Zboża są główną grupą roślin uprawianych w Polsce zajmując powierzchnię 8387,5 tys. ha - 73,2% w strukturze zasiewów. Obecnie mniej uprawia się żyta i owsa natomiast więcej pszenicy, pszenżyta, mieszanek zbożowych oraz kukurydzy. Gryka i proso nie maj ą znaczącego udziału w strukturze zasiewów. Wśród ziemiopłodów ważną pozycję zawsze zajmował ziemniak tak ze względu na wielkość produkcji, jak i powierzchnię uprawy, stanowiącą w przeszłości ponad 18% w strukturze zasiewów a współcześnie 5,2%. Systematycznie zmniejsza się powierzchnia uprawy buraka cukrowego, wzrasta natomiast zainteresowanie uprawą roślin oleistych (szczególnie rzepaku), stanowiących 5,4% w strukturze zasiewów. Niepokoj ące jest zmniejszanie się udziału roślin strukturotwórczych motylkowych wieloletnich i strączkowych, których powierzchnia uprawy zajmuje niespełna 2% gruntów ornych. Warzywa gruntowe są w Polsce uprawiane na powierzchni ok. 223,5 tys. ha, co stanowi 1,7% w strukturze zasiewów. Największą powierzchnię zajmują: cebula - 15,6% i kapusta - 15,2%, następnie marchew 14,6%, ogórek - 9,3%, burak - 6,9%, pomidor - 6,0% i pozostałe warzywa - 32,4%. Ogólna powierzchnia uprawy warzyw pod osłonami wynosi 5526,6 ha. Struktura zasiewów w dużym stopniu przesądza o możliwości konstruowania płodozmianów gwarantujących uzyskanie dobrych plonów oraz pozytywnie oddziałujących na środowisko glebowe. Z opracowań porównawczych wynika, że w wielkoobszarowych gospodarstwach konwencjonalnych, stosujących uproszczone modele produkcji, struktura zasiewów nie odpowiada wymogom poprawnego płodozmianu.