W 3-letnich badaniach (1999-2001), prowadzonych w ścisłym, statycznym doświadczeniu, w Zakładzie Produkcyjno-Doświadczalnym w Bałcynach, zlokalizowanym na glebie płowej pylastej, średniej, kompleksu 2 i 4 oceniono wpływ 32-34-letniej monokultury na zachwaszczenie dwu odmian - Elena i Korweta - pszenicy ozimej. Obiektem porównawczym była uprawa pszenicy ozimej w 6- polowym płodozmianie: burak cukrowy - kukurydza - jęczmień jary - groch - rzepak ozimy - pszenica ozima. Badania prowadzono na obiektach bez żadnej ochrony i chronionych herbicydem Cougar 600 SC. Uprawa pszenicy ozimej w 32-34-letniej monokulturze sprzyjała zachwaszczaniu się jej łanu. W porównaniu do płodozmianu liczebność chwastów na 1 m² na obiektach bez ochrony była liczniejsza: w fazie krzewienia 2,9 razy, w fazie kwitnienia 2,7 razy. Biomasa chwastów była natomiast aż 5,7-krotnie większa. Herbicydy z podobnym skutkiem ograniczyły liczebność chwastów w płodozmianie (średnio 91%) i w monokulturze (średnio 89%). Natomiast biomasa chwastów nieco skuteczniej redukowana była w monokulturze (77%) niż w płodozmianie (71%). Stanowisko miało istotny wpływ na zachwaszczenie odmian. W niechronionym płodozmianie silniej zachwaszczała się odmiana Korweta. Natomiast w tak prowadzonej monokulturze zdecydowanie podatniejszą na presję chwastów okazała się odmiana Elena. Efektywność herbicydu w obu odmianach zależała od systemu następstwa roślin. W płodozmianie lepsze działanie zabiegu stwierdzono w łanie odmiany Korweta, zaś w monokulturze w odmianie Elena.