W pracy zamieszczono wyniki eksperymentu polowego dotyczącego porównaniu uprawy łubinu żółtego w siewie czystym i mieszankach dwu- i trójodmianowych (odmiany samokończące: Taper, Markiz, Legat). W latach trwania doświadczenia, 2001-2003, potwierdziła się znaczna podatność łubinu na wpływ zmiennych warunków pogodowych, objawiająca się dużą zmiennością plonów w latach. Najwyższy plon nasion uzyskano z siewów czystych odmian Markiz i Taper, jednak ich udział w mieszankach nie powodował zwiększenia wydajności. Jakość plonu nasion, uzyskanych z siewów mieszanych, również nie była prostym odzwierciedleniem właściwości chemicznych komponentów odmianowych, co generalnie należy przyjąć jako dowód, iż ten rodzaj technologii uprawy łubinów nie wpływa modyfikująco na wartość pastewną łubinu. Pod względem sumy energii zawartej w plonach nasion porównywane kombinacje siewu nie różniły się istotnie. Nasilenie zgorzeli siewek w mieszankach odmian w dużej mierze zależało od udziału w nich odmian najsilniej porażanych. Nasilenie antraknozy łubinu (Colletotrichum gloeosporioides) w trakcie trwania wegetacji wzrastało. Odnotowano różnice w porażeniu poszczególnych odmian łubinu żółtego, a uprawa łubinu w mieszankach odmian miała niewielki wpływ na stopień porażenia roślin.