Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 56

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W światowej gospodarce tłuszczowej występuje długookresowa tendencja relatywnego zwiększania znaczenia tłuszczów i olejów roślinnych a zmniejszania zwierzęcych, szczególnie wyraźna w ostatnim ćwierćwieczu. Wzrosła zwłaszcza produkcja oleju palmowego i rzepakowego. Olej sojowy utrzymał swą pozycję. Znaczna część olejów jest eksportowana. Obecne tendencje powinny się utrzymać w ciągu najbliższych dwudziestu lat. Ewolucję polskiego rynku tłuszczów i olejów spowodowało początkowo wprowadzenie do uprawy podwójnie ulepszonych odmian rzepaku. Wówczas zaczęto produkować dobrej jakości oleje roślinne i margaryny. W latach 90. import olejów i tłuszczów roślinnych wzrósł do poziomu zaspokajającego popyt. Spadło spożycie tłuszczów zwierzęcych, zwłaszcza masła. Krajowa baza surowcowa (rzepak) jest niestabilna ze względu na zmienność plonów i powierzchni zasiewów. Rynek olejów i tłuszczów jest skutecznie chroniony przed konkurencją za pomocą taryfy celnej.
W artykule przedstawiono postanowienia Umowy o Stowarzyszeniu regulujące handel artykułami rolno-spożywczymi między Polską a EWG, podpisanej 15 grudnia 1991 r. Kwestie handlu tą grupą towarów zostały uregulowane w części III Umowy w rozdziale II i IV, a ponadto w aneksach stanowiących integralną część umowy.
Prowadzone obecnie wielostronne negocjacje w sprawie dalszej liberalizacji międzynarodowego handlu rolno-spożywczego mają trzy cele: 1. znaczna poprawa dostępu do rynku, 2. ograniczenie subwencji eksportowych z perspektywą ich likwidacji, 3. znaczne ograniczenie zakłócającego handel międzynarodowy wsparcia krajowego. Zaawansowanie negocjacji nie pozwala jeszcze na ocenę ich skutków. Należy jednak przypuszczać, że nastąpi osłabienie konkurencyjnej pozycji UE na międzynarodowych rynkach rolnych, a wzmocnienie tanich producentów zarówno z państw rozwiniętych, jak i rozwijających się. Wprowadzane obecnie przez UE mechanizmy wspierania dochodów z rolnictwa (jedna płatność obszarowa) mogą spowodować ograniczenie produkcji rolnej w państwach członkowskich o wysokich kosztach produkcji. Polska może więc w ciągu kilku lat uzyskać znacznie silniejszą pozycję na rynkach innych państw członkowskich jako eksporter artykułów rolno-spożywczych.
Międzynarodowe rynki rolne są bliskie osiągnięcia stanu nowej równowagi. Najbliższe lata mogą być okresem poważnych zmian w międzynarodowym handlu rolnym. Należy się spodziewać znacznego zwiększenia znaczenia krajów rozwijających się jako producentów, eksporterów i importerów żywności. Szczególnie silny wpływ może wywrzeć rosnący import Chin i Indii.
12
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Runda Milenijna a Wspólna Polityka Rolna

100%
Rezultaty negocjacji rolnych Rundy Milenijnej zmuszą Unię Europejską do istotnych zmian Wspólnej Polityki Rolnej. Zmiany te wpłyną niekorzystnie na sytuację ekonomiczną unijnego rolnictwa i unijnej gospodarki żywnościowej, a w długim okresie mogą nawet doprowadzić do utraty samowystarczalności żywnościowej i w konsekwencji bezpieczeństwa żywnościowego.
W ciągu kilku ostatnich dziesięcioleci światowe rynki rolne znajdowały się w stanie równowagi, ale ceny w międzynarodowym handlu rolnym były często tak niskie, że pokrywały jedynie koszty produkcji najefektywniejszych eksporterów. Wyraźna była również tendencja relatywnego spadku cen rolnych w porównaniu z cenami artykułów nierolniczych w handlu międzynarodowym. Sytuacja ta i zmieniła się w 2007 r., gdy ceny rolne gwałtownie wzrosły, przy czym wzrostu nie można w pełni wytłumaczyć sytuacją produkcyjną ani stanem zapasów zbóż. Po zbiorach w 2008 r. ceny spadły i stało się oczywiste, że sytuacja z 2007 r. była przejściowa. Według długookresowych prognoz OECD-FAO ceny artykułów rolnych będą w ciągu najbliższych dziesięciu lat wyższe niż w pierwszych latach obecnej dekady, ale znacznie niższy niż w latach 2007-2008.
W pracy przedstawiono ogólne założenie i szczegółową charakterystyką Programu Rozwoju Obszarów wiejskich na lata 2007-2013 ("PROW-2013"). Przeprowadzono jego analizę i ocenę w porównaniu z innymi europejskimi i krajowymi programami oraz omówiono problemy związane z uruchomieniem i realizacją. W uwagach końcowych wskazano na szereg słabości i niedociągnięć oraz potrzebą korekty programu.
W okresie poprzedzającym akcesję zmienił się charakter polskiego rynku żywnościowego, nastąpiły zmiany instytucjonalne handlu zagranicznego oraz modernizacja i dostosowanie przemysłu rolno-spożywczego do standardów unijnych. W rezultacie polska gospodarka żywnościowa była w dniu członkostwa dobrze przygotowana do funkcjonowania na jednolitym rynku europejskim. Ponieważ równocześnie polska oferta okazała się konkurencyjna cenowo, po akcesji nastąpił szybki wzrost eksportu rolno-spożywczego przede wszystkim do innych krajów członkowskich UE, a ujemne saldo ogółem obrotów tą grupą towarów przekształciło się w trwale dodatnie.
PROW 2007—2013” jest kolejnym programem wspierającym rozwój polskiego rolnictwa i regionów wiejskich unijnymi i krajowymi środkami publicznymi. Środki unijne wyniosą około 13,2 mld euro, krajowe publiczne blisko 4,0 mld euro, a środki własne otrzymujących pomoc szacuje się na ponad 7,8 mld euro. Środki zaangażowane w realizację programu szacuje się na ponad 25 mld euro. Program nie spełnia postulatu koncentracji środków na działaniach poprawiających konkurencyjność i produkcyjność gospodarki w regionach wiejskich. Charakteryzuje go dość równomierne rozłożenie środków publicznych na działania wspierające rozwój, ochronę środowiska i dochody rolnicze. Środki publiczne są przeznaczone na następujące cele: rozwój gospodarki żywnościowej — 5,0 mld euro (29,0% środków ogółem), rozwój innych działów gospodarki — 2,8 mld euro (16,5%), ochrona środowiska — 3,1 mld euro (18,0%), wsparcie dochodów i celów socjalnych — 4,6 mld euro (26,9%), inne — 1,6 mld euro (9,5%). Tak duża kwota przeznaczona na wsparcie dochodów i cele socjalne jest słabością programu, który powinien być skorygowany w okresie realizacji.
Przystąpienie Polski do Unii Europejskiej przyczyniło się do szybkiego wzrostu eksportu polskich produktów rolno-spożywczych na rynki Wspólnoty. Podstawową tego przyczyną było wejście Polski w struktury jednolitego rynku europejskiego. Polska gospodarka żywnościowa w okresie poprzedzającym przystąpienie do UE kosztem ogromnego wysiłku organizacyjnego i finansowego, wprowadziła wiele zmian zwłaszcza w przemyśle mięsnym, mleczarskim, rybnym i owocowo-warzywnym. Wprowadzono unijne standardy weterynaryjne, sanitarne, ochrony środowiska i dobrostanu zwierząt. Z porównania z innymi państwami członkowskimi wynika, że udział Polski w handlu między krajami UE powinien się zwiększyć kilkakrotnie.
Po wstąpieniu Polski do UE polskie artykuły rolno-spożywcze mają swobodny dostęp do rynków innych państw członkowskich, a produkty innych państw członkowskich na rynek polski. Brak danych statystycznych powoduje, że możliwa jest jedynie fragmentaryczna ocena zmian w handlu rolno-spożywczym na podstawie obserwacji rynku. Wynika z niej, że nie wzrósł import żywności z innych państw członkowskich. Nie sprawdziły się zatem obawy, iż znaczną część polskiego rynku opanują konkurenci z innych państwa członkowskich. Natomiast widoczny jest wzrost zainteresowania importerów zakupami mleka i artykułów mleczarskich, cieląt, młodego bydła opasowego, bydła rzeźnego, wołowiny, mięsa drobiowego a także wieprzowiny. Jego rezultatem jest wzrost cen detalicznych artykułów mleczarskich, mięsa i wyrobów mięsnych na rynku polskim. Wzrost eksportu niektórych artykułów (mięso drobiu, wieprzowina) jest najprawdopodobniej przejściowy, natomiast wzrost popytu eksportowego na pozostałe produkty powinien być trwały. Nowa sytuacja jest jednoznacznie korzystna dla rolników, otrzymujących za swe produkty wyższe ceny. Mleczarnie i zakłady przemysłu mięsnego są natomiast zaniepokojone aktywnością zagranicznych konkurentów na rynkach surowcowych (mleko surowe, zwierzęta opasowe i rzeźne). Jedyną możliwością wygrania walki konkurencyjnej jest zapewnienie dostawcom lepszych warunków sprzedaży, w tym także cen, niż zagraniczni konkurenci.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.