Celem pracy było określenie zmian aktywności fosfatazy kwaśnej i zasadowej w glebie, wywołanych obecnością kadmu, w warunkach zróżnicowanego zasolenia. Doświadczenie przeprowadzono w warunkach laboratoryjnych, na próbkach gliny lekkiej, pobranych z poziomu ornoprochnicznego czarnych ziem Równiny Gumienieckiej. Zawartość węgla organicznego w glebie wynosiła 1,09%, azotu ogółem 0,14%, a pH w 1 M KCl 6,81. Do części ziemistych materiału glebowego wprowadzono, w rożnych kombinacjach, wodne roztwory azotanu(V) kadmu i chlorku sodu. Ilość dodanego kadmu do gleby wynosiła 0, 1, 5 i 25 mg Cd2+ ・ kg–1, a ilość NaCl 0 i 0,5% wagowych. W 1., 7., 14., 28., 56. i 112. dniu doświadczenia oznaczono spektrofotometrycznie aktywność fosfataz. Otrzymane wyniki przeliczono w stosunku do aktywności enzymów w glebie kontrolnej (przyjmując ją za 100%) i podano jako procent inhibicji. Wyniki zmian aktywności fosfataz przedstawiono na wykresach ekologicznych stref zagrożenia. Aktywność fosfatazy kwaśnej i zasadowej uległa istotnym zmianom po wprowadzeniu do gleby kadmu oraz chlorku sodu. Zarówno kadm, jak i zasolenie gleby spowodowały inhibicję aktywności fosfataz glebowych, która zwiększała się wraz ze wzrostem stężenia metalu w glebie. Obecność chlorku sodu pogłębiała negatywne oddziaływanie kadmu na aktywność fosfatazową gleby. Zaobserwowana inaktywacja fosfataz wywołana dodatkiem kadmu w ilości 25 mg ・ kg–1 znajdowała się na wykresach stref ekologicznego zagrożenia w obszarze wartości krytycznych, co może świadczyć o zaburzeniach w metabolizmie związków fosforu w glebie.