Celem przeprowadzonych badań było określenie dostępności biologicznej magnezu ze stałej postaci leku. Granulat prosty zawierał dolomit i glukozę. Postać tę w dwóch dawkach: 160 i 480 mg Mg2+ po podaniu p.o. pacjentom, pobierano próbki ich krwi i oznaczano zawartość magnezu całkowitego matodą spektrometrii atomowo-absorpcyjnej. Otrzymane parametry biofarmaceutyczne przy dawce 160 mg Mg2+ były następujące: cmax =2,25 mg%, tmax. =48,75 min., AUC=3,475 mg/mia/lÓO cm3; przy dawce 480 mg Mg2+, średnie wartości tych parametrów wynosiły: cmax=2,37 mg%, tmax=37,5 min., AUC=8,84 mg/min./100 cm3. Prostą zależność zaobserwowano jedynie między dawką magnezu a parametrem AUC (pola pod krzywą zmian stężenie-czas).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.