Zbadano jakość kompostów z odpadów zielonych z wybranych regionów Warszawy, w latach 2003-2004 na podstawie doświadczeń modeli polegały na kompostowaniu skoszonej trawy i zebranych liści. Do poboru surowca roślinnego wybrane zostały określone rejony stolicy, o różnym stopniu narażenia na zanieczyszczenia gleb i atmosfery. Były to: 2 osiedla mieszkaniowe, trawniki przy jednej z tras szybkiego ruchu, duży park, rozległy teren i ogród przydomowy na przedmieściach Warszawy. Po zakończeniu procesu kompostowania zbadano w otrzymanych kompostach zawartość składników nawozowych (substancji organicznej, N org., C org., P i K), zawartość mi (Cd, Cr, Cu, Ni, Pb i Hg) oraz w niektórych nawozach zawartość wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych (sumę 16 WWA). Otrzymane wyniki porównano z dostępnymi, analogicznymi danymi dla kompostów (z odpadów zielonych i zmieszanych odpadów komunalnych) z instalacji przemysłowy Warszawy i innych miast polskich, a także kompostami produkowanymi w Irlandii. Oceniono również ich jakość na podstawie polskiej normy [Rozporządzenie MRiRW 2004] i limitów obowiązujących w przepisach Unii Europejskiej.
Analiza wyników pomiarów zawartości metali ciężkich w masie roślinnej zebranej przy trasach szybkiego ruchu oraz terenów zieleni osiedlowej wykazała zróżnicowanie stężeń tych metali zarówno w zależności od rodzaju odpadu (trawy, liście, gałęzie), jak i w zależności od rodzaju miejsca (różny stopień narażenia na zanieczyszczenia), z których próbki zostały pobrane. Rezultaty badań potwierdziły wcześniejsze doniesienia innych autorów, że zieleń miejska wzdłuż tras komunikacyjnych jest dużo bardziej zanieczyszczona niż zieleń międzyosiedlowa. Okazuje się jednak, że nawet te najwyższe zawartości metali ciężkich nie dyskwalifikują badanych odpadów jako surowca do kompostowania, gdyż wyprodukowany z nich nawóz spełnia kryteria jakości UE.
There are several problems associated with European market of transport biofuels, these among others consist of: increasing price of energy substrates, that is first generation biocomponents, alongside rising food prices; increasing share of biocomponents in transport biofuels altogether; the appearance of B7 and E10 biofuels on the market, and import of less expensive biocomponents from United States and Asia. Additionally, the decrease in biofuel sector in view of cheaper non-EU biocomponents supply is accompanied by gradual reduction in excise relief in EU. In the future the low CO₂ emission reduction in EU first generation biofuels might be a problem as well as necessity of switch to second generation biofuels. All the European market turbulence are accompanied by the global market increase.
Kompostowanie odpadowych mas roślinnych z terenów zieleni miejskiej jest najlepszym sposobem wykorzystania ich jako surowca do produkcji nawozu humusowego, przydatnego do poprawienia żyzności gleby. Ten kierunek wykorzystania organicznych odpadów jest dominujący w dyrektywach unijnych, a zapis o konieczności zintensyfikowania rozwoju kompostowania odpadów w Polsce, znalazł się również w Krajowym Planie Gospodarki Odpadami. Ocenie agrochemicznej poddano komposty z odpadów pochodzących z terenów zieleni Warszawy, produkowane w latach 1995-2004 w dwóch kompostowniach oraz komposty z badań modelowych prowadzonych w 2003 i 2004 roku w Wyższej Szkole Ekologii i Zarządzania w Warszawie. Zawartość metali ciężkich w kompostach porównano z polską normą (2001), obowiązującymi przepisami UE dla rolnictwa ekologicznego (2092/91 EEC) i dla kompostów Eko-znak (2001/668 EC) oraz dyskutowanymi obecnie propozycjami Komisji Europejskiej dla dwóch klas kompostów. Komposty z odpadów roślinnych z terenów zieleni miejskiej odznaczają się bardzo dobrymi wskaźnikami nawozowymi. Zawartość substancji organicznej na ogół wynosi średnio 450 g·kg⁻¹ s.m., 13-15 g N·kg⁻¹ s.m.; 2,19-4,81 g P·kg⁻¹ s.m. i średnio około 4,98 g K·kg⁻¹ s.m. Zawartość metali ciężkich jest mała, dużo mniejsza, niż dopuszczalne limity koncentracji zawarte w polskich uregulowaniach. Większość analizowanych kompostów spełnia także bardziej restrykcyjne wymagania przepisów unijnych i jedynie zawartość cynku i kadmu jest sporadycznie przekroczona.
The effect of ameliorating doses of hard coal fly ash (HCFA) on chemical properties of soil and on yields and chemical composition of crops was examined based on an experiment established in 1984. At first, typical agricultural crops were grown in the experiment, but in 1992 the field was turned into permanent grassland. The current study took place twenty-nine years after hard coal fly ash had been applied. Soil samples were collected from the 0–20 cm soil layer, corresponding to the compared treatments. The residual effect of HCFA doses increasing from 100 to 800 Mg·ha⁻¹ caused a regular increase in the total content of Cd, Cr, Cu, Mn, Fe, Zn and Pb, as well as the forms of Zn, Cu, Mn, Fe and B soluble in 0.1 M HCl. The total content of the analyzed microelements increased by a maximum of 30% for cadmium up to 176% for zinc. The highest increase in the content of soluble forms ranged from 25% for Fe to 760% for boron. The share of Znbd, i.e. permanently bound to soil, to Zntot, i.e. the total zinc form, was positively correlated with pH in KCl, the C:N ratio and the content of Cu permanently bound with soil. Regarding the share of Febd in Fetot, correlations with pH in H₂O and in KCl, content of organic matter (SOM) and the C:N ratio were demonstrated. No such correlations were proven with respect to the other elements.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.