Shell structure of the entomozoaceans: allegedly planktonic ostracodes of the Palaeozoic

• Autorzy: Olempska E.
• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

The prominent external ornamentation of the entomozoacean shells arises from the thin outer layer. The much thicker and structurally complicated inner layer is rarely well preserved. Three microstructural types of the inner layer are recognized: (1) poorly calcified with residual remnants of the original organic matter, (2) better calcified with oval in transverse section cavities that possibly were originally empty, or filled with an organic matter, longitudinal canals, (3) heavily calcified, in some specimens with sparite-filled remnants of cavities, which may represent only artifacts of recrystallization. The outer layer may correspond to the epicuticle and the inner layer to the endocuticle of Recent ostracodes. A hinge, slight left over right valve overlap, and marginal sculpture are identified for the first time in Famennian entomozoaceans. The mode of life remain unknown. Richterina (Fossirichterina) uffenordeae sp. n. and R. (R.) goodayi sp. n. are proposed.

PL

Dewońskie małżoraczki z rodziny Entomozoidae znajdowane są najczęściej jako odciski skorupek, w związku z czym zarówno ich budowa jak i pozycja systematyczna nie są w pełni jasne. Szlify cienkie wykonane z unikalnie zachowanych wapiennych skorupek i pancerzyków górnodewońskich entomozoidów z Gór Świętokrzyskich wykazały, że skorupki te zbudowane są z dwu wyraźnie różniących się warstw. Bardzo cienka warstwa zewnętrzna tworzy rozbudowaną ornamentację typu "finger-print" na powierzchni skorupek entomozoidów. Pomiędzy wysokimi żebrami warstwa zewnętrzna osiąga grubość 1-2 µm u R. (R.) striatula i R. (R.) cf. tenuistriata, 5-6 µm u M. hemisphaerica i M. dichotoma oraz 2 µm u ‘E. ’ (N.) pseudorichterina. Pod warstwą zewnętrzną znajduje się gruba warstwa wewnętrzna osiągająca 20-30 µm u R. (R.) striatula, 40-60 µm u M. hemisphaerica i R. (F.) semen oraz 30-40 µm u ‘E. ’ (N.) pseudorichterina. Górna powierzchnia warstwy wewnętrznej pokryta jest delikatną ornamentacją odpowiadającą ornamentacji zewnętrznej. Warstwa wewnętrzna różni się budową oraz stopniem kalcyfikacji u poszczególnych gatunków. Przez porównanie ze współczesnymi małżoraczkami z rzędu Myodocopa wysunięto hipotezę, że zewnętrzna warstwa skorupek entomozoidów odpowiada epikutikuli współczesnych małżoraczków, natomiast warstwa wewnętrzna endokutikuli. Występowanie zwapniałej epikutikuli poza nielicznymi wyjątkami nie było dotychczas znane u kopalnych małżoraczków. Opisano po raz pierwszy struktury zawiasowe, struktury marginalne oraz sposób obejmowania się skorupek entomozoidów, cechy mające istotne znaczenie taksonomiczne. Zasugerowano pochodzenie entomozoidów od dolnopaleozoicznych małżoraczków z rzędu Palaeocopida. Model życia entomozoidów jest w literaturze przedmiotem wielu kontrowersji przy przeważającym poglądzie o planktonicznym trybie życia większości gatunków. Budowa skorupek entomozoidów przemawia za planktonicznym trybem życia gatunków o słabo zwapniałej warstwie wewnętrznej (R. (R.) striatula, R. (R.) cf. tenuistriata, R. (F.) costata, R. (F.) unispinosa, R. (F.) uffenordeae) oraz nekto-bentonicznym dla gatunków o większym stopniu kalcyfikacji tej warstwy (M. hemisphaerica, M. dichotoma).

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Palaeontologica Polonica
• Rocznik: 1991
• Tom: 36
• Numer: 4
• Opis fizyczny: p.373-398,fig.,ref.

Twórcy

autor

Olempska E.

• Polish Academy of Sciences, Aleja Zwirki i Wigury 93, 02-089 Warsaw, Poland

Bibliografia

• Bate, R.H. & East, B.A. 1972. The structure of the ostracode carapace. Lethaia 5, 177-194.
• Bate, R.H. & Sheppard, L.M. 1982. The shell structure of Halocypris inflata (Dana 1849). In: R.H. Bate, E. Robinson, & L.M. Sheppard (eds) Fossil and Recent Ostracods. 25-50. British Micropalaeontologlcal Series, Ellis Horwood Ltd. Chichester.
• Becker, G. 1977. Thoringian ostracods from the Famennian of the Cantabrian Mountains (Upper Devonian, N. Spain). In: H. Loffler & D. Danielopol (eds) Aspect of Ecology and Zoogeography of Recent and Fossil Ostracoda. 459-474. Dr. W. Junk b.v. Publishers, The Hague.
• Becker, G. & Bless, M.J.M. 1990. Biotope indicative features in Palaeozoic ostracods: a global phenomenon. In: R. Whatley & C. Maybury (eds) Ostracoda and Global Events. 421-436. British Micropalaeontological Society Publication Series, Chapman & Hall, Cambridge.
• Bless, M.J.M., Crasquin, S., Groos-Uffenorde, H., & Lethiers, F. 1986. Late Devonian to Dinantian ostracodes (comments on taxonomy, stratigraphy and paleoecology). Annales de la Societé géologlque de Belgique 109, 1-8.
• Blumenstengel, H. 1965. Zur Taxionomie und Biostratigraphie verkieselter Ostracoden aus dem Thüringer Oberdevon. Freiberger Forschungshefte C 183, 1-127.
• Blumenstengel, H. 1973. Zur stratigraphischen und faziellen Bedeutung der Ostracoden im Unter- und Mittelharz. Zeitschrift fur Geologische Wissenschaften 1, 67-79.
• Casier, J.G. 1987. Étude biostratigraphique des ostracodes du recif de Marbre Rouge du Hautmont a Vodelée (Partie supérieure du Frasnien, Bassin de Dinant, Belgique). Revue Paleobiologie 6, 193-204.
• Gooday, A. 1978. The Devonian. In: R. Bate & E. Robinson (eds) A stratigraphical Index of British Ostracoda. Geological Journal Special Issue 4, 101-120. Seel House Press, Liverpool.
• Gooday, A. 1983. Entomozoacean ostracods from the Lower Carboniferous of South-Western England. Palaeontology 26, 755-788.
• Groos-Uffenorde, H. 1984. Review of the stratigraphy with entomozoid ostracodes. Compte Rendu 9 Congres International de Stratigraphie et de Geologie du Carbonifere, Urbana, 1979. II (Biostratigraphy), Carbondale 1984, 212-222.
• Groos-Uffenorde, H. 1991. Ostracoda. In: M. Robardet, H. Groos-Uffenorde, J. Gandl, & P. Racheboeuf. 1991. Trilobites et ostracodes du Dévonien inférieur de la Zone dʼOssa-Morena (Espagne). Geobios 24, 333-348.
• Groos-Uffenorde, H. & Schindler, E. 1990. The effect of global events on entomozoacean Ostracoda. In: R. Whatley & C. Maybury (eds) Ostracoda and Global Events, 101-112. British Micropalaeontology Society Publication Series, Chapman & Hall, Cambridge,
• Groos-Uffenorde, H. & Uffenorde, H. 1974. Zur Mikrofauna im hochsten Oberdevon und tiefen Unterkarbon im nordlichen Sauerland (Conodonta, Ostracoda, Rheinisches Schiefergebirge). Notizblatt des hessischen Landesamtes fur Bodenforschung 102, 58-87.
• Groos-Uffenorde, H. & Wang, S, 1989. The entomozoacean succession of South China and Germany (Ostracoda, Devonian). Courier Forschungs-Institut Senckenberg 110, 61-79.
• Gründel, J. 1962. Zur Phylogenetik und Taxionomie der Entomozoidae (Ostracoda) unter Ausschluss der Bouciinae. Geologie 11, 1184-1203.
• Gründel, J. 1969. Neue Taxonomische Einheiten der Unterklasse Ostracoda (Crustacea). Neues Jahrbuch Jur Geologie und Palaeontologie, Monatshefte 1969, 353-361.
• Harding, J.P. 1964. Crustacean cuticle with reference to the ostracod carapace. Pubblicazioni della Stazione Zoologica di Napoli 33, 9-31.
• Herrig, E. 1987. Zur taxonomischen Bewertung schalenmorphologischer Details bei marinen postpalaozoischen Ostrakoden (Crustacea). Zeitschrift fur Geologische Wissenschaften 15, 739-752.
• Kornicker, L.S. 1981. Revision, distribution, ecology, and ontogeny of the ostracode subfamily Cyclasteropinae (Myodocopina: Cylindroleberididae). Smithsonian Contributions to Zoology 319, 1-548.
• Kozur, H. 1972. Die Bedeutung triassischer Ostracoden fur stratigraphische und palaokologische Untersuchungen. Mitteilungen der Gesellschaft der Geologie und Bergbaustudenten in Osterreich 21, 623-659.
• Langer, W. 1973. Zur ultrastruktur, mikromorphologie und taphonomie des Ostracoda-carapax. Palaeontographica A 144, 1-54.
• Neale, J.W. 1983. Geological history of the Cladocopina. In: R.F. Maddocks (ed.) Applications of Ostracoda. Proceedings of the Eight International Symposium on Ostracoda July 26-29, 1982. 612-626. University of Houston, Texas.
• Okada, Y. 1982. Structure and cuticle of the reticulated carapace of the ostracode Bicornucythere bisanensis. Lethaia 15, 85-101.
• Olempska, E. 1979. Middle to Upper Devonian Ostracoda from the southern Holy Cross Mountains, Poland. Palaeontologia Polonica 40, 57-162.
• Pokorný, V. 1978. Ostracodes. In: B.V. Haq & A. Boersma (eds) Introduction to Marine Micropaleontology, 109-149. Elsevier, Amsterdam.
• Rabien, A. 1954. Zur Taxionomie und Chronologie der oberdevonischen Ostracoden. Abhandlungen des Hessischen Landesamtes fur Bodenforschung 9, 1-268.
• Rabien, A. 1956. Die stratigraphische Bedeutung der oberdevonischen Ostracoden. Zeitschrift der Deutschen Geologischen Gesellschaft 106, 217-226.
• Sandberger, G. 1842. Mittelung an Prof. Bronn gerichtet. Neues Jahrbuch für Mineralogie, Geologie und Palaontologie, 226-229.
• Siveter, D.J. & Vannier, J.M.C. 1990. The Silurian myodocope ostracode Entomozoe from the Pentland Hills, Scotland: its taxonomic, ecological and phylogenetic significance and the affinity of the bolbozoid myodocopes. Transactions of the Royal Society of Edinburgh: Earth Sciences 81, 45-67
• Sohn, I.G. & Kornicker, L.S. 1969. Significance of calcareous nodules in myodocopid ostracod carapaces. In: J.W. Neale (ed.) The Taxonomy, Morphology and Ecology of Recent Ostracoda. 99-108. Oliver & Boyd, Edinburgh.
• Sohn, I.G. & Kornicker, L.S. 1988. Ultrastructure of Myodocopid shells (Ostracoda). In: T. Hanai, N. Ikeya & K. Ishizaki (eds) Evolutionary Biology on Ostracoda. 243-258. Kodansha Ltd. Tokyo.
• Sylvester-Bradley, P.C. 1961. Order Myodocopida Sars 1866. In: R.C. Moore (ed.) Treatise on Invertebrate Paleontology, Q, Arthropoda 3. Q387-Q406. Geological Society of America, Lawrence.
• Sylvester-Bradley, P.C. & Benson, R.H. 1971. Terminology for surface features in ornate ostracodes. Lethaia 4, 249-286.
• Tschigova, W.A. (Чижова, B.A) 1977. Сmраmuграфuя u корреляцuя нефmегазоносных оmложенuų девона u карбона Евроnеŭскоŭ часmи СССР u зарубежных сmран. 3-262, Недра, Москва.
• Wang, S. 1983. Late Devonian pelagic ostracod sequences in Luofu region of Guangxi. Bulletin, Nanjing Institute of Geology and Palaeontology, Academia Sinica 6 ,159-172.
• Wang, S. 1984. Pelagic ostracods from Givetian to Tournaisian in south China. Bulletin, Nanjing Institute of Geology and Palaeontology, Academia Sinica 9, 1-80.
• Wang, S. 1988. Late Paleozoic ostracode associations from south China and their paleoecological significances. Acta Palaeontologica Sinica 27, 91-102.
• Zanina, I.E. & Polenova, E.N. (Занина, И.Е. & Поленова, E.H.) 1960. Cladocopa. In: Орлов, Ю.А. (ed.) Основы Палеонmологuu. Членuсmоногuе, mрuлобumообразные u ракоорбзные. 330-332. Наука, Москва.