Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 67

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Assesments were made of the effect of lead and methylbromfenvinphos (IPO-63) on rat organisms after single and mixed intoxication. The analyses were based on acetylcholine esterase activity in blood and methylbromfenvinphos residues in liver. It was found that intoxication with lead acetate before methylbromfenvinphos increased AChE inhibition in blood, this effect being different depending on the type of intoxication and the period after the intoxication. It was also found that earlier applications of lead acetate resulted in the changes of methylbromfenvinphos biotransformation and differentiated accumulation of this insecticide in rat liver in particular periods of the experiment. The results depended to a large extent on the type of intoxication and the dose of lead acetate.
This paper presents the results of studies on the levels of organochlorine pesticides (HCH, DDT, DDE, DDD) and polychlorinated biphenyls (PCBs) in the adipose tissue of geese and turkeys in Varmia and Mazuria. The birds were slaughtered in summer 1996. Average level of JDDT residues in adipose fat of geese was 89.3 μg/kg and of y-HCH 0.8 μg/kg, while turkey fat contained 13.6 μg/kg and 2.5 μg/kg, respectively. Average residues of PCBs in goose adipose fat amounted to 5.1 μg/kg, and in turkey fat - to 4.9 μg/kg. DDT dominated in both, goose and turkey fat, DDE percentage was twice higher in turkey fat than in geese, while DDD levels were a little lower in turkeys than in geese. These results add to the inventory of residues of these xenobiotics in the tissues of domestic birds bred in Northeastern Poland.
This paper presents the results of studies on the content of organochlorine pesticides and poly- chlorinated biphenyls (PCBs) in muscle tissue of pikeperch caught in some lakes (Wadąg, Długie, Jeziorak) of Varmia and Mazuria, North-East Poland. Levels of DDT, DDD, DDE, y-HCH and PCBs were determined with gas chromatography. The results revealed relatively low content of these substances in pikeperch meat, although their levels differed depending on the place where the fish were caught. Average level of I DDT and PCBs residues was the highest in the muscles of fish caught in Długie Lake, amounting respectively to 1448 (μg/kg and 700 μg/kg of the extracted fat. The highest average concentration of y-HCH (83 (μg/kg of fat) was observed in pikeperch caught in Jeziorak Lake.
Polychlorinated biphenyl (PCB) content was determined in the adipose tissue of pigs and cattle in the region of Warmia and Mazuria. The animals were slaughtered in August and September 1994. PCBs were determined with gas chromatography. Their average concentration in the fat tissue of pigs was 2 µg/kg, and of cattle 5 µg/kg. In the majority of the samples collected from pigs PCB content was le ss than 8 µg/kg, while in cattle it did not exceed 12 µg/kg. The percentage of positive samples was 40% for pigs and 76% for cattle. The results point to relatively low levels of PCBs in the fat tissue of animals bred in the agricultural-tourist region of Warmia and Mazuria.
W pracy przedstawiono najważniejsze aspekty związane z występowaniem arsenu i niklu w środowisku naturalnym i organizmie zwierząt. Uwzględniono przede wszystkim okoliczności skażeń środowiska, podstawowe funkcje biochemiczne i mechanizm działania, znaczenie w środowisku naturalnym i organizmie zwierząt, a także podstawowe efekty toksykologiczne związane z intoksykacją tymi pierwiastkami.
Badano zmiany stężenia pozostałości insektycydów fosforoorganicznych w wątrobie i mózgu szczurów po intoksykacji pojedyńczej fenitrotionem, foschlorem oraz ołowiem z fenitrotionem i ołowiem z foschlorem. Octan ołowiu(II) podany w dawce 250 mg/kg m.c. przed fenitrotionem zarówno w sposób jednorazowy, jak i frakcjonowany (przez 5 dni po 50 mg/kg m.c.) spowodował trwający przez cały okres doświadczenia wzrost stężenia pozostałości tego insektycydu w badanych tkankach zwierząt w porównaniu z zatruwanymi wyłącznie fenitrotio­nem. Po dawce frakcjonowanej Pb(II) wzrost pozostałości fenitrotionu był większy. W wątrobie i mózgu szczurów, którym przed foschlorem podano, Pb(II) w niektórych okresach eksperymen­tu stwierdzano obniżony poziom pozostałości zastosowanego insektycydu w porównaniu ze zwierzętami zatruwanymi wyłącznie foschlorem. Zastosowanie ołowiu w dawce frakcjonowanej przed foschlorem w większym stopniu wpłynęło na obniżenie pozostałości tego insektycydu w badanych tkankach w porównaniu z zatruwanymi jednorazową dawką ołowiu i foschlorem.
U kurcząt narażonych na chlorek kadmu i fenitrotion badano aktywność acetylocholinoesterazy (AChE) we krwi i w mózgu oraz poziom pozostałości fenitrotionu w wątrobie. Stwierdzane efekty toksykodynamiczne wskazują na złożony mechanizm współoddziaływania badanych związków w organizmie ptaków, oparty głównie na zmianach w biotransformacji fenitrotionu wywołanych kadmem i jego wydalaniem z organizmu.
Przedstawiono źródła skażeń środowiska Cr, Mo, Co i Se oraz omówiono znaczenie tych pierwiastków w środowisku i organizmach zwierząt, zwracając uwagę na biochemiczne właściwości rzutujące na toksyczność i biokumulację. Uwypuklono również skutki niedoboru i nadmiaru tych pierwiastków w organizmie zwierząt.
Oznaczano aktywność esterazy acetylocholinowej (AChE) we krwi i w mózgu szczurów narażonych na ołów, fenitrotion i foschlor oraz ołów z fenitrotionem i ołów z foschlorem. Wykazano zróżnicowany wpływ octanu ołowiu(II) podanego jednorazowo w dawce 250 mg/kg m.c. i w sposób frakcjonowany (przez 5 dni po 50 mg/kg m.c.) na aktywność cholinoesteraz. W intoksykacjach mieszanych ołów nasilał i przedłużał proces hamowania AChE wywołany przez fenitrotion oraz przedłużał reaktywację tego enzymu. Natomiast po podaniu ołowiu z foschlorem między 6. godziną a 21. dniem doświadczenia występowały nieregularne zmiany o różnym nasileniu w aktywności AChE we krwi i w mózgu. Bardziej nasilony spadek aktyw­ności tego enzymu był w grupie szczurów narażonych na octan ołowiu(II) w dawce frakcjono­wanej i foschlor niż w grupie zwierząt intoksykowanych jednorazową dawką octanu ołowiu(II) i foschloru.
Na podstawie piśmiennictwa omówiono zagadnienia związane z właściwościami fizykochemicznymi i toksykologicznymi wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (WWA). Szczególną uwagę zwrócono na procesy prowadzące do powstawania WWA, dystrybucję w środowisku, przemiany metaboliczne oraz potencjalne efekty szkodliwe wynikające z oddziaływania reaktywnych metabolitów z makrocząsteczkami komórkowymi.
W pracy przedstawiono wyniki badań dotyczące wpływu ołowiu, fenitrotionu i foschloru na aktywność fosfatazy alkalicznej (ALP) i stężenie glukozy w surowicy krwi szczurów w różnych okresach czasu po intoksykacji pojedynczej oraz mieszanej. Po jednorazowym poda­niu fenitrotionu lub foschloru w dawce 50 mg/kg m.c. obserwowano istotny wzrost aktywności fosfatazy alkalicznej w surowicy w porównaniu z wartością grupy kontrolnej. W grupach zwierząt zatruwanych ołowiem i fenitrotionem aktywność ALP w początkowej i końcowej fazie eksperymentu była wyższa w stosunku do aktywności tego enzymu u szczurów narażonych wyłącznie na ten insektycyd, a w przypadku intoksykacji ołowiem i foschlorem prawie we wszystkich okresach doświadczenia - obniżona. Poziom glukozy był podwyższony u szczurów, którym podano wyłącznie fenitrotion, a zwłaszcza między 6. a 24. godziną eksperymentu. Wcześniejsza aplikacja ołowiu przed fenitrotionem spowodowała istotny spadek poziomu tego parametru w tym okresie. W grupach szczurów zatruwanych foschlorem oraz ołowiem i foschlorem stężenie glukozy ulegało niewielkim wahaniom, z tendencją spadkową w stosunku do kontroli. Jedynie po dawce frakcjonowanej Pb(II) i foschlorze, w 7. i 21. dniu wystąpił wzrost poziomu glukozy w porównaniu z kontrolą, a w 12. godz., 7. i 21. dniu w stosunku do zwierząt narażonych wyłącznie na foschlor.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 4 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.