Artykuł jest próbą podsumowania doświadczeń nad wdrażaniem programu rewitalizacji historycznego założenia zespołu urbanistyczno-architektonicznego Miasta Kazimierzowskiego w Radomiu. Studia historyczne dowodzą o istotnych walorach kulturowych tego miejsca. Specyfika takich układów urbanistycznych wymusza konieczność przeprowadzenia rozległych dodatkowych badań historycznych, architektonicznych i archeologicznych. Jednocześnie przywracanie do użytkowania zniszczonych i wyeksploatowanych obiektów jest istotnym elementem kształtowania środowiska zbudowanego miasta. Niemniej ważnym elementem procesu rewitalizacji staje się kształtowanie nowej zabudowy mieszkaniowej w obrębie historycznych struktur miejskich, a tym samym tworzenie przyjaznego środowiska zamieszkania dla żyjących tam ludzi. Walory lokalizacyjne inicjują inne działania o charakterze przestrzennym i rewitalizacyjnym w bezpośrednim sąsiedztwie zespołu urbanistyczno-architektonicznego. Zmiany zachodzące na tego typu obszarach przebiegają wolno, jednak ze względu na lokalizację stają się przedmiotem zainteresowań i oceny społecznej. Artykuł odnosi się również do doświadczeń społecznych i technicznych związanych z realizacją programu rewitalizacji. Efekty wdrażania programu dla tego obszaru w widoczny sposób stają się istotnymi elementami uatrakcyjnienia przestrzennego śródmieścia i możliwością prezentacji jego walorów turystycznych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.