Biomasa pozyskana z wieloletnich roślin energetycznych różni się między sobą postacią i jakością. W pracy określono cechy termofizyczne oraz chemiczne biomasy 12 gatunków wieloletnich roślin energetycznych pozyskanych w sześciu terminach. Biomasa ślazowca pensylwańskiego charakteryzowała się istotnie najniższą wilgotnością (średnio 26,8%) i najwyższą wartością opałową (średnio 12,5 MJ kg-1). Najniższą zawartość popiołu oznaczono w biomasie wierzby Salix viminalis, u odmiany Start, średnio 1,8% s.m. U miskanta cukrowego oznaczono średnio 3,8% s.m., a u rożnika przerośniętego średnio 5,3% s.m. Rośliny dające biomasę półzdrewniałą i słomiastą, w miarę opóźnienia terminu zbioru dały biomasę o niższej wilgotności i zawartości popiołu oraz wyższej wartości opałowej niż rośliny zdrewniałe. W biomasie wierzby krzewiastej odmian Start i Wodtur oznaczono wysoką zawartość węgla (51,8% s.m.) i wodoru (6,6% s.m.) i niską siarki (0,055% s.m.).