Doświadczenie trójczynnikowe przeprowadzono w latach 2006 - 2010 w Kicku, gmina Kruszwica, województwo kujawsko-pomorskie na glebie kompleksu żytniego bardzo dobrego, klasy bonitacyjnej IVa. Na podstawie czteroletnich badań polowych określono plon ziarna oraz efektywność produkcyjną i ekonomiczną nawożenia pszenicy azotem w zależności od przedplonu oraz dawki i sposobu jego stosowania. Pszenicę ozimą odmiany ‘Clever’ uprawiano po sobie oraz po rzepaku ozimym. Stosowano 80, 110 i 140 kg N·ha⁻¹ w 5 wariantach dawek dzielonych jesionią i wiosną, w zależności od poziomu czynnika doświadczalnego. Efektywność produkcyjną wyrażoną wielkością plonu ziarna przypadającą na 1 kg azotu wyliczono dla jego dawek, jak i ich różnic pomiędzy nimi. Analogicznie wyliczono efektywność ekonomiczną nawożenia azotem jako wartość plonu odpowiadająca 1,00 zł kosztów azotu. Plon ziarna pszenicy ozimej zwiększał się, ale efektywność produkcyjna i ekonomiczna malały wraz z wzrostem dawek azotu. Najbardziej uzasadnionym produkcyjnie i ekonomicznie sposobem stosowania zwiększonego do 110 kg N·ha⁻¹ nawożenia pszenicy ozimej w stanowisku po rzepaku ozimym była aplikacja 30% dawki przedsiewnic. W krótkotrwałej monokulturze pszenicy ozimej największą efektywność produkcyjną i ekonomiczną zwiększonego z 80 do 140 kg N·ha⁻¹ nawożenia azotem zapewniało stosowanie co najmniej 50% dawki w momencie wznawiania wegetacji wiosną.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.