Eridostraca a new suborder of ostracods and its phylogenetic significance

• Autorzy: Admaczak F.

Warianty tytułu

PL

Eridostraca - nowy podrząd Ostracoda i jego filogenetyczne znaczenie

RU

Eridostraca - novyjj podotrjad Ostracoda i ego filogeneticheskoe znachenie

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

This paper reports the results of investigations on the structure and texture of multilamellar ostracod carapaces and of comparative studies on the microstructure of the shell in Leperditiidae Jones and Healdiidae Harlton. The writer's inferences are that the multilamellar ostracod carapace has been derived from Conchostraca (Phyllopoda) with concentric growth lines. The consequent result is the separation of the group Eridoconchinae Henningsmoen into a distinct suborder - the Eridostraca. A new genus, Aberroconcha, has been established in this suborder and two species from the Middle Devonian of Poland a redescribed as new: Aberroconcha plicata and A. devonica. Moreover, one new species of Eridoconcha Ulrich & Bassler, equally of Devonian age, is described: Eridoconcha granulifera. A concept of the diphyletic origin of ostracods is postulated, based on the morphology and microstucture of their carapace.

PL

Rozprawa ta zawiera rezultaty badań nad morfologią Eridoconchidae Henningsmoen i obserwacje nad mikrostrukturą pancerzy przedstawicieli kilku prymitywnych grup paleozoicznych Ostracoda. Rozpatrywany w niej problem obejmuje rownież zagadnienia związane z genezą pancerza ostrakodowego. Wysunięte w tej pracy tezy oparte zostały na obserwacjach zarówno Ostracoda, jak i kambryjskich Archaeostraca oraz współczesnych Conchostraca. Materiały, na których dokonane zostały te badania, zebrano z dewonu środkowego w Górach Świętokrzyskich (Wydryszów, Grzegorzowice, Skały, Świętomarz-Śniadka). Prócz tego zbadano okazy Aberroconcha magna (Harris) z ordowiku Platformy Syberyjskiej, przekazane autorowi przez Dr W. A. Iwanową z Instytutu Paleontologicznego Akademii Nauk ZSRR w Moskwie. Do celów porównawczych wykorzystano również Ostracoda ze Związku Radzieckiego (Estonia, Platforma Rosyjska, Platforma Syberyjska) i ze Stanów Zjednoczonych, jak również materiały z głazów narzutowych pochodzenia skandynawskiego oraz współczesne z Adriatyku i wiele innych. W badaniach tych uwzględniono w szerokim zakresie studia porównawcze nad mikrostrukturą pancerzy, oparte na szlifach cienkich i seryjnych naszlifowaniach. Stosowano też fluorydyzacje skorupek w celu zbadania struktury pancerza, jego laminacji i budowy wewnętrznej Eridoconchidae. Szczegółowa analiza morfologiczna skorupek Eridoconchidae wykazała, że pancerze tych zwierząt zbudowane były z licznych blaszek ułożonych jedna pod drugą, odzwierciedlających kolejne fazy wzrostu zwięrzecia. Poszczególne blaszki stanowią elementy wylinkowe, nie zrucane w procesie wzrostu. Pod tym względem pancerze Eridoconchidae przypominają stosunki panujące u Conchostraoa (Phyllopoda), różnią sie jednak od tych ostatnich ilością blaszek na pancerzu, która w obrębie rodzajów Aberroconcha n. gen. i Eridoconcha Ulrich & Bassler dochodzi do 11 i liczby tej nie przekracza. Poza tym, skorupki tych zwierząt są z reguły wapienne, a tylko partie centralne blaszek są chitynowe i wpuklone do środka skorupki, tworząc komory, jak to jest u przedstawicieli rodzaju Aberroconcha. Reprezentują one jeden z najprymitywniejszych typów Ostracoda; nie osiagnęły jeszcze zdolności linienia, która jest cechą charakterystyczną dla małżoraczków. Obok form typu Aberroconcha, zarówno z Polski, jak i z Platformy Syberyjskiej, zbadano i opisano gatunki rodzaju Eridoconcha, z których dwa (E. rugosa Ulrich & Bassler, E. arsiniata (Stover)) znane są ze Stanów Zjednoczonych. Ich pancerze mają wszystkie blaszki całkowicie wapienne. Stanowi on dalsze ogniwo morfologiczne rozwoju pancerza ostrakodowego. Liczba faz wzrostu u tego rodzaju pozostaje nadal wysoka (do 11), a poszczególne blaszki ściśle do siebie przylegają. Swoisty typ budowy pancerza Eridoconchidae uzasadnia wyodrębnienie tej grupy ostrakodów w samodzielny podrząd - Eridostraca n.subordo. Stanowisko filogen etyczne tego podrzędu, do którego włączono również proponowaną nową rodzinę - Cryptophyllidae, cechujacą się skorupkami zbudowanymi z niewielkiej liczby blaszek (od 6 do 1), - jest pośrednie między Conchostraca a Ostracoda, z grupy Palaeocopa. Wysunięta przez Levinsona (1951) dla skorupek wieloblaszkowych Ostracoda hipotez a "retencji linienia", jako cechy przystosowawczej dla niewielkiego kręgu form, wydaje się niesłuszną , ponieważ mała liczba blaszek na pancerzu takich form, jak np. Cryptophyllus Levinson, nie ilustruje retencji, lecz przypuszczalnie inicjację linienia, zaś skorupki wieloblaszkowe Eridoconchidae (Aberroconcha i Eridoconcha) wskazują na pierwotny stan budowy, odziedziczony po swoich wieloblaszkowych przodkach z grupy Conchostraca. Pod względem morfologicznym istnieją stopniowe przejścia od pancerza wieloblaszkowego (Aberroconcha, Eridoconcha), poprzez pancerz o niewielkiej liczbie blaszek (Cryptophyllus), do pancerza trzy- , dwu- i jednoblaszkowego (Conchoprimitia Öpik, Milleratia Swartz, Schmidtella Ulrich). Wskazują one równocześnie na sposób powstania dużej grupy paleozoicznych Ostracoda, a przede wszystkim prymitywnej i ważnej pod względem filogenetycznym grupy Leperditellidae Ulrich & Bassler. Badania prowadzone nad Eridoconchidae rzucają jednocześnie światło na pochodzenie Ostracoda. Okazało się, że znana od dawna koncepcja paleontologiczna pochodzenia Ostracoda z grupy Bradoriidae Matthew (Ulrich & Bassler, 1931; Raymond, 1946), nie wyczerpuje całkowicie zagadnienia. Autor uważa, że z grupy kambryjskich Bradoriidae (Archaeostraca) mogły wyodrębnić się tylko bardzo prymitywne ostrakody, a mianowicie Leperditiidae Jones. Odznaczają się one dużymi rozmiarami pancerza, obecnością odcisków mięśniowych na skorupce, których w grupie Palaeocopa na ogół brak. Pancerz tych małżoraczkow (Leperditiidae) ma strukturę pryzmatyczną, a w jego jednoblaszkowej skorupce wyróżnić można trzy warstwy: 1) zewnętrzną, ciemno zabarwioną ; 2) środkową, przezroczystą; 3) wewnętrzną, grubszą od zewnętrznej i również ciemno zabarwioną. Podobny typ struktury pancerza i wyraźne odciski mięśniowe, złożone z licznych śladów przyczepow adduktorów, mają przedstawiciele Healdiidae Harlton (Podocopa). W związku z tym autor jest skłonny wyprowadzić te ostatnie z Leperditiidae. Jeśli chodzi o mikrostrukturę pancerza Eridostraca, to jest ona kryptokrystaliczna. Po sfluorydyzowaniu można na ich skorupkach wyróżnić dwie warstwy: 1) zewnetrzną, ciemno zabarwioną, 2) wewnetrzną, przezroczystą. Poza tym na skorupkach przedstawicieli tego podrzędu mięśnie zwierające nie pozostawiają śladów przyczepu ścięgien. Analogiczne stosunki panują wśród prymitywnych Leperditellidae (Conchoprimitia), których przodkami, według wszelkiego prawdopodobieństwa, były wieloblaszkowe Eridostraca. Ta ostatnia grupa, jak już wspomniano, wykazuje duże podobieństwo do jednego z najprymitywniejszych szczepów skorupiaków, a mianowicie Conchostraca, których pancerz jest z reguły chitynowy (bardzo rzadko wapienny). Powstanie pancerza ostrakodowego dokonało się na drodze głębokich przeobrażeń, polegających m.in na uzyskanej stopniowo zdolności przyswajania soli węglanowych i wydalania ich w postaci blaszek wapiennych oraz na zdolności zrzucania skorupek wylinkowych. Na podstawie dokonanych obserwacji i badań można z dużym prawdopodobieństwem przyjąć, że występujące w paleozoiku grupy małżoraczków wskazują na difiletyczne pochodzenie tego rzędu. Szczep Leperditiidae wywodziłby się z Archaeostraca (Bradoriidae), szczep zaś obejmujący Eridostraca zwiazany byłby z Conchostraca (Lepidittidae Kobayashi). DIAGNOZY Podrząd Eridostraca n. subordo Ostracoda o pancerzu wieloblaszkowym, rzadziej jednoblaszkowym, wapiennym, z krótkim, prostym brzegiem zawiasowym i wypukłym dorsalnym. Maksymalna liczba blaszek na skorupce - 11. Mikrostruktura pancerza kryptokrystaliczna. Występowanie : ordowik - dewon (jura?). Rozprzestrzenienie geograficzne : Ameryka, Azja, Europa. Aberroconcha n. gen. Owalne Eridoconchidae z licznymi (9-11) blaszkami na pancerzu, o prostym brzegu zawiasowym. Niezwapniałe elementy blaszek, wpuklone do środka skorupki, tworzą komory. Dymorfizm nie znany. Wystepowanie: ordowik - dewon. Rozprzestrzenienie geograficzne: Ameryka Północna, Europa (Góry Świętokrzyskie), Azja (Platforma Syberyjska). Aberroconcha plicata n. sp. (pl. III , fig. 1 a-c) Pancerz średniej wielkości, umbonalny, wieloblaszkowy, z licznymi (do 10) pasmami przyrostowymi. Blaszki chitynowe, wpuklone do środka skorupki, tworzą niewielkie komory. Aberroconcha devonica n. sp. (pl. IV, fig. 2 a-c) Pancerz prawie owalny, średniej wielkości, z licznymi (9) blaszkami na pancerzu. Poszczególne blaszki zwapniałe i częściowo wpuklone do wnętrza skorupki. Przednia część pancerza ostro ścięta. Eridoconcha granulifera n. sp. (pl. III. fi g. 2 a- c) Zarys skorupki owalny. Liczne drobne granulacje na ostatnich pasmach przyrostowych. Blaszki, całkowicie wapienne, przylegają do siebie na całej powierzchni, Liczba blaszek - 9.

RU

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Palaeontologica Polonica
• Rocznik: 1961
• Tom: 06
• Numer: 1
• Opis fizyczny: p.29-102,fig.,ref.

Twórcy

autor

Admaczak F.

• Palaeozoological Laboratory of the Warsaw University, Polish Academy of Sciences, Warsaw, Poland

Bibliografia

• ABUSIK, A. F., ZANINA, I. E. & POLENOVA, E. N. 1960. Leperditacea . - In : Orlov, J. A. Osnovy paleontologii. Členistonogie , trilobitoobraznye i rakoobraznye 292- 294,Moskva.
• ADAMCZAK, F. 1956. Polyzygia Gürich, an ostracod genus from the Givetian of the Holy Cross Mountains (Rodzaj Polyzygia Gürich (Ostracoda) żywetu Skał w Górach Świętokrzyskich ). - Acta Palaeont. Pol., 1; 1, 35- 48, Warszawa.
• ADAMCZAK, F. 1958. The ontogeny and evolution of Kozłowskiella (Přibyl) (Ostracoda). (Ontogerieza i ewolucja rodzaju Kozłowskiella (Přibyl) (Ostracoda). - Ibidem, 3, 2, 75-118.
• ADAMCZAK, F. 1959. Sur certains modifications pendant l'ontogenèse des Ostracodes dévoniens (O pewnych modyfikacjach w rozwoju ontogenetycznym dewońskich Ostracoda). - Ibidem, 4, 2, 195-207.
• AGNEW, A. F. 1942. Bibliographic Index of new genera and families of Paleozoic Ostracoda since 1934. - J . Paleont., 16, 6, 756-763, Menasha.
• ALEXANDER, C. I. 1933. Shell structure of the ostracod genus Cytheropteron and fossil species from the Cretaceous of Texas. - Ibidem, 7, 2, 181-214.
• BASSLER, R. S. & KELLETT, B. 1934. Bibliographic Index of Paleozoic Ostracoda. - Geol. Soc. Amer., Spec. Pap., 1, 1-500, Washington.
• BIERNAT, G. 1954. Ramienionogi z eiflu Grzegorzowic (Brachiopods from the Couvinian of Grzegorzowice). - Acta Geol. Pol., 4, 4, 485-533, Consp, 147-154, Warszawa.
• BIERNAT, G. - 1959. Middle Devonian Orthoidea of the Holy Cross Mountains and their ontogeny (Orthoidea środkowo-dewońskie z Gór Świętokrzyskich i ich ontogeneza). - Palaeont. Pol., 10, 1-78, Warszawa.
• BLAKE, C. H. 1930. The ostracode genus Hollinella. - J . Paleont., 4, 3, 297-298, Tulsa.
• BOUČEK, B. 1936. Die Ostracoden des böhmischen Ludlows (Stufe eß). - N. Jb. Min. etc., Beil.-Bd. 76, B, 31-98, Stuttgart.
• COOPER, C. L. 1942. Occurrence and stratigraphic distribution of Paleozoic ostracodes. - J . Paleont., 16, 6, 764-776, Menasha.
• COOPER, C. L. - 1945. Moult stages of the Pennsylvanian ostracode Ectodemites plummeri. - Ibidem, 19, 4, 368-375.
• CORYELL, H. N. 1928. Some new Pennsylvanian Ostracoda. - Ibidem, 2, 2, 87-94.
• CORYELL, H. N. & MALKIN, D. S. 1936. Some Hamilton ostracodes from Arkona, Ontario. - Amer. Mus. Novit., 891, 1-20, New York.
• CORYELL, H. N. & SCHENCK, H. G. 1941. Type of the Ordovician ostracode genus Leperdittella. - J . Paleont., 15, 2, 176-177, Menasha.
• CORYELL, H. N. & WILLIAMSON, M. 1936. A study of the Ostracoda faun a of the Waldron Shale Flat Rock Creek, Indiana. - Amer. Mus. Novit., 870, 1-7, New York.
• CZARNOCKI, J. 1950. Geologia Regionu Łysogórskiego w związku z zagadnieniem złoża rud żelaza w Rudkach (Geology of the Łysa Góra Region - Święty Krzyż Mountains, in connection with the problem of iron ores at Rudki). Prace P. Inst. Geol., 1, 1-104. Warszawa.
• DADAY DE DEÉS, 1913. Deux aberrations interéssantes dans l'ordre Phyllopoda Conchostraca. - Ann. Sci. Nat. Zool., ser. 9, 1915, Paris.
• DADAY DE DEÉS - 1923. Monographie systématique des Phyllopodes Conchostracés. - Ann. Sci. Nat., M. S., 29, Paris.
• DADAY DE DEÉS - 1925. Monographie systématique des Phyllopodes Conchostracés, II, III. Ann. Sci. Nat. Zool., sér, 10, 4, Paris.
• EGOROV, V. G. 1953. Ostrakody franskogo jarusa Russkoj platformy. II. Bairdiidae, Hollinidae, Kirkbyidae. - Gostchistizdat, 1-79, Moskva-Leningrad.
• EGOROV, V. G. - 1954. Sistematičeskoe položenie gruppy Astarte socialis iz devonskich otloženij Russkoj platformy. - Paleont. Sborn., 1, 22-30, Moskva-Leningrad.
• ELLIS, B. F. & MESSINA, A. R. 1952-1960. Catalogue of ostracods. - Amer. Mus. Nat. Rist., New York.
• ELOFSON, O. 1941. Zur Kenntnis der marinen Ostracoden Schwedens mit besonderer Berücksichtigung der Skagerraks. - Zool. Bidrag Uppsala, 19, 215-534, Uppsala.
• FASSBINDER, K. 1912. Beiträge zur Kenntnis der Süsswasserostracoden. - Zool. Jb., Abt. Anat. Ontog. Tiere, 32, 533- 576, Jena.
• FREDERICKSON, E. A. 1951. A Cambrian ostracode from Oklahoma . - J. Paleont., 20, 6, p. 578, Menasha.
• GEIS, H. L. 1932. Some ostracodes from the Salem Limestone, Mississippian, of Indiana. - Ibidem, 6, 2, 149-188.
• GIESBRECHT, W. 1921. Crustacea. In: Handbuch der Morphologie der wirbellosen Tiere. IV: Arthropoda , 9-251, herausg, A. Lang, Jena.
• GROBBEN, K. 1892. Zur Kenntnis des Stammbaumes und des Systems der Crustaceen. - Sitzber. Kais. Akad. Wiss., Math.-Nat. Cl., 150, 2, 1, 237-274, Wien.
• GRUBE, E. 1865. Über die Gattung en Estheria und Limnadia und einen neuen Apus. - Arch. Naturgesch., 31, Berlin.
• GÜRICH, G. 1896. Das Palaeozoicum im Polnisch en Mitt elgebirge, - Verh. Russ. Kais. Min. Ges., 32, 1-539, St. Petersburg.
• GÜRICH, G. - 1900. Nachträge zur Palaeozoicum im Polnischen Mittelgebirge. - N. Jb. Min. etc., Beil.-Bd. 13, 331-388, Stuttgart.
• HARLTON, B. H. 1933. Micropaleontology of the Pennsylvanian, Johns Valley shale of the Ouachita Mountains, Oklahoma, and its relationship to the Mississippian Coneyshale. - J. Paleont., 7, 1, 3-29, Menasha.
• HARRINGTON, H. J . 1959. General description of Trilobita. In: Moore, R. C. Treatise on invertebrate paleontology, part O, Arthropoda, 1, 38-126, Kansas.
• HARRIS, R. W. 1931. Descriptions and illustrations of ostracodes and conodonts. In: Decker, C. E. & Merritt, C. A. The stratigraphy and physical characteristics of the Simpson group. - Bull. Oklah. Geol. Surv., 55, 87- 95, Norman.
• HENNINGSMOEN, G. 1953a. Classification of Paleozoic straight- hinged ostracods. Norsk. Geol. Tidsskr., 31, 185-288, Bergen.
• HENNINGSMOEN, G. - 1953 b. The Middle Ordovician of the Oslo region, Norway. 4: Ostracoda. Ibidem, 32 ,35-56.
• HENNINGSMOEN, G. - 1954 a. Lower Ordovician ostracods from the Oslo region, Norway. - I bid em, 33, 41-68.
• HENNINGSMOEN, G. - 1954b. Silurian ostracods from the Oslo region, Norway. 1: Beyrichiacea. With the revision of the Beyrichiidae. - Ibidem, 34, 15-71.
• HENNINGSMOEN, G. - 1955. A short account of the ostracod family Beyrichiidae. - Micropaleontology, 1, 3, 239- 246, New York.
• HESSLAND, I. 1949. Investigations Lower Ordovician of the Siljan district. Sweden. I: Lower Ordovician ostracods of the Siljan district, Sweden. - Bull. Geol. Inst. Uppsala, 33, 97-408. Uppsala.
• HORNIBROOK, N. de B. 1949. A new family of living ostracods with striking resemblances to some Palaeozoic Beyrichiidae. - Trans. Roy. Soc., New Zealand, part 4, 77, 469-471, Wellington.
• HUO SHIH-CHENG, 1956. Brief notes on Lower Cambrian Archaeostraca from Shensi and Yunnan. - Acta Palaeont. Sinica, 4, 3, 426-445. Peking.
• IVANOVA, V. A. 1955. Ostrakody, In: Polevoj atlas ordovikskoj i silurskoj fauny Sibirskoj platformy. - Gosgeotechnizdat, 105-116, Moskva-Leningrad.
• IVANOVA, V. A. - 1960. O proischozdenii i filogenii ostrakoidej. - Paleont. Zurnal, 3, 21-27, Moskva.
• JAANUSSON, V. 1957. Middle Ordovician ostracodes of Central and Southern Sweden. - Bull. Geol. Inst. Uppsala, 37, 17, 173-442, Uppsala.
• JAANUSSON, V. & MARTINSSON, A. 1956. Two hollinid ostracodes from the Silurian Mulde marl of Gotland. - Ibidem. 36, 13, 401-410.
• JONES, T. R. 1856. Notes on the Palaeozoic bivalved Entomostraca. III: Some species of Leperditia. - Ann. Mag. Nat. Rist., ser. 2, 17, 81-101, London.
• JONES, T. R. - 1862. Monograph of the fossil Estheria. - Palaeontogr. Soc., 14, London.
• KAY, G. M. 1940. Ordovician Mohawkian Ostracoda. Lower Trenton Decorah fauna. - J. Paleont., 14, 3, 234-269, Menasha.
• KEENAN, J. E. 1951. Ostracodes from the Maquoketa shale of Missouri. - Ibidem. 25, 5, 561-574.
• KELLETT, B. 1929. The ostracode genus Hollinella, expansion of the genus and description of some Carboniferous species. - Ibidem, 3, 2, 169-217, Austin.
• KELLETT, B. - 1933. Ostracodes of the Upper Pennsylvanian and the Lower Permian strata of Kansas. I : The Aparchitidae, Beyrichiidae, Glyptopleuridae, Kloedenellidae, Kirkbyidae and Youngiellidae. - Ibidem, 7, 1, 59-108, Menasha.
• KELLETT, B. - 1934. Ostracodes of the Upper Pennsylvanian and the Lower Permian strata of Kansas. II : The genus Bairdia. - Ibidem, 8, 2, 120-138.
• KESLING, R. V. 1951a. The morphology of ostracod moult stages. - Ill. Biol. Monogr., 21, 1-324, Urbana.
• KESLING, R. V. - 1951b. Mechanical solution of formulas for growth rates. - Contr. Mus. Paleont. Mich. Univ., 8, 10, 231-237, Ann Arbor.
• KESLING, R. V. - 1951c. Terminology of ostracod carapaces. - Ibidem, 9, 4, 93-171.
• KESLING, R. V. - 1951d. A new genus and species of primitiopsid ostracod from the Devonian Traverse group of Michigan. - Ibidem, 11, 4, 221-230.
• KESLING, R. V. - 1952a. Ostracods of the family Hollinidae from the Ferron Point formation of Michigan. - Ibidem, 10, 3, 45-57.
• KESLING, R. V. - 1952b. Dimorphism in Devonian hollinid ostracods of North America . - J. Paleont., 26, 5, 764-771, Menasha.
• KESLING, R. V. - 1952c. Doubling in size of ostracod carapaces in each moult stage. - Ibidem, 26, 5, 772-780.
• KESLING, R. V. - 1953a. Ostracods of the family Hollinidae from the Arkona shale of Ontario. - Contr. Mus. Paleont. Mich Univ., 10, 9, 203-229, Ann Arbor.
• KESLING, R. V. - 1953b. A beyirichiid ostracod from the Middle Devonian Wanakah shale of western New York. - Bull. Buff. Soc. Nat. Sci., 21, 2, 19-24, Buffalo.
• KESLING, R. V. - 1953c. A new beyrichiid ostracod from the Middle Devonian Rockport Quarry limestone of Michigan. - Contr. Mus. Paleont. Mich. Univ., 10, 10, 221-229, Ann Arbor.
• KESLING, R. V. - 1953d. A slide rule for the determination of instars in ostracod species. Ibidem, 11, 5, 97-109.
• KESLING, R. V. - 1957a. A peel technique for ostracod carapaces and structures revealed there-with in Hibardia lacrimosa (Swartz & Oriel). - Ibidem, 14, 4, 27-40.
• KESLING, R. V. - 1957b. Origin of beyrichiid ostracods. - Ibidem, 14, 6, 57-80.
• KESLING, R. V. & KILGORE, J. E. 1952. Ostracods of the families Leperditellidae, Drepanellidae, Glyptopleuridae, Kloedenellidae, Bairdiidae, Barychilinidae and Thlipsuridae from the Genshaw formation of Michigan. - Ibidem, 10, 1, 1-19.
• KESLING, R. V. & ROGERS, K. J . 1957. Size lobation, velate structures and ornamentation in some beyrichiid Ostracoda. - J. Paleont., 31, 5, 997-1009, Menasha.
• KIELAN, Z. 1954. Les Trilobites mésodévoniens des Monts de Sainte-Croix (Trylobity środkowo-dewońskie z Gór Świętokrzyskich). - Palaeont. Pol., 6, 1-50, Warszawa.
• KOBAYASHI, T. 1952. Sundry notes on fossil Estherians. - Trans. Proc. Palaeont. Soc. Japan, N. S., 8, 237-240, Tokio.
• KOZŁOWSKI, R. 1929. Les brachiopodes gotlandiens de la Podolie polonaise (Ramienionogi gotlandzkie polskiego Podola). - Palaeont. Pol., 1, 1-254, Warszawa.
• KRÖMMELBEIN, K. 1950. Ostrakoden-Studien im Devon der Eifel. 1: Arten der Gattung Bairdia McCo y im Mittel -Devon. - Senckenbergiana, 31, 5/6, 331-338, Frankfurt a .M.
• KRÖMMELBEIN, K. - 1952. Die taxonomische Stellung der Gattung Bairdiocypris und ihre Arten im Mittel-Devon. - Ibidem, 32, 5/6, 319-335.
• KRÖMMELBEIN, K. - 1953. Nachweis der polnischen Gattungen Polyzygia und Poloniella im Mittel - Devon der Eifel. - Ibidem, 34, 1/3 , 53-59.
• KRÖMMELBEIN, K. - 1954. Eine Ostracoden-Fauna aus der Riff-Einlagerung im Plattenkalk der Paffrather Mulde (Givetium, Bergisches Land ). - Ibidem, 34, 4/6, 247-258.
• KRÖMMELBEIN, K. - 1955. Arten der Gattungen Condracypris und Pachydomella im Mittel-Devon. Senckenberg. Letnaea, 36, 5/6, 295-310, Frankfurt a .M.
• KUMMEROW, E. 1931. Über die Unterschiede zwischen Phyllocariden und Ostracoden. - Centralbl. Min. etc., B, 5, 242- 257, Stuttgart.
• KUMMEROW, E. - 1933. Zur Palaeobiologie der Ostrakoden und Trilobiten. - Ibidem, B, 1, 42-53.
• KUMMEROW, E. - 1939. Die Ostrakoden und Phyllopoden des deutschen Unterkarbons. - Abh. Preuss. Geol. Landesanst., N. F., 194, 1-107, Berlin.
• KUMMEROW, E. - 1953. Über oberkarbonische und devonische Ostracoden in Deutschland und in der Volksrepublik Polen. - Geologie, 2, 7, 1-75. Berlin.
• LEVINSON, S. A. 1950. The hingement of Paleozoic Ostracoda and its bearing on orientation. - J. Paleont., 24, 1, 63-75, Menasha.
• KUMMEROW, E. - 1951. This sections of Paleozoic Ostracoda and their bearing on taxonomy and morphology. - Ibidem , 25, 5, 553-560.
• KUMMEROW, E. - 1953. Bibliography and index to new genera of Ostracoda, 1950-1952. - Micropaleontology, 7, 3, 51-64 , New York.
• KUMMEROW, E. - 1955. Bibliography and index to new genera of Ostracoda for 1953. - Ibidem, 1, 3, 273-286; for 1954 - ibidem, 2, 1, 79-90.
• LJASCHENKO, G. P . 1960. Novye vidy ostrakod vorobievskogo gorizonta srednego devona Russkoj platformy. - Paleont. Sborn., 3, 16, 183-197, Leningrad.
• MARTINSSON, A. 1955. Studies on the ostracode family Primitiopsidae. - Bull. Geol. Inst. Uppsala, 36, 4, 1-33, Uppsala.
• MARTINSSON, A. - 1956. Ontogeny and development of dimorphism in some Silurian ostracodes. A study on the Mulde Marl fauna of Gotland. - Ibidem, 37, 14, 1-42.
• MARTINSSON, A. - 1960. The origin of the Crumena in beyrichiid ostracodes. - Ibidem, 39, 25, 1-12.
• MATERN, H. 1929. Die Ostracoden des Oberdevons. 1: Aparchitidae, Primitiidae, Zygobolbidae, Beyrichiidae, Kloedenellidae, Entomidae. - Abh. Preuss. Geol. Landesanst., N. F., 118, 1-100, Berlin.
• MATTHEW, G. F. 1886. Illustrations of the fauna of the St. John Group, No. 3. Description of new genera and species. - Proc. Trans. Roy. Soc. Canada 1885, ser. 1, 3, 4, 29-84 , Montreal.
• MATTHEW, G. F. - 1902. Ostracoda of the Basal Cambrian Rocks in Cape Breton. - Canad. Rec. Sci., 8, 7, 437-470, Ottawa.
• MÜLLER, G. W. 1894. Die Ostracoden des Golfes von Neapel und der angrenzenden Meeresabschnitte. - Fauna & Flora Golf. Neapel, Monogr. 21, 1-404. Berlin.
• MÜLLER, G. W. - 1926. Ostracoden. In: Kükenthal & Krumbach, Handbuch der Zoologie, 3, 2, Berlin.
• NETZKAJA, A. I. & IVANOVA, V. A. 1956. Pervaja nachodka ostrakod v nižnem kembrii V. Sibiri. - Dokl. Akad. Nauk SSSR, 3, 5, 1095-1097. Moskva.
• NOVOSHILOV, N. I. 1953. Nastavlenie po poiskam i sboru iskopaemych listonogich rakoobraznych. Nastavlenie posboru i izuč. iskop. organ. ostatkov. - Tr. Paleont. Inst . Akad. Nauk SSSR, 4, 1- 14, Moskva.
• NOVOSHILOV, N. I. - 1954. Listonogie rakoobraznye verchnej jury i mela Monglii. - Ibidem, 48, 7-124, Moskva.
• NOVOSHILOV, N. I. - 1955. Drevnie dvustvorčatye listonogie rakoobraznye polograptidy iz devona nižnego tečeniia r. Južnoj Torgalik. - Dokl. Akad. Nauk SSSR, 102, 1, 116-118, Moskva.
• NOVOSHILOV, N. I. - 1960. Gnathostraca. In : Orlov , J. A. Osnovy paleontologii. Členistonogie, trilobitoobraznye i rakoobraznye, 216- 253, Moskva.
• OPIK, A. 1935. Ostracoda from the Lower Ordovician Megalaspis-limestone of Estonia and Russia. - Publ. Geol. Inst. Univ. Tartu, 42, 44, 3-12, Tartu.
• OPIK, A. - 1937. Ostracoda from the Ordovician Uhaku and Kukerse formations of Estonia. - Ibidem, 43, 50, 1-7 4.
• OSMÓLSKA, H. 1957. Trilobites from the Couvinian of Wydryszów, Holy Cross Mts., Poland (Trylobity kuwinu z Wydryszowa, Góry Świętokrzyskie). Acta Palaeont: Pol., 2, 1, 53-79, Warszawa.
• PACKARD, A. S. 1883. A monograph of the phyllopod Crustacea of North America, with remarks on the order Phyllocardia. - Rep. U. S. Geol. Surv. Terr., 12, 295- 592, Washington.
• PAJCHLOWA (PAJCHEL) M. 1957. Dewon w profilu Grzegorzowice-Skały. Z badań geologicznych regionu świętokrzyskiego, II (The Devonian in the Grzegorzowice-Skały section). - Inst . Geol., Biul., 122, 145-254, Warszawa.
• POKORNÝ, V. 1950. Skořepatci štrednodevonských "červených vapenců korálových" z Čelechovic (The ostracods of the Middle Devonian Red Coral Limestones of Čelechovice). Sborn. Stab. geol. úst. ČSR., odd. paleont., 17, 513-632, Praha.
• POKORNÝ, V. - 1952. Skořepatci t .zv. "basálniho horizontu subglobosovych vrstev" (pliocén) v Hodonině (The ostracods of the so-called Basal horizon of the Subglobosa beds at Hodonin (Pliocene, Inner Alpine Basin Czechoslovakia)) - Sborn. Ústř. Ūst. Geol., odd. paleont., 19, 1-168, Praha.
• POKORNÝ, V. - 1953. A contribution to the taxonomy of the Paleozoic ostracods. - Ibidem, 20, 213-232.
• POKORNÝ, V. - 1954. Základy zoologické mikropaleontologie. - Českosl, Akad. Ved, 1- 651, Praha.
• POKORNÝ, V. - 1957. The phylomorphogeny of the hinge in Podocopida (Ostracoda, Crustacea) and its bearing on the taxonomy. - Acta Univ. Carol., Geol., 1957, 1- 22, Praha .
• POKORNÝ, V. - 1958. Gruridzüge der zoologischen Mikropaläontologie, 2, 1-453, Berlin.
• POLENOVA, E. N. 1952. Ostrakody verchnej časti živetskogo jarusa Russkoj platformy. - Tr. VNIGRI, n. ser., Mikrofauna SSSR, 60, 5, 65-156, Leningrad-Moskva.
• POLENOVA, E. N. - 1953. Ostrakody devonskich otloženij Centralnogo devonskogo polja i Srednego povolžja. - Ibidem, 68, 1-156.
• POLENOVA, E. N. - 1955. Ostrakody devona Volgo-Uralskoj oblasti. - Ibidem, 87, 191-287.
• POLENOVA, E. N. - 1960a. Devonskie ostrakody Kuzneckogo bassejna i Minusinskoj kotloviny. - Ibidem , 152, 1- 139.
• POLENOVA, E. N. - 1960b. Aparchitacea. In: Orlov, J. A. Osnovy paleontologii. Členistonogie, trilobitoobraznye i rakoobraznye, 294-300, Moskva.
• POLENOVA, E. N. 1960c. Ostrakody devonskich otloženij SSSR.- Meždunar. Geol. Kongr. 1960, 21 sess. Dokl. Sov. Geol., 115-123, Moskva.
• PRIBYL, A. 1953. Skořepatci polského středniho devonu (givetu ) z profilu Grzegorzowice- Skały v horách Svatokřižskych. - Sborn. Ostf. Ust. Geol., oddz. paleont., 20, 1-112, Praha.
• RAYMOND, P . E. 1946. The genera of fossil Conchostraca, an order of bivalved Crustacea. - Bull. Mus. Comp. Zool. Harvard Coll., 96, 3, 218-307, Cambridge, Mass.
• RICHTER, R. 1920. Beiträge zur Kenntnis devonischer Trilobiten. III: Über die Organisation von Harpes, einen sonderfall unter Crustaceen. - Abh. Senckenb. Naturf. Ges., 37, 117-218, Frankfurt a .M.
• ROEMER, G. 1858. Notiz über eine riesenhafte neue Art der Gattung Leperditia in silurischen Diluvial-Geschieben Ost-Preussens. - Ztschr. deutsch. geol. Ges., 10, 356-360, Berlin.
• RÓŻKOWSKA, M. 1954. Badania wstępne nad Tetracoralla z eiflu Grzegorzowic (Preliminary investigations of Couvinian tetracorals of Grzegorzowice). Acta Geol. Pol., 4, 2, 207-248, Consp. 43-58, Warszawa.
• RÓŻKOWSKA, M. - 1956. Pachyphyllinae from the Middle Devonian of the Holy Cross Mts.-Part I (Pachyphyllinae ze środkowego dewonu Gór Świętokrzyskich, Cz. I ). - Acta Palaeont. Pol., 1, 4, 271-330, Warszawa.
• SARV, L. 1959. Ostrakody ordovika Estonskoj SSR. - Akad. Nauk. Est. SSR, 4, 1- 206, Tallinn.
• SCHINDEWOLF, O. H. 1927. Ontogenie und Phylogenie. - Palaeont. Ztschr. 11, 1, 54-67, Berlin.
• SCHINDEWOLF, O. H. - 1950. Grundfragen der Palaeontologie. - 1-506, Stuttgart.
• SCHMIDT, E. A. 1941. Studien im böhmischen Caradoc (Zahoran-Stufe). I: Ostracoden aus den Bohdalec-Schichten und über die Taxonomie der Beyrichiacea. - Abh. Senckenb. Naturf. Ges., 454, 1-96, Frankfurt a.M.
• SCOTT, H. W. 1944. Muscle scar patterns on some Upper Paleozoic ostracodes. - J. Paleont., 18, 2,162- 171, Menasha.
• SCOTT, H. W. - 1951. Instars and shell morphology of Eoleperditia fabulites. - Ibidem, 25, 3, 321-326.
• SEVERTZOFF, A. N. 1949. Morfologičeskie zakonomernosti evolucii. - Izd. Akad. Nauk SSSR, 5, 1-536, Moskva-Leningrad.
• SHROCK, R. R. & TWENHOFEL, W. H. 1953. Principles of invertebrate paleontology. 1-816, McGraw-Hill Book Co., New York-Toronto-London.
• SOHN, I. G. 1950. Growth stages in fossil ostracodes. - Amer. J. Sci., 248, 427-434, New Haven.
• SOHN, I. G. - 1956. The transformation of opaque calcium carbonate to translucent calcium fluoride in fossil Ostracoda. - J. Paleont., 30, 1, 113-114, Menasha.
• SPJELDNAES, N. 1951. Ontogeny of Beyrichia jonesi Boll. - Ibidem, 25, 6, 745-755.
• STASIŃSKA, A. 1958. Tabulata, Heliolitida et Chaetetida du Dévonien moyen des Monts de Sainte-Croix (Tabulata, Heliolitida i Chaetetida z dewonu środkowego Gór Świętokrzyskich). - Acta Palaeont. Pol., 3, 3/4, 161-282, Warszawa.
• STOVER, L. E. 1956. Ostracoda from the Windom shale (Hamilton) of western New York . - J. Paleont., 30, 5, 1092-1142, Menasha.
• SWAIN, F. M. & PETERSON, J. A. 1951. Ostracoda from the Upper Jurassic Redwater shale member of the Sundance formation at the type locality in South Dakota. - Ibidem, 25, 6, 796-807.
• SWARTZ, F. M. 1936. Revision of the Primitiidae and Beyrichiidae, with new Ostracoda from the Lower Devonian of Pennsylvania. - Ibidem, 10, 7, 541-586.
• SWARTZ, F. M. 1949. Muscle marks, hinge and overlap features, and classification of some Leperditiidae. - Ibidem, 23, 3, 306-327.
• SWARTZ, F. M. & WHITMORE, F. C. 1956. Ostracoda of the Silurian Decker and Manlius limestones in New Jersey and eastern New York. - Ibidem, 30, 5, 1029-1091.
• SYLVESTER-BRADLEY, P . C. 1950. The shell of the ostracod genus Bairdia. - Ann. Mag. Nat. Hist., ser. 12, 3, 751-756, London.
• TASCH, P. 1956. Three general principles for a system of classification of fossil conchostracans. - J. Paleont., 30, 5, 1248-1257, Menasha.
• TRIEBEL, E. 1941. Zur Morphologie und Ökologie der fossilen Ostracoden. Mit Beschreibung einiger neuer Gattungen und Arten. - Senckenbergiana, 23, 4/6. 294-400, Frankfurt a.M.
• TRIEBEL, E. - 1943. Der "Brutsaum" von Piretella reticulata (Crust. Ostr.) - Ibidem, 26, 1/3. 200-203.
• TRIEBEL, E. - 1950. Die taxonomische Stellung der Ostracoden-Gattung Ogmoconcha und der Lectotypus von O. amalthei. - Ibidem, 31, 1/2, 113-120.
• TRIEBEL, E. - 1958a. Die Photographie im Dienste der Mikropaläontologie. In: Hugo Freund, Wetzlar. Handbuch der Mikroskopie in der Technik, 2, 3, 83-144, Frankfurt a .M.
• TRIEBEL, E. - 1958b. Ostracoden. - Ibidem, 2, 3, 191-236.
• TRIEBEL, E. & KLINGER, W. 1959. Neue Ostracoden-Gattungen aus dem deutschen Lias. - Geol. Jb., 76, 335-372, Hannover.
• ULRICH, E. O. 1890. New and little known American Paleozoic Ostracoda. - J. Cincin. Soc. Nat. Hist., 13, 104-137, Cincinnati.
• ULRICH, E. O. - 1891. New and little known American Paleozoic Ostracoda. - Ibidem, 13, 173-211.
• ULRICH, E. O. & BASSLER, R. S. 1923a. Paleozoic Ostracoda: their morphology, classification and occurrence. - Maryland Geol. Surv., Silurian, 271-391, Baltimore.
• ULRICH, E. O. & BASSLER, R. S. - 1923b. Systematic paleontology of Silurian deposits. Ostracoda. Ibidem, 500-704.
• ULRICH, E. O. & BASSLER, R. S. - 1931. Cambrian bivalved Crustacea of the order Conchostraca. - Proc. U. S. Nat. Mus., 78, 4, 1-130, Washington.
• UPSHAW, Ch. F., TODD, R. G. & ALLEN, B. D. 1957. Fluoridization of microfossils . - J. Paleont., 31, 4, 793-795, Menasha.
• WALCOTT, C. D. 1912. Middle Cambrian Brachiopoda, Malacostraca, Trilobita, and Merostomata. - Smith. Misc. Coll., 57, 6, 145-228, Washington.
• WARTHIN, A. S. jr . 1942. Leperditacea (Unit. 9-B). In: Type invertebrate fossils of North America (Devonian). - Wagner Free Inst. Sci., 1-14, Philadelphia.
• WILLSON, J . L. 1956. Stratigraphic position of the Upper Devonian branchiopod Rhabdostichus in the Williston Basin. - J. Paleont., 30, 4, 959-965, Menasha.
• ZALÁNYI, B. 1929. Morpho-systematische Studien über fossile Muschelkrebse. - Geol. Hungar., ser. paleont., 5, 1-150, Budapest.
• ZANINA, I. E. & POLENOVA, E. N. 1960. Podklas Ostracoda. In: Orlov, J. A. Osnovy paleontologii. Členistonogie, trilobitoobraznye i rakoobraznye, 264-292, Moskva.