Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 85

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Celem badań było określenie wpływu żywych ściółek w uprawie kukurydzy cukrowej na zawartość substancji organicznej w glebie, wodoodporność agregatów glebowych oraz zachwaszczenie. Zastosowano pięć rodzajów żywych ściółek: koniczynę białą, koniczynę białą zniszczoną herbicydem, lucernę chmielową, mieszankę żyta zwyczajnego z koniczyną białą i żyto zwyczajne oraz obiekty kontrolne: odchwaszczany regularnie oraz odchwaszczany dwukrotnie. Badania prowadzono w rejonie Krakowa, w latach 1999-2001. Żywe ściółki wysiewano w połowie kwietnia w pasach szerokości 50 cm. Kukurydzę cukrową ‘Sweet Trophy F1’ wysiewano 9 maja w rzędy pozbawione ściółki, w rozstawie 70x25 cm. W celu ograniczenia konkurencyjności, ściółki trzykrotnie koszono, pozostawiając pokos na poletkach. Zawartość substancji organicznej w glebie bezpośrednio po uprawie nie zmieniła się pod wpływem ściółkowania. Żastosowane ściółki zwiększyły ilość wodoodpornych agregatów glebowych o największej średnicy. W obiektach ściółkowanych żytem (mieszanka żyta z koniczyną oraz żyto) poziom mezoagregatów o średnicy 2,5 mm był dziesięciokrotnie większy niż agregatów o średnicy 1,5 mm, w obiektach ściółkowanych lucerną wzrastał czterokrotnie, a koniczyną trzykrotnie. Spośród zastosowanych ściółek żyto najskuteczniej ograniczało zachwaszczenie, a jego działanie zaznaczało się już od początku okresu wegetacji, podczas gdy roślin bobowatych dopiero w połowie wegetacji (VII/VIII). Zarówno ściółka z koniczyny, jak i z lucerny istotnie obniżyły liczbę chwastów w stosunku do uprawy kukurydzy bez ściółkowania, przy czym koniczyna była lepszym supresorem.
Intercropping combines different aspects of the interaction between organisms in ecosystems and may be classified as a pro-ecological method of plant cultivation limiting the harmful human interference in the environment, especially the use of chemicals. It also allows high yield, good quality, and economic productivity to be achieved. The aim of the present study, conducted in the years 2003–2004 in Mydlniki near Kraków, was to determine the effect of intercropping carrot Nardin F1 with French marigold (Tagetes patula nana L.) ‘Kolombina’ and pot marigold (Calendula officinalis L.) ‘Promyk’ on carrot yield, its quality, and the occurrence of pests. On average in both years of the study, intercropping did not reduce total or marketable carrot yield. In 2003 intercropping contributed to a significant increase in marketable yield compared with yield from sole cropping. In 2004 the dry matter content was higher in the roots of carrots grown with pot marigold. The treatments intercropped with both French and pot marigold were characterized by an increased content of sugars in carrot roots and in 2004 year – of carotenoids. Intercropping had a significant effect on the number of roots damaged by the carrot rust fly, Psila rosae, (the best in this respect was the combination with Tagetes) and by nematodes (the best in this respect was the combination with Calendula). The number of larvae of carrot psyllid, Trioza viridula, was significantly lower in the plots where carrot was intercropped. The study did not find intercropping to have a positive effect on reducing the occurrence of the root aphid.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 5 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.