Olejek szałwiowy otrzymany z surowca krajowego nie różnił się w zasadniczy sposób od olejków pochodzących z innych krajów europejskich. Zawierał on średnio: 53,1% tujonu, 14,8% kamfory, 78,3% cyneolu i 6,6%/?-kartiofylenu. Zawartość pozostałych zidentylikowanych składników (kamfenu, a-humulenu, borneolu, octanu bornylu, a- i /¡-pinenu, limonenu, /»-cymenu, 0-myrcenu i linalolu) mieściła się w granicach 0,4-3,9%. Olejek szałwiowy odznaczał się umiarkowanym działaniem na bakterie, przy czymdziałał on silniej na bakterie Gram-dodatnie—S. aureus, Str.faecalis i B. subtil is (MIC = 2.500-5.000 ng/cm3) niż na bakterie Gram-ujemne — E. coli, K. pneumoniae i f. aeruginosa (MIC — 7.500 (ig/cm3). Działanie na grzyby było zróżnicowane. Najsilniej hamował on rozwój dermatofitów M. gypseum (MIC = 100 ng/cm3), słabiej grzybów drożdżoidalnych C. albicans (MIC = 2.500 ng/cm3) i najsłabiej grzybów pleśniowych A.fumigatus (MIC = 7.500 jig/cm3). Główne składniki olejku szałwiowego (lujon, kamfora i cyneol) wykazywały umiarkowane działanie przeciwdrobnoustrojowe. Hamowały one wzrost S. aureus i C. albicans w granicach stężeń 2.500-5.000 |j,g/cm3 oraz E. coli w granicach stężeń 5.000-7.500 (ig/cm3. Silnym działaniem na bakterie i grzyby odznaczały się: borneol, linalol i p-cymen (MIC = 250-2.500 ng/cm3). Pozostałe składniki posiadały słabe działanie na wymienione drobnoustroje (MIC = 5.000-10.000 ng/cm3). Przeprowadzone badania wskazują, że Ol. Salviae i niektóre jego składniki (borneol, linalol, p-cymen) mogą znaleźć zastosowanie w leczeniu schorzeń wywoływanych przez drobnoustroje, zwłaszcza przez grzyby patogenne dla człowieka.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.