Interventional radiology procedures have wide application in hepatic cancer therapy. They are preceded by imaging techniques like CT , MRI, ultrasound, and PET. Procedures used in case of hepatic cancer include: embolization, chemoembolization, radioembolization. The purpose of this article was to describe the use of interventional radiology procedures in the treatment of tumors and hepatic metastases. Interventional radiology treatments can function as palliative care as well as they prepare the patient for surgical treatment. The expected therapy effects are, for example, tumor mass shrinkage, pathological tissue necrosis, pain relief, and improvement in quality of life. The most common method of treating liver tumors is chemoembolization. After interventional radiology procedures, there is a risk of adverse events within the liver; nevertheless, the probability of those events is far lower than for surgical procedures.
Wprowadzenie. Środki kontrastujące (ŚK) w tomografii komputerowej (TK) ułatwiają różnicowanie pomiędzy poszczególnymi tkankami. Jednym z najczęściej stosowanych preparatów jest Ultravist (Iopromid), jodowy monomer rozpuszczalny w wodzie. Specyfiką środków kontrastujących jest możliwość wystąpienia u pacjenta reakcji niepożądanych o różnym charakterze. Reakcje łagodne są bardzo rzadko opisywane w literaturze radiologicznej. Cel pracy. Celem pracy była analiza lekkich powikłań po podaniu jodowego środka kontrastującego Ultravistu 300 i 370 drogą dożylną w badaniach tomografii komputerowej. Materiał i metoda. Grupę badaną stanowiło 160 pacjentów, którym podczas badania TK podano dożylnie Ultravist. W pracy wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego, technikę ankiety, narzędziem badawczym był autorski kwestionariusz. W analizie statystycznej wykorzystano test Chi-kwadrat niezależności oraz dokładny test Fishera (p<0,05). W obliczeniach posłużono się programem Statistica 10.0 StatSoft i PASW Statistic 17.0 Predictive Solutions. Wyniki. Łagodnymi powikłaniami występującymi najczęściej bezpośrednio po dożylnym podaniu ŚK są: odczucie ciepła, wrażenie oddawania moczu oraz dziwny smak w ustach. Pacjenci, którzy otrzymali Ultravist 300 wskazywali na odczucie ciepła częściej niż ci, którzy otrzymali Ultravist 370 (p= 0,001). Nie potwierdzono zależności pomiędzy ilością ŚK i prędkością podania a objawami niepożądanymi w miejscu wkłucia. Wnioski. Łagodne zdarzenia niepożądane po podaniu ŚK mijają samoistnie, nie wymagają farmakoterapii. Symptomy te są jednak istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa i współpracy z pacjentem podczas wykonywania badania oraz opieki nad pacjentem po jego zakończeniu.