Mate choice in the Great Cormorant Phalacrocorax carbo: a zoo study

• Autorzy: Grieco F , Kortlandt A

Warianty tytułu

PL

Wybor partnera u kormoranow w warunkach ogrodu zoologiczengo

• Języki publikacji: EN

Abstrakty

EN

A study (1982-1997) in the small cormorant colony of the Amsterdam Zoo addressed the question of what factors determine between-season divorce. The proportion of pairs splitting up the next year was 0.46, i.e. less than in wild populations. Low divorce rate could not be explained by the small population size. Computer simulations showed that if pair-formation in the zoo occurred at random, divorce rate would be higher. Occurrence of divorce was unrelated to previous breeding success or age of pair mates. The only variable that could predict divorce was the frequency of interactions of pair mates after breeding. Pair mates that were not seen together after breeding were more likely to split up the next year. Thus mate retention probably involved some process of choice by the partners. This led to the suggestion that mate retention in the wild is constrained, since contact between mates is lost during migration. We also found that extra-pair copulations (EPCs) played a role in the assessment and choice of the mate. Female Cormorants pursued EPCs mostly when they were presumably not fertile. Involvement in EPCs increased the probability that the female subsequently paired with the male concerned. It is proposed that EPCs may have the additional function of assessing the quality of potential mates for future pair-formation.

PL

Zachowania rozrodcze kormoranów obserwowano wśród ptaków znajdujących się w Zoo w Amsterdamie w latach 1982-1997. Większość ptaków była indywidualnie, kolorowo obrączkowana. Częstość międzysezonowego rozpadu par — tj proporcja par, które rozdzieliły się w następnym roku, mimo, że oba ptaki przeżyły — wyniosła 0.46, mniej niż oczekiwano w niewielkich populacjach, jeśli tworzenie się par zachodziłoby losowo (Tab. 1). Taki wynik można uzasadniać pewnymi preferencjami samic przy wyborze partnera. Przypadki rozpadu par były niezależne od poprzedniego sukcesu lęgowego lub wieku członków pary. Jedyną zmienną, która pozwalała przewidywać rozdział pary, była częstotliwość interakcji pomiędzy partnerami po lęgach. Partnerzy, którzy rzadziej byli widywani razem po okresie lęgowym częściej rozdzielali się w następnym sezonie (Fig. 1). Tak więc rozdział pary następował przed następnym sezonem rozrod czym. Partnerzy wierni sobie w następnym roku za chowywali pewne związki po lęgach. To wskazuje, że mechanizm prowadzący do rozdzielenia pary lub zmiany partnera związany jest z pewnymi wyborami dokonywanymi przez ptaki (prawdopodobnie samice). Autorzy sugerują, że interakcje pozapartnerskie, szczególnie kopulacje pozamałżeńskie (EPC) mogą być mechanizmem związanym ze zmianą partnera. Obserwacje samic szukających kopulacji pozapartnerskich, także poza swoim okresem płodności, sugerują że mogą one nie uzyskiwać korzyści z zapłodnienia ją przez samca spoza pary. Jeśli kopulacja pozapartnerska dochodziła do skutku prawdopodobieństwo, że samica w następnym roku połączy się z tym drugim samcem wzrastało. Obserwacje z Zoo w Amsterdamie porównane są z istniejącymi danymi dotyczącymi łączenia się w pary i kopulacji u kormorana.

Słowa kluczowe

PL

Phalacrocorax carbo; ptaki; kojarzenie u ptakow; zachowania rozrodcze; kormoran; parazytologia; ogrody zoologiczne; wybor partnera

• Wydawca: -
• Czasopismo: Acta Ornithologica
• Rocznik: 2000
• Tom: 35
• Numer: 1
• Opis fizyczny: s.73-78,rys.,bibliogr.

Twórcy

autor

Grieco F

• Netherlands Institute of Ecology, Centre for Terrestrial Ecology, P.O.Box 40, NL 6666 ZG Heteren, The Netherlands

autor

Kortlandt A

• 88, Woodstock Road, OX2 7ND Oxford, England

Bibliografia

• Birkhead T. R., Atkin L., Møller A. P. 1987. Copulation behaviour of birds. Behaviour 101:101-138.
• Bowles A. E., Ellis-Joseph S. A., Todd F. S. 1988. Re-uniting in three captive penguin species: Perspectives on the factors promoting long-term pair bonds in the wild. Cormorant 16:121-122. Bregnballe T. 1996. Reproductive performance in Great Cormorants during colony expansion and stagnation. Ph.D. thesis, NERI, Denmark.
• Cezilly F., Johnson A. R. 1995. Re-mating between and within breeding seasons in the Greater Flamingo Phoenicopterus ruber roseus. Ibis 137:543-546.
• Colwell M. A., Oring L. W. 1989. Extra-pair mating in the spotted sandpiper a female mate acquisition tactic. Anim. Behav. 38: 675-684.
• Cramp S., Simmons K. E. L. (eds.). 1977. The Birds of the Western Palearctic. Vol. I. Oxford Univ. Press, Oxford.
• Kortlandt A. 1940. Eine Übersicht der angeborenen Verhaltungsweisen des Mittel-Europäischen Kormorans (Phalacrocorax carbo sinensis (Shaw & Nodd.), ihre Funktion, ontogenetische Entwicklung und phylogenetische Herkunft. Arch, néerl. Zool. 4: 401-442.
• Kortlandt A. 1949. [Structure of the pre-reproductive behaviour of the Cormorant]. Ph.D. thesis, Amsterdam.
• Kortlandt A. 1958. Analysis of the pair-forming behaviour in the Cormorant (Phalacrocorax carbo sinensis (Shaw & Nodd.). Proc. XVth Int. Congr. Zool. London 11:32.
• Kortlandt A. 1995. Patterns of pair-formation and nest-building in the European Cormorant Phalacrocorax carbo sinensis. Ardea 83:1-25.
• Pickering S. P. C. 1992. The comparative breeding biology of flamingos Phoenicopteridae at the Wildfowl and Wetlands Trust Centre, Slimbridge. Int. Zoo Yearb. 31:139-146.
• Sodhi N. S. 1991. Pair copulations, extra-pair copulations, and intraspecific nest intrusions in merlin. Condor 93:433-437.
• Wagner R. H. 1991. The use of extrapair copulations for mate appraisal by razorbills, Alca torda. Behav. Ecol. 2:198-203.