Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko ma szczególne, bazowe znaczenie dla przyszłego rozwoju społeczno-gospodarczego Polski, zgodnego z potrzebami ochrony środowiska naturalnego. Środki przewidziane do realizacji Programu koncentrują sie głównie na rozwoju transportu (70% ogólnej wartości środków). Infrastruktura jest ponadto rozbudowywana w ramach 16 programów operacyjnych oraz w Programie Operacyjnym Rozwój Polski Wschodniej. Na koniec kwietnia 2012 r. istotny odsetek środków przewidzianych w różnych obszarach Programu był skierowany do realizacji (podpisane umowy), np.: 87% w zakresie środowiska, 68% w zakresie transportu, 93% w szkolnictwie wyższym, 87% w zakresie kultury. Wartość wskaźników czyni bardziej prawdopodobną pełną i terminową realizację Programu. Niezależnie od dokonywanych korekt, ciągle widoczne są pewne słabe strony Programu. Można do nich zaliczyć, między innymi: - względnie dużą eklektyczność struktury Programu (zbyt duży zakres), który obejmuje – transport, środowisko, energetykę, ale również szkolnictwo wyższe, kulturę, ochronę zdrowia; - obiektywnie mocno rozbudowaną i wielopoziomową formę zarządzania Programem, przy jednoczesnym niedostatku fachowych kadr i mocy przerobowych. Wpływa to negatywnie na terminowość i jakość realizacji projektów i podnosi koszty Programu. Niestety, wybór wielu najtańszych ofert realizatorów Programu, często bez dostatecznie wnikliwej kontroli ich kondycji techniczno- finansowej, jest nietrafny. Również bieżąca kontrola realizacji projektów wydaje się mało wnikliwa, o czym świadczy niska jakość oddawanych do użytku dróg i autostrad. Mimo to trzeba stwierdzić, że na obecnym etapie rozwoju społeczno-gospodarczego Polski, Program Operacyjny Infrastruktura i Środowisko odpowiada potrzebom rozwojowym, chociaż naszym zdaniem zbyt ograniczone środki są kierowane na rozwój transportu (zwłaszcza dróg i autostrad) oraz na modernizację i rozbudowę energetyki.