Trzyletnie badania nad androgenezą w kulturach pylnikowych in vitro 11 odmian i 5 mieszańców F1 jęczmienia jarego dały zróżnicowane wyniki dotyczące zdolności do androgenezy wśród tych genotypów. Potwierdzono zależność genotypową w procesie androgenezy i zależność zdolności do androgenezy poszczególnych genotypów od pożywki. Zastosowano cztery pożywki indukujące (FHG0, FHG1, BAC4, BAC5) i dwie pożywki regeneracyjne (FHGR1, FHGR2). W pierwszym roku badań procent zregenerowanych roślin zielonych wynosił dla genotypu F116 — 5%, F1471 — 5%, F1463 — 1,2% i dla odmiany Haisa — 2%. Pozostałe genotypy zregenerowały w rośliny albinotyczne. Zauważono wśród genotypów mieszańcowych F1 wpływ rośliny matecznej na zdolność do androgenezy. W drugim roku prowadzonego doświadczenia wszystkie badane odmiany wykazały się dobrą reakcją androgeniczną (25% pylników tworzących kalus), jednakże regeneracja uzyskanych kalusów była słaba. Otrzymano jedynie 2 zielone rośliny z pylników odmiany Olga. W trzecim roku badań uzyskano 5 zielonych roślin z odmiany Krona i 1 zieloną roślinę odmiany Olga. Odmiana Haisa nie powtórzyła wyniku androgenezy z pierwszego roku badań. Na tej samej pożywce indukującej i regeneracyjnej wyrosły jedynie rośliny albinotyczne. Oceniono, że pożywki: FHG0 i BAC5 okazały się lepsze w indukowaniu procesu androgenezy od pożywek FHG1 i BAC4. Natomiast między pożywkami regeneracyjnymi FHGR1 i FHGR2 nie zanotowano różnic.