Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 105

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Doświadczenie polowe przeprowadzono w latach 2004-2006. Pierwszym czynnikiem doświadczenia było sześć odmian trzech gatunków łubinu uprawianego w Polsce: białego - odmiany Bardo i Boros, wąskolistnego - Sonet i Baron, żółtego - Taper i Mister oraz łubin trwały. Drugim czynnikiem była inokulacja i ochrona chemiczna. Kontrolę stanowiły poletka z infekcją naturalną, niechronione. Na pozostałe dwie kombinacje nanoszono zawiesinę zarodników Colletotrichum lupini. Inokulacji dokonywano oddzielnie dla każdej odmiany na około tydzień przed początkiem jej kwitnienia. W jednej z kombinacji, w których dokonano inokulacji, wykonano dwa zabiegi ochronne fungicydami. Inokulacja roślin spowodowała wzrost porażenia łubinów przez C. lupini w stosunku do infekcji naturalnej, a zabiegi fungicydami zdecydowanie obniżyły nasilenie choroby. Najsilniej porażone były obydwie odmiany łubinu żółtego, a zdecydowanie słabiej - białego. Najniższy stopień porażenia odnotowano dla obydwu odmian łubinu wąskolistnego. Inokulacja roślin zarodnikami C. lupini okazała się najbardziej skuteczna w przypadku łubinu trwałego. Z nasion łubinów uzyskano ogółem 6591 izolatów należących do ok. 50 gatunków. C. lupini stanowiło 19,1% wszystkich wyizolowanych kolonii. Patogen najczęściej otrzymywano z nasion łubinu białego odmiany Bardo, gdzie stanowił aż 38,5% wszystkich uzyskanych izolatów, i łubinu żółtego odmiany Taper - 32,3%. Najmniej kolonii patogena występowało na nasionach łubinu wąskolistnego odmiany Baron - 0,2%.
The object of the experiment were seeds of two traditional cultivars of yellow lupin (Juno and Amulet) cultivated in 1999 in two crop-rotation with 20% and 33% yellow lupine contribution. The quantitative and qualitative composition of the fungal community colonizing the seeds were determined in the laboratory conditions after 0.5-, 1.5- and 2.5-year of storage time. In total 1077 fungal colonies were isolated from the lupin seeds. Fungi representing the species of Penicillium - 29.3%, Alternaria alternata - 26.7% and Rhizopus nigricans - 12.7% were isolated most widely. Among the fungi pathogenic to lupin, the species of Colletotrichum gloeosporioides (16.3% isolates) was dominant. The crop rotation with 20% lupin reduced the number of fungal colonies colonizing the seeds including the pathogens from the species of C. gloeosporioides. Seed disinfection decreased the total number of fungal colonies isolated from both cultivars. Higher number of C. gloeosporioides isolates was found in the combination with disinfected seeds. More fungal colonies were obtained from seeds of cv. Amulet than from those of cv. Juno. The storage duration had an effect on the population and the composition of species of fungi isolated from seeds of yellow lupine. With longer storage population of Penicillium spp. and Rhizopus spp. increased, whereas the population of C. gloeosporioides decreased.
W latach 2004-2006 w Zakładzie Dydaktyczno-Doświadczalnym w Tomaszkowie przeprowadzono ścisłe doświadczenie polowe, którego celem było określe­nie wpływu uprawy łubinu żółtego odm. Markiz w pobliżu szosy o dużym nasile­niu ruchu na zasiedlenie jego organów przez mikroorganizmy epifityczne i chorobotwórcze. Poletka doświadczalne zlokalizowano w transektach, które wyznaczono w obniżeniu terenu poniżej poziomu drogi krajowej nr 51 Olsztyn - Olsztynek, leżących odpowiednio w odległości 5-10, 15-20 i 25-30 m od skraju jezdni. Przeprowadzono: ocenę zdrowotności roślin, analizę ilościową mikroorga­nizmów zasiedlających fyllosferę, ryzosferę i ryzoplanę obydwu gatunków łubinu oraz analizę składu gatunkowego grzybów strzępkowych zasiedlających liście, strefę przykorzeniową i korzenie badanych roślin. Najwyższe nasilenie zgorzeli siewek odnotowano na poletkach zlokalizowanych najbliżej szosy, a najniższe na znajdujących się najdalej. Również liczebność grzybów strzępkowych zasiedlających ryzosferę i ryzoplanę łubinu żółtego była najwyższa na poletkach znajdujących się najbliżej szosy. Nie wystąpiły jednoznaczne zależności między liczebnością mikroorganizmów zasiedlających liście łubinu a odległością od szosy. Wśród grzybów strzępkowych izolowanych z liści zdecydowanie dominowały gatunki rodzaju Penicillium, a wśród izolatów ze sfery korzeniowej: Penicillium spp. oraz Fusarium oxysporum. Najniższy plon nasion łubinu żółtego uzyskano z poletek położonych blisko szosy, a najwyższy z poletek położonych najdalej od szosy.
The study was performed in 2000–2002, on winter wheat cv. Mikon in the third year of monoculture. The severity of root rot increased throughout the growing season. The highest infection was noted in the treatment with early sowing and without seed dressing. The application of two seed dressing chemicals (Raxil 020 FS and Latitude 125 FS) instead of one (Raxil 020 FS) had a more beneficial effect on the health status of wheat roots. Later sowing contributed to more effective control of Gaeumannomyces graminis. The effect of experimental factors on the incidence of root and foot rot was observed until the flowering stage.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 6 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.