Celem pracy była ocena podobieństwa 20 kolekcyjnych form żyta jarego pochodzących z różnych stref klimatycznych na podstawie kilku cech technologicznych z wykorzystaniem analizy skupień Warda. Doświadczenia polowe zakładano metodą losowanych bloków w czterech powtórzeniach w dwóch miejscowościach przez trzy lata. Analizowano masę 1000 ziaren (g), masę hektolitra (kg) oraz zawartość białka ogólnego (%), lizyny (mg·g⁻¹ ziarniaków) i włókna (mg·g⁻¹ ziarniaków). Analiza wariancji wykazała istotne zróżnicowanie środowisk dla wszystkich badanych cech. Stwierdzono również istotne zróżnicowanie badanych genotypów żyta jarego dla wszystkich badanych cech, za wyjątkiem zawartości włókna w ziarnie. Dla analizowanych cech technologicznych ziarna, oprócz zawartości włókna w ziarnie, wystąpiła również istotna interakcja genotypowo-środowiskowa. Wykreślony dendrogram według metody najdalszego sąsiedztwa Warda pozwolił na podział badanych obiektów na grupy i określenie odległości między nimi. Otrzymano jedenaście grup jednorodnych, z czego aż osiem (SMH-01, 'Gotav', 'Sorom', 'Petka', 'Żyto jare P Grandosa', 'Zenit', 'Wrens Abruzzi', Tiroler') stanowią pojedyncze genotypy. Najbardziej podobne do siebie, pod względem badanych cech jakościowych, okazało się 7 populacji żyta jarego: DL 67/176, DL 67/190, Tiroler Smolicki', Tosevschi', 'Priaborschi', 'Gazelle', 'Bred Bosch'. Następne 2 oddzielne grupy utworzyły również: 'Somro', 'Strzekęcińskie' i SMH-02 oraz 'Ludowe' i 'Karlshulder'.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.