Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 11

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W wyniku przeprowadzonych badań właściwości chemicznych i biochemicznych gleby spod niekontrolowanego wysypiska w gminie Banie stwierdzono, że posiadała ona większą żyzność niż gleba ze znajdującego się nieopodal nieużytku rolnego. Jednak wykazano także, iż charakteryzowała się ona znaczącą fitotoksycznością, zwłaszcza dla roślin dwuliściennych.
Celem pracy było określenie zmian aktywności fosfatazy kwaśnej i zasadowej w glebie, wywołanych obecnością kadmu, w warunkach zróżnicowanego zasolenia. Doświadczenie przeprowadzono w warunkach laboratoryjnych, na próbkach gliny lekkiej, pobranych z poziomu ornoprochnicznego czarnych ziem Równiny Gumienieckiej. Zawartość węgla organicznego w glebie wynosiła 1,09%, azotu ogółem 0,14%, a pH w 1 M KCl 6,81. Do części ziemistych materiału glebowego wprowadzono, w rożnych kombinacjach, wodne roztwory azotanu(V) kadmu i chlorku sodu. Ilość dodanego kadmu do gleby wynosiła 0, 1, 5 i 25 mg Cd2+ ・ kg–1, a ilość NaCl 0 i 0,5% wagowych. W 1., 7., 14., 28., 56. i 112. dniu doświadczenia oznaczono spektrofotometrycznie aktywność fosfataz. Otrzymane wyniki przeliczono w stosunku do aktywności enzymów w glebie kontrolnej (przyjmując ją za 100%) i podano jako procent inhibicji. Wyniki zmian aktywności fosfataz przedstawiono na wykresach ekologicznych stref zagrożenia. Aktywność fosfatazy kwaśnej i zasadowej uległa istotnym zmianom po wprowadzeniu do gleby kadmu oraz chlorku sodu. Zarówno kadm, jak i zasolenie gleby spowodowały inhibicję aktywności fosfataz glebowych, która zwiększała się wraz ze wzrostem stężenia metalu w glebie. Obecność chlorku sodu pogłębiała negatywne oddziaływanie kadmu na aktywność fosfatazową gleby. Zaobserwowana inaktywacja fosfataz wywołana dodatkiem kadmu w ilości 25 mg ・ kg–1 znajdowała się na wykresach stref ekologicznego zagrożenia w obszarze wartości krytycznych, co może świadczyć o zaburzeniach w metabolizmie związków fosforu w glebie.
Bones can be a very good marker of environmental contamination by fluoride. Bones in a living organism have a different composition than in a dead one. As a result of adsorption from soil, bones from archeological excavations usually have more fluoride than those in a living body, and a significant portion of the fluorides they contain are acquired after death. This paper presents the results of a studies on fluoride content of sheep mandibles from archeological excavation sites in Szczecin. An attempt was undertaken to define how the chronological age of the bones and the time they had been lying in soil affected the bones. The material consisted of sheep mandibles from several excavations sites: Szczecin Mścięcino, Szczecin Rynek Warzywny, and Szczecin Zamek Książąt Pomorskich (Szczecin Castle of Pomeranian Dukes). Cultural layers in these excavations were mostly formed from humus and humus with sand and clay. The fluoride content was determined by an ion-selective electrode with the pH/mV Orion 920A. Fluoride content was determined in 270 mandibles, which were classified into sheep age categories and according to the archeological age of the bones. The individual and archeological age of the sheep bones was determined by archeologists during the initial tests of the bones. A comparative evaluation of the significance of differences in the average fluoride content in the bones was performed by means of a single factor analysis of the orthogonal variance. The least significant differences were estimated by Tukey’s test. The results show that the fluoride content depends on the individual age of animals and the chronological age of bones. The fluoride content of the sheep mandibles increased along with the individual age of the animals. Moreover, chronologically younger bones contained significantly less fluoride than older ones. In the sheep mandibles which lay longer in soil, the fluoride content tended to increase with the chronological age, while in chronologically youngest bones the tendency was reverse.
Quaternary ammonium salts (QAS) are increasingly commonly used in the chemical industry. The diverse usage of these compounds results in high possibility of their penetration to the environment. The aim of this study was to compare the effect of three salts with tetraethylammonium cation with different anions such as chloride [TEA][Cl], bromide [TEA][Br], and iodine [TEA][I] on the activity of phosphatases in loamy sand. Organic carbon and total nitrogen content in the soil were 8.71 and 0.97 g·kg-1, respectively. The salts were applied to soil at doses of 0, 0.05, 0.50, and 5.00 mmol·kg-1. The samples were adjusted to 60% maximum water holding capacity, and they were incubated at a temperature of 20°C. Activities of acid phosphomonoesterase, alkaline phopshomonoesterase, phosphotriesterase, and inorganic pyrophosphatase were assayed on day 1, 7, 14, 28, 56, and 112. The obtained results demonstrated that the presence of [TEA] in the soil at the low dose (0.05 mmol·kg-1) may stimulate the activity of soil phosphatases. Higher doses of the soil had mostly inhibitory effect on phosphatases activity. Among the determined enzymes, phosphomonoesterases were the most sensitive to salts containing [TEA] cation. A considerable contribution of the anion type on the formation of activity of the determined enzymes of phosphorus compound changes. The strongest effect characterized tetraethylammonium bromide [TEA][Br].
Jednym ze sposobów częściowego zmniejszenia deficytu wody, szczególnie na glebach lekkich, może być zastosowanie supersorbentów polimerowych powodujących zwiększenie retencji wodnej i poprawiających strukturę gleby. Celem podjętych badań było określenie oddziaływania AgroHydroGelu na aktywność enzymów glebowych (dehydrogenaz i fosfataz), a także na wybrane parametry biochemiczne w siewkach pszenicy ozimej odmiany Skagen (aktywność katalazy i peroksydazy, zawartość polifenoli ogółem oraz zawartość barwników asymilacyjnych). Doświadczenie polowe założono na piasku gliniastym, do którego wprowadzono AgroHydroGel w ilościach odpowiadających dawkom sorbentu dla gleb o bardzo dużej przepuszczalności (1,19 g·kg⁻¹), dużej przepuszczalności (1,59 g·kg⁻¹) i średniej przepuszczalności (1,99 g·kg⁻¹). Na podstawie przeprowadzonych badań, stwierdzono istotne zmiany oznaczanych parametrów biochemicznych w glebie i siewkach pszenicy ozimej. Spośród oznaczanych enzymów glebowych największe zmiany wystąpiły w przypadku dehydrogenaz. Z kolei w siewkach pszenicy ozimej zaobserwowano głównie stymulację aktywności katalazy, inhibicję aktywności peroksydazy oraz wzrost zawartości barwników asymilacyjnych.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.