W latach 1971-1979 w okolicach Leszna na 5 wybranych powierzchniach (podmiejskie tereny ruderalne, zadrzewienie, zakrzewiona łąka, las i młodniki sosnowe) przprowadzono badania wybranych aspektów ekologii okresu lęgowego gąsiorka. Ogółem kontrolowano 168 gniazd. W okolicach Leszna gąsiorek jest ptakiem pospolitym i średnio licznym, zajmującym różnorodne siedliska. Nie gnieździ się tylko w głębi większych lasów i nie wnika do większych osiedli. Zagęszczenie populacji lęgowej było największe na powierzchniach leśnych, a najmniejsze na łąkach. Na tych samych powierzchniach zagęszczenie wahało się znacznie z roku na rok (tab. 1). Fluktuacje liczebności były prawdopodobnie niezależne od lokalnych warunków siedliskowych, które w okresie badań nie ulegały istotnym zmianom. Gniazda były budowane na różnych gatunkach drzew i krzewów, najczęściej na dzikiej róży, sośnie, bzie czarnym i w kępach jeżyn. Łącznie na drzewach i krzewach z kolcami i cierniami było 40% gniazd, na drzewach i krzewach iglastych - 24%. Większość gniazd została umieszczona na wysokości od 0,7 do 1,8 m, średnio na wysokości 1,4 m (tab. 2). Średnie wymiary gniazd zestawiono w tabeli 3. Termin rozpoczynania lęgów w poszczególnych latach, mimo różnic w przebiegu zmian temperatury, był zbieżny, z wyjątkiem roku 1978. Wyróżniono dwa okresy składania jaj: podstawowy i dodatkowy. W okresie podstawowym rozpoczęło się 80% lęgów zawierających 82% jaj (tab. 4). W okresie dodatkowym składane były jaja ze zniesień opóźnionych i powtarzanych. Pełne zniesienia liczyły od 2 do 7, przeciętnie 4,97 jaj. Wielkość zniesień malała z upływem pory lęgowej. W okresie podstawowym zniesienia liczyły 4-7, przeciętnie 5,17 jaj, a w okresie dodatkowym - 2-7, przeciętnie 4,09 jaj. Najczęstsze były zniesienia 5-6 jajowe (tabela 5). Wymiary jaj zestawiono w tabeli 6. W badanej populacji zniszczeniu w różnych stadiach zaawansowania lęgu ulegało 36% gniazd. Łączne straty jaj i piskląt wyniosły 40,4%. Większość strat przypadała na okres składania i inkubacji jaj, a ich najczęstszymi przyczynami było drapieżnictwo i niekorzystne warunki atmosferyczne (tab. 7). Przeciętna liczba piskląt w gniazdach, w których wylęgło się co najmniej jedno pisklę wyniosła 4,21. Efektywność lęgów wyniosła 4,15 piskląt w przeliczeniu na gniazdo, w którym wychowało się co najmniej jedno pisklę do wieku 8-10 dni. Produkcja piskląt w przeliczeniu na wszystkie gniazda wyniosła 2,67 (tab. 8). Przeciętna liczba piskląt na gniazdo zmniejszała się wraz z upływem pory lęgowej (rys. 1). Najwięcej piskląt do wieku 8-10 dni wychowało się ze zniesień 5 i 6 jajowych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.