Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 31

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
W latach 2004-2007 przeprowadzono badania z 90 nowymi genotypami pszenicy jarej T. durum pozyskanymi z ICARDA w Aleppo. Są to populacje miejscowe pochodzące z Egiptu, głównie z prowincji Al Minya, El Giza, Suhaj i Sinai. Wszystkie genotypy poddano szczegółowej ocenie w czteroletnim cyklu doświadczeń polowych z uwzględnieniem takich cech, jak: odporność na wylęganie i choroby grzybowe, długość okresu wegetacji i ważniejszych podfaz, wysokość roślin, długość osadki kłosowej, liczba kłosków w kłosie, zbitość kłosa, liczba ziaren w kłosie i kłosku, masa ziaren z kłosa, masa 1000 ziaren oraz zawartość białka ogólnego w ziarnie. Stwierdzono duże zróżnicowanie badanego materiału pod względem wszystkich analizowanych cech, przy czym w odniesieniu do liczby ziaren w kłosie i kłosku, masy ziaren z kłosa oraz zawartości białka w ziarnie można sądzić o znacznej interakcji genotypowo-środowiskowej, o czym świadczą nieistotne bądź niskie współczynniki korelacji między latami. Dla przykładu można podać, że średnia masa ziaren z kłosa wynosiła w niekorzystnym 2007 roku 1,05 g, natomiast w 2006 r. - 1,54 g. Spośród analizowanej populacji można jednak wyodrębnić szereg interesujących genotypów mających stabilną i wysoką masę ziaren z kłosa, wysoki poziom białka w ziarnie oraz charakteryzujących się odpornością na wylęganie i choroby grzybowe. Genotypy takie mogą być interesującym źródłem pożądanych cech w praktycznej hodowli pszenicy twardej w Polsce.
W latach 2004–2010 poddano ocenie 251 genotypów jarej pszenicy twardej pochodzących z Egiptu i Afganistanu. Ocenę odporności na choroby grzybowe (wywoływane przez Blumeria graminis, Puccinia recondita, Mycosphaerella graminicola, Phaesosphaeria nodorum, Fusarium spp.) przeprowadzono w skali 9-stopniowej. Stopień porażenia roślin przez rdzę brunatną był dość zróżnicowany, przy czym około 77% badanych form można zaliczyć do grupy odpornych (nota 7–9). Notę 9 uzyskało 149 form. W przypadku porażenia przez mączniaka prawdziwego również dużą grupę (128) można zaliczyć do odpornych, natomiast 101 do średnio odpornych (nota 5–6). Około 67% były to formy odporne na septoriozę liści, natomiast pozostałe wykazywały dużą wrażliwość na tę chorobę. Większość badanych obiektów była porażana przez septoriozę plew, natomiast w mniejszym nasileniu występowały objawy porażenia przez Fusarium spp. Obliczone współczynniki zmienności porażenia ocenianych genotypów w poszczególnych latach badań dotyczące wymienionych patogenów były bardzo zróżnicowane i wahały się od 7,4% do 62,0%. W oparciu o wyniki wieloletniej oceny wybrano 20 genotypów charakteryzujących się wysoką odpornością na analizowane czynniki chorobotwórcze.
Materiał badawczy stanowiło ziarno 18 linii T. durum ze zbioru 2003 i 2004 roku. Ocenie poddano następujące wyróżniki fizyko-chemiczne ziarna i mąki: masa 1000 ziaren, masa hektolitra, barwa ziarna, szklistość ziarna, zawartość popiołu, zawartość białka, ilość glutenu, liczba opadania. W próbkach mlewa całoziarnowego przesianego przez sito 230 oznaczono barwę mąki. Stwierdzono wpływ lat na wartość analizowanych cech. Większość ocenianych linii miała w 2004 roku wyższą zawartość białka w ziarnie, średnio 15,7% w porównaniu do roku 2003 (14,8%). Wyższa była również zawartość popiołu — 1,86% w 2004 roku, 1,73% w 2003 roku. Ilość glutenu wahała się od 30 do 38% i wynosiła średnio 34% w 2003 r. i 35% w 2004 r. Największe różnice pomiędzy latami dotyczyły liczby opadania (442 s — 2003 r., 222 s — 2004 r.). Również barwa mąki zależała nie tylko od linii, ale także od roku uprawy, przy czym mąka uzyskana z ziarna dwóch linii miała w obu latach barwę zbliżoną do wymagań przemysłu makaronowego.
11
100%
The respective investigations were carried out by the Department of Plant Genetics and Breeding, Agricultural University of Lublin, in 1982-1983. Variability and heritability in the population of 89 hop plants bred for the earliness trait were determined. The highest heritability has been found for the content of alpha-acids /h² = 0.77/. length of lateral shoots /h² = 0.59/ and growth period length /h² = 0.54/. Inheritance of the remaining six traits lay within the limits of 0.22-0.43.
Studies involving 138 new genotypes obtained from Gene Bank in Praha Ruzyne and from domestic centers were conducted in 2003-2005. Tested genotypes included breeding varieties originating from 19 European and non-European countries, with numerous groups from France (27), Italy (22) and Mexico (40), as well as 19 Polish breeding lines. As in earlier research works, all genotypes were subjected to detailed evaluation in three-year field experiment cycle relating to such traits as: vegetation period and more important sub-phase lengths, plant height, the length of spike rachis, number of spikelets per spike, spike density, number of grains per spike and spikelet, the weight of grains per spike, 1000-grain weight, and the total protein content in grain. High differentiation of tested material referring to all analyzed traits was found; the years of study exerted significant influence on their levels. Referring to the most important yield component - grain weight per spike - stability parameters were estimated using variety regression analysis for experimental means as a measure of genotype and environmental effects. The analysis enabled to select the genotypes with high and stable levels of that character. Such genotypes may be an interesting initial material for breeding T. durum varieties. Grain weight per spike mainly depended on the number of grains per spike and per spikelet as well as on 1000-grain weight. Correlation coefficients for other traits were in general low or variable in particular years. The correlation between total protein content in grain and 1000-grain weight was inconsistent. Correlation coefficients calculated for the traits were relatively low; significantly negative correlation (rxy = -0.296) was recorded in 2003, while significant positive correlation was calculated in 2005 (rxy = 0.301). In 2004, no significant relationship among the traits was found.
13
Artykuł dostępny w postaci pełnego tekstu - kliknij by otworzyć plik
Content available

Plonowanie chmielu na nowotomyskich glebach lekkich

81%
Соответствующие исследования проводились в 1982 - 1985 гг. в местности Циха Гура около г. Новы Томысль на обводненной песчаной почве причисленной к V-ому бонитационному классу. Участие фракции песка (1,0 - 0,1 мм) в слое 0 - 45 см удерживалось в пределах 82%. Анализ охватывал 4 сорта хмеля и 8 селекционных клонов. Полученные результаты показали, что в данных средовых условиях можно получать высокие урожаи хмеля (около 3,0 т/га) с условием подбора соответствующих сортов. Стандартный сорт Любельски давал самые низкие урожаи среди всех испытуемых сортов. Первые два места с урожаем на около 100% выше стандартного сорта заняли клоны обозначенные как PCU 180 и LGR 380. Дополнительным преимуществом указанных клонов является хорошее технологическое качество сырья, что установлено в сенсорной оценке пива.
Przeprowadzone badania miały na celu ocenę pod względem wartości ważniejszych cech plonotwórczych mieszańców pokolenia F3 12 kombinacji krzyżówkowych pszenżyta ozimego z pszenicą ozimą i porównanie ich z formami rodzicielskimi. Badano następujące cechy: wysokość roślin, długość kłosa, liczbę kłosków w kłosie, liczbę i masę ziarn z kłosa, płodność kłoska oraz masę 1000 ziarn. Oceniane mieszańce charakteryzowały się pośrednią wysokością roślin w porównaniu do form rodzicielskich (101,6 cm, przy 118,7 cm dla form matecznych i 97,3 cm dla form ojcowskich). Dwie kombinacje krzyżówkowe (Janko x Clever i Tewo x Mobela) odznaczały się wysokością roślin poniżej 90 cm (odpowiednio: 85,2 cm i 89,0 cm). Długość kłosa oraz liczba kłosków w kłosie wszystkich badanych mieszańców były wyższe od form rodzicielskich i cechy te miały najniższy współczynnik zmienności. Średnia wartość pozostałych cech u mieszańców była na ogół niższa w porównaniu do form rodzicielskich. Jednak duży zakres zmienności takich cech, jak: liczba i masa ziarn z kłosa oraz MTZ, a także wysokie współczynniki zmienności świadczą o możliwości selekcji mieszańców o wyższych wartościach w/w cech w porównaniu do krzyżowanych komponentów. Najbardziej obiecującymi kombinacjami są: Disco x Soraja i Lamberto x Tortija, które mogą stanowić cenny materiał do dalszych prac hodowlanych.
Parametry kolorymetryczne: indeks zażółcenia YI i odległość barwy ΔE* od wzorca, zastosowano do opisu barwy semoliny uzyskanej z ziarna pszenicy polskich linii hodowlanych. Celem poprawienia precyzji oznaczeń na spektrofotometrze odbiciowym, zmielone na młynku tarczowym próbki ziarna przygotowywano w postaci pastylek, stosując ciśnienie 50MPa. Otrzymano wysokie wartości indeksu zażołcenia - świadczące o dużej zawartości karotenoidów w ziarnie polskich linii hodowlanych i odpowiadające wartościom zbliżonym do próbek ziarna importowanego. Na zanieczyszczenie miewa elementami okrywowymi z ziarna wskazywała znaczna odległość barwy (ΔE*) i obniżona jasność barwy (L*).
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 2 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.