Prezentowany tekst jest pierwszym z cyklu poświęconego problematyce stosowania innowacyjnych technik produkcji w Polsce i zintegrowanej Europie. Autor w pierwszej części artykułu opisuje postęp techniczny podając jego cechy charakterystyczne. W ten sposób tworzy system mierników postępu. Zdaniem autora na uwagę zasługują trzy elementy: tempo przesunięcia krzywej produkcji w kierunku początku układu współrzędnych, skłonność postępu technicznego do nieproporcjonalnego oszczędzania czynników wytwórczych i wpływ postępu technicznego na elastyczność substytucji czynników wytwórczych. W analizowanym modelu zmian wykorzystywane są procedury Laspeyresa i Paaschego. W ten sposób można otrzymać dwa rodzaje indeksów liczbowych. Na podstawie przeprowadzonych rozważań dokonano klasyfikacji skłonności postępu. Można tu mówić o skłonności: kapitałooszczędnej, neutralnej lub pracooszczędnej. W drugiej części artykułu autor ocenia możliwości wzrostu produkcji wynikające z wykorzystania efektów postępu technicznego. W wielu przypadkach możliwości te w sposób istotny maleją, ze względu m.in. na istnienie sprzeczności postępu. Można tu wymienić: nierównomierność postępu, skutki wyboru między wprowadzaniem nowej techniki a doskonaleniem dotychczasowej oraz efekty doboru wielkości urządzeń technicznych.