym zawartość projektu planu, rodzaje materiałów planistycznych i materiałów kartograficznych, skale opracowań, stosowane oznaczenia, nazewnictwo, rodzaje standardów oraz sposób dokumentowania uzgodnień". Wprowadzenie szczegółowych zasad sporządzania planów miejscowych nie jest w praktyce planistycznej zagadnieniem nowym. Wszystkie dotychczas funkcjonujące przepisy związane z zagospodarowaniem przestrzennym, w mniejszym lub większym stopniu definiowały m.in. zawartość projektu planu, rodzaje materiałów planistycznych, skale opracowań itp. (Giedych, Szumański, 2000). Należy jednakże podkreślić, iż jedynie zapisy Zarządzenia nr 47 Przewodniczącego Komitetu Budownictwa Urbanistyki i Architektury z 1968 roku, definiowały oznaczenia stosowane w rysunku planu. Przepisy tego zarządzenia, choć już nie obowiązują, silnie utrwaliły się w praktyce urbanistycznej. Zakres ujednoliconych oznaczeń urbanistycznych jest dziś nie wystarczający, co szczególnie łatwo zauważalne jest na przykładzie systemu wypoczynkowego. Dla pełnego opisu struktury funkcjonalnej i przestrzennej systemu wypoczynkowego potrzebne jest stworzenie nowych oznaczeń, które winny być rozszerzeniem tych, które zostały wypracowane przed laty, co realizuje zasadę dobrej kontynuacji, stanowiącej jeden z warunków poprawy ładu przestrzennego, o której mowa m.in. w Programie Rządowym Gospodarka Przestrzenna, Nieruchomości, Budownictwo Mieszkaniowe. W artykule zawarty jest autorski projekt ujednoliconych oznaczeń urbanistycznych w rysunku planu, właściwych dla kształtowania struktury funkcjonalnej i przestrzennej systemu wypoczynkowego.