W pracy analizowano wpływ dawki azotu i terminu jej stosowania na plonowanie i jakość białka ziarna kilku odmian jęczmienia i owsa. Doświadczenia z jęczmieniem i owsem obejmowały sześć poziomów nawożenia azotem: 30, 60, 90, 120, 150 kg N/ha stosowanego w różnych terminach (przed siewem, strzelanie w źdźbło, kłoszenie lub wysuwanie wiech) oraz kontrolę (bez N). Badano następujące odmiany jęczmienia - Aramir, Athos, Menuet i owsa -Boruta, Lach, Markus. Istotny przyrost plonu ziarna jęczmienia następował do dawki 90 kg N/ha stosowanej w dwóch terminach: 60 kg przed siewem i 30 kg w fazie strzelania w źdźbło, owsa zaś do dawki 60 kg azotu stosowanej również w dwóch terminach: 30 kg przedsiewnie i 30 kg w fazie strzelania w źdźbło. Wysoką efektywność rolniczą l kg azotu u jęczmienia uzyskano na dawkach 30 kg N/ha (14,0 kg ziarna), 60 i 90 kg N (9,5; 9,3 kg ziarna) a u owsa na dawce 60 kg N (12,0 kg ziarna). Przy wyższych dawkach produktywność jednostkowa azotu znacznie się zmniejszała. Wzrastający poziom nawożenia azotem w zakresie badanych dawek (30-150 kg) powodował przyrost zawartości białka ogółem w ziarnie obu gatunków. Względna zawartość lizyny w białku ziarna jęczmienia obniżała się w miarę zwiększania dawek azotu. Spadek zawartości tego aminokwasu w białku jęczmienia nawożonego dawką 150 kg N wynosił aż 15% w stosunku do ziarna jęczmienia nienawożonego. Spadek ten pomiędzy obiektem bez nawożenia a obiektem nawożonym 90 kg N wynosił 4%. Różnice w zawartości poszczególnych aminokwasów egzogennych i endogennych w białku ziarna owsa pochodzącym z różnych poziomów nawożenia były niewielkie i nie tworzyły wyraźnych stałych tendencji.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.