Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 12

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Przedstawiono analizę dynamiki zmian liczby oraz powierzchni gospodarstw ekologicznych w Polsce w latach 2004-2008 w odniesieniu do istniejących w tjm czasie warunków środowiska przyrodniczego. Rozwojowi gospodarstw ekologicznych w Polsce sprzyja wsparcie finansowe dla rolnictwa, wysoka jakość środowiska, niski poziom zużycia nawozów mineralnych oraz niska emisja zanieczyszczeń powietrza i metali ciężkich.
Przedstawiono analizę ilości stosowanych nawozów mineralnych oraz nawozów wapniowych w odniesieniu do struktury zasiewów roślin uprawnych oraz uzyskiwanych plonów roślin. Przeprowadzona analiza danych statystycznych potwierdza potrzebę stosowania nawozów mineralnych (azotowych, fosforowych i potasowych) łącznie z odpowiednim wapnowaniem gleb. W województwach, w których uzyskano najwyższe plony roślin zużycie nawozów mineralnych oraz wapniowych było najwyższe. Wśród licznych zalet wapnowania najważniejszą dla producenta rolnego jest wysokość i trwałość uzyskiwanych plonów roślin uprawnych, co znajduje bezpośrednie odzwierciedlenie w wyniku finansowym gospodarstwa, zwłaszcza, że w strukturze zasiewów dominują takie rośliny uprawne, które silnie reagują na wapnowanie, przez wzrost plonu sięgający nawet 25%.
Komosa ryżowa jest jedną z najstarszych roślin uprawnych na świecie. Od tysiącleci uprawiali ją Inkowie w rejonie Andów, była nazywana matką zbóż. Po podboju przez Hiszpanów jej znaczenie malało, zainteresowano się nią ponownie w XX wieku. Uprawiana jest w Ameryce Południowej, USA, Kanadzie, Indiach i na Wyspach Brytyjskich. Uprawa w Polsce może być ograniczona ze względu na krótki okres wegetacji. Zalecana jest w diecie osób zagrożonych chorobami układu sercowo-na-czyniowego, nerwowego i kostnego.
Celem pracy była ocena wpływu właściwości środowiska glebowego na występowanie osobników obuwika pospolitego. Obszar badań podzielono na 3 powierzchnie badawcze, po 700 m2 każda, różniące się liczbą roślin. Na powierzchni I stwierdzono obecność 123, na powierzchni II – 28, a na powierzchni III – nie stwierdzono obecności osobników obuwi-ka pospolitego. Z wyróżnionych powierzchni badawczych pobrano próby glebowe i oznaczono w nich skład granulometryczny, wybrane parametry chemiczne (pH, zawartość CaCO3 i Corg., zawartość form przyswajalnych P, K, Mg, Mn, Cu, Zn i Fe) oraz aktywność dehydrogenaz i fosfataz. Z przeprowadzonych badań wynika, że liczba roślin obuwika pospolitego była istotnie dodatnio skorelowana z zawartością form przyswajalnych P i K oraz ujemnie z zawartością węgla organicznego i aktywnością dehydrogenaz.
Celem pracy była ocena zawartości całkowitej wybranych metali ciężkich (Pb, Zn i Cu) oraz aktywności katalazy w poziomach genetycznych profili gleb lekkich (gleb rdzawych) położonych na terenie otuliny Roztoczańskiego Parku Narodowego. Zgodnie z polskimi ustaleniami normatywnymi w glebach obszaru badań nie stwierdzono przekroczenia wartości dopuszczalnych stężeń Pb, Zn i Cu. Uzyskane wyniki badań świadczą jednak o akumulacji oznaczonych metali w poziomach wierzchnich (Ap) w odniesieniu do poziomów skał macierzystych (C). Próby gleby świeżej cechowały się większą aktywnością katalazy niż gleby wysuszonej. Aktywność tego enzymu była największa w poziomie Ap i malała wraz z głębokością w profilu glebowym. Stwierdzono, że zawartość całkowita metali ciężkich w analizowanych glebach była istotnie skorelowana z właściwościami chemicznymi (pH, zawartością węgla organicznego i pojemnością sorpcyjną) oraz aktywnością katalazy w glebie świeżej i wysuszonej.
A field experiment was conducted in 2010-2012 on a private farm located in the village of Frankamionka in the administrative district (powiat) of Zamość, on brown soil with slightly acidic pH, and the average abundance of zinc and iron. The experiment was set up in a random split-plot design with four replications, with seven methods for controlling weed infestation: 1) no weeding control, 2) hand weeding control, 3) linuron (Afalon dyspersyjny 450 SC), 4) linuron + metribuzin (Afalon dyspersyjny 450 SC + Mistral 70 WG), 5) linuron + chlomazone (Harrier 295 ZC), 6) linuron + chlomazone + metribuzin (Harrier 295 ZC + Mistral 70 WG), 7) bentazon (Basagran 480 SL twice). The objective of the study was to determine the effect of weeding control methods on the content of iron and zinc in the seeds of cv. Jaś Karłowy common bean (Phaseolus vulgaris L.). The highest seed yield, on average 29.39 dt ha-1, was obtained on the plots where weeds were controlled by the application of the herbicides Harrier 295 ZC + Mistral 20 WG just after sowing. The lowest seed yield was harvested on unweeded plots – 6.77 dt ha-1 on average. Statistical analysis showed a significant effect of the weed control methods and the weather conditions in growing seasons on the content of iron and zinc in bean seeds. The lowest amount of zinc, an average of 36.11 mg kg-1, was found in beans from unweeded plots. The use of the herbicides Afalon dyspersyjny 450 SC + Mistral 70 WG, Harrier 295 ZC and Harrier 295 ZC + Mistral 70 WG significantly increased the zinc content compared to the un weeded control and manual weeding. The highest iron concentration, on average 75.12 mg kg-1, was observed in seeds from unweeded plots. Significantly less iron accumulated in beans from plots weeded manually and by application of the herbicides Harrier 295 ZC and Harrier 295 ZC + Mistral 70 WG.
In a field experiment conducted on leached brown soil in Malice, near Zamość (southeastern Poland) in 2007-08, the effect of soil tillage and nitrogen fertilization on microbiological parameters of the soil under spring Triticale cultivation was investigated. Soil tillage – conventional and simplified with double or single cultivation – was combined with different variants of nitrogen fertilization – 60, 90, and 120 kg N·ha⁻¹. The soil was sampled three times – I - end of tillering stage (BBCH 29), II - end of heading stage (BBCH 59) and III – late milk stage (BBCH 77) – and its microbiological properties were determined. Generally, the simplified soil tillage and nitrogen fertilization up to 90 kg N·ha⁻¹ favors bacteria, Actinomycetes, and fungi content, as well as dehydrogenase activity. The conventional soil tillage and nitrogen fertilization at a level of 120 kg·ha⁻¹ reduced the number of microflora. The highest numbers of micro-organisms in the soil were noted at the stage (BBCH 59) of the spring Triticale, but dehydrogenase activity was highest at that stage (BBCH 29). In formulating the biological index of soil fertility (BISF), the biological activity of the soil (M), organic carbon content (H) and soil absorbing capacity (T) were taken into account. Biological activity of the soil (M) was expressed as numbers of micro-organisms, or as dehydrogenase activity. The BISF, calculated based on dehydrogenase activity, is significantly dependent on the all factors investigated. However, BISF calculated as the sum of the numbers of bacteria and Actinomycetes in relation to fungi (B+A/F) was positively correlated with grain yield. Grain yield was highest following conventional soil tillage and nitrogen fertilization at a level of 60 kg N·ha⁻¹.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.