Dwie odmiany pszenicy (Triticum aestivum L. odm. Opatka i Korynta) rosły przez 4 tygodnie na podłożach: z łatwo dostępnym, nieorganicznym źródłem fosforu - KН2РO4 (+P, kontrola), trudno rozpuszczalnym nieorganicznym fosforanem - FePO4 (FeP), organicznym źródłem fosforu w postaci kwasu fitynowego (F) oraz bez fosforu (-P). Badano wpływ zróżnicowanego żywienia fosforowego roślin rosnących w obecności partnera grzybowego (Glomus intraradices) jak i roślin nie zainfekowanych grzybem, na parametry wzrostowe i zawartość fosforu całkowitego w tkankach. U obu badanych odmian stwierdzono raczej negatywny wpływ mikoryzacji na wzrost roślin w warunkach zróżnicowanego żywienia fosforowego. Wyższą suchą masę pędów (w porównaniu do roślin niezainfekowanych) obserwowano jedynie u roślin odmiany Korynta rosnących na podłożu zawierającym fitynę. Zaobserwowano niskie stężenie fosforu całkowitego w pędach i korzeniach obu odmian rosnących na podłożach bez fosforu oraz z fosforanem żelaza. Deficyt fosforu w tkankach spowodował zmiany relacji wzrostowych zarówno roślin rosnących na podłożach bez fosforu z fosforanem żelaza jak i kwasem fitynowym. Nie zaobserwowano istotnych różnic pomiędzy badanymi odmianami pszenicy.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.