Rekultywacja gruntów zdewastowanych przez przemysł polega na przywróceniu im życia biologicznego, umożliwiającego wegetację roślin wyższych. Trzcinnik piaskowy (Calamagrostis epigeios L. Roth) jest gatunkiem o zdolnościach pionierskich. Rozpoczyna on bowiem ciąg sukcesji naturalnej zarówno na hałdach odpadów kopalni węgla, jak też na wydmach piaskowych terenów zdewastowanych przez przemysł. Celowym jest więc poznanie biologii tego gatunku oraz określenie zakresu zmienności cech morfologicznych populacji występujących w Polsce. W 1996r. dokonano oceny cech morfologicznych 28 ekotypów trzcinnika piaskowego zebranych z terenu całego kraju. Dokonano pomiarów następujących cech morfologicznych: długość rozłogów na początku oraz po zakończeniu wegetacji, wysokość w fazie kłoszenia i pełni kwitnienia, długość i liczba wiech oraz bujność całej rośliny. Za najważniejszą cechę świadczącą o ekspansywności trzcinnika piaskowego uznano długość rozłogów. Ekotypy trzcinnika różniły się bardzo istotnie pod względem liczby wiech na roślinie. Różnorodność morfologiczna badanego materiału świadczy o bogactwie genotypowym trzcinnika piaskowego, występującego na stanowiskach naturalnych w Polsce. Istnieją więc możliwości wytworzenia populacji lub odmian tego gatunku, wykazujących wybitne zdolności pionierskie na gruntach bezglebowych i zdewastowanych.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.