Preferencje help
Polish version English version Język
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 4

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
1
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Określenie bezwymiarowego współczynnika oporów i współczynnika szorstkości w przekroju zatoru z grubego rumoszu drzewnego

100%
Michalec B., Leksander B.
Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich
|
2011
|
nr 10
W pracy przedstawiono wyniki badań przeprowadzonych w potoku Bukowińskim, których celem było określenie wpływu zatoru, utworzonego z kłody, na zmianę wartości bezwymiarowego współczynnika oporów i współczynnika szorstkości. Wykonane pomiary obejmowały niwelację podłużną oraz poprzeczną koryta cieku, pobór rumowiska dennego oraz pomiary hydrometryczne. Niwelacja poprzeczna obejmowała pięć przekrojów poprzecznych na odcinku potoku o długości 47 m, które zostały zlokalizowane przed, za, oraz w rejonie zatoru z grubego rumoszu drzewnego. Wykazano zróżnicowanie prędkości przepływu wody w rejonie zatoru. Obliczono bezwymiarowy współczynnik oporów, uwzględniając bez-względną szorstkość dna określoną według wzoru Gładki [van Rijn 1984]. W celu określenia bezwzględnej szorstkości dna pobrano trzy próby rumowiska dennego w przekroju z kłodą. Stwierdzono, że zator w potoku Bukowińskim, utworzony z kłody, powoduje zmianę warunków hydraulicznych przepływu wody i wzrost o ponad 71% wartości bezwymiarowego współczynnika oporów w przekroju zatoru. Określono również współczynnik szorstkości koryta i wykazano, że współczynnik ten w przekroju z zatorem, przesłaniający w 60% przekroju koryta przy przepływie wynoszącym 0,141 m3s-1, jest większy o ponad 17,5% od wartości współczynnika szorstkości w przekrojach przed i za zatorem.
2
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Rozkład przestrzenny osadów dennych w małym zbiorniku wodnym w Zesławicach

81%
Michalec B., Peczek K., Leksander B.
Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich
|
2011
|
nr 07
Poznanie i określenie rozmieszczenia przestrzennego akumulowanych osadów w małych zbiornikach jest istotnie nie tylko na etapie projektowania, lecz również w trakcie eksploatacji. Większość prac badawczych dotyczy rozmieszczenia odkładów rumowiska w średnich i dużych zbiornikach wodnych. W pracy przedstawiono i opisano za pomocą metody Dendy'ego przestrzenny rozkład odkładów rumowiska w głównym zbiorniku wodnym w Zesławicach w okresie przed i po jego odmuleniu. Ze względu na wybudowanie zbiornika bocznego, przejmującego funkcje zbiornika głównego w okresie jego odmulenia i przebudowy, zmianie uległy warunki przepływu wody i rumowiska, które miały wpływ na dystrybucję osadów rumowiska w zbiorniku głównym.W pracy wykazano na podstawie wykonanych pomiarów zamulania i określonego stopnia zamulenia zbiornika głównego, że w wyniku rozdziału wody i rumowiska nastąpiło zmniejszenie intensywności zamulania badanego zbiornika, jak również wpłynęło to na zmianę rozkładu przestrzennego osadów rumowiska. Stwierdzono na podstawie analizy pionowego rozmieszczenia osadów, że w okresie po odmuleniu w części środkowej zbiornika głównego, charakteryzującej się głębokościami względnymi mieszczącymi się w przedziale 0,41-0,65 nastąpiło zwiększenie się względnego zamulenia o 10-20%. Zmiana warunków dopływu wody i rumowiska do badanego zbiornika spowodowała redukcję intensywności zamulania. Średni roczny stopień zamulenia zbiornika przed odmuleniem wynosił 3,0%, natomiast po odmuleniu jest równy 1,61%.
3
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Prognoza zamulania zbiorników wodnych Brzóza Stadnicka i Brzóza Królewska

81%
Majerczyk A., Michalec B., Leksander B.
Infrastruktura i Ekologia Terenów Wiejskich
|
2012
|
nr 2/IV
Określono stopień zamulenia zbiorników wodnych Brzóza Stadnicka i Brzóza Królewska znajdujących się na jednym cieku niekontrolowanym hydrolo-gicznie oraz opracowano prognozy ich zamulenia. W analizie uwzględniono wpływ zbiornika górnego - Brzóza Stadnicka, na ilość rumowiska dopływającego do zbiornika dolnego - Brzóza Królewska. Prognoza zamulenia, opracowana w trzech wariantach, umożliwiła określenie tzw. żywotności zbiorników. W pierwszym wariancie opracowano prognozę dla zbiornika górnego w jego zlewni cząstkowej. W drugim wariancie prognozowano zamulenie zbiornika dolnego biorąc pod uwagę dopływ rumowiska ze zlewni całkowitej, bez uwzględnienia zatrzymywania części rumowiska w zbiorniku górnym. W trzecim wariancie natomiast uwzględniono wpływ zbiornika górnego na zbiornik dolny. Wykazano, że badane małe zbiorniki wodne charakteryzują się stosunkowo niskimi wartościami zdolności do zatrzymywania rumowiska, co wpływa na wydłużenie ich żywotności. Określona na podstawie bilansu objętości rumowiska zatrzymanego i dopływającego zdolność zbiornika Brzóza Stadnicka do zatrzymywania rumowiska wynosi 27,9%. Nieco wyższą wartością βrz=38,7% charakteryzuje się zbiornik Brzóza Królewska. Według prognozy zamulania opracowanej z ustaloną wartością βrz, wyznaczoną na podstawie bilansu rumowiska, żywotność zbiornika Brzóza Królewska zostanie zwiększona ze 192 lat do 217 lat. Wskazuje to na wydłużenie tzw. żywotności tego zbiornika zaledwie o 15 lub 13%.
4

Ocena jakości wód potoku Głaza

61%
Bogdal A., Kowalik T., Kanownik W., Ostrowski K., Rajda W., Leksander B.
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
|
2010
|
tom 548
|
nr 1
Celem pracy jest ocena jakości, walorów użytkowych i zagrożenia eutrofizacją wód płynących potokiem Głaza, pod kątem ich retencjonowania w planowanym zbiorniku małej retencji „Sidzina. Badania prowadzono od stycznia 2007 do grudnia 2008 r., podczas których systematycznie raz w miesiącu pobierano próby wody z potoku. Bezpośrednio w terenie mierzono: temperaturę wody, pH, tlen rozpuszczony i stopień nasycenia wody tlenem oraz przewodność elektrolityczną. Natomiast w laboratorium oznaczano: BZT5, ChZT-Mn, azot amonowy (N-NH4), azot azotynowy (N-NO2), azot azotanowy (N-NO3), fosfor ogólny (P), fosforany (PO43-), substancje rozpuszczone, zawiesinę ogólną, siarczany (SO42-), chlorki (Cl-), wapń (Ca2+), magnez (Mg2+), żelazo ogólne (Fe2+/3+) i mangan (Mn2+). Ponadto raz na kwartał badano wartości: chromu (Cr), cynku (Zn), kadmu (Cd), miedzi (Cu), niklu (Ni) i ołowiu (Pb) oraz liczbę bakterii grupy coli i liczbę bakterii grupy coli typu kałowego. Z przeliczenia wartości azotu amonowego, azotynowego i azotanowego określono stężenia amoniaku (NH4+), azotynów (NO2-) i azotanów (NO3-). Badania wykazały, że wody płynące potokiem Głaza, ze względu na wartości pH, stężenia żelaza ogólnego oraz liczbę bakterii grupy coli typu kałowego kwalifikują się do III klasy, a więc do wód o zadowalającej jakości. Zarówno stan ekologiczny i chemiczny wód jest dobry. Woda odpływająca badanym ciekiem spełnia kryteria dla wód w kąpieliskach oraz mogłaby być wykorzystana przez ludność do spożycia po typowym uzdatnianiu fizycznym i chemicznym właściwym dla wód kategorii A2. Natomiast zbyt duże zawartości azotynów mogą wpływać niekorzystnie na warunki życia i rozwój ryb łososiowatych i karpiowatych. Obecnie w wodzie płynącej badanym potokiem nie występuje zagrożenie eutrofizacją.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 1 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.