PL
Od pewnego czasu w całej Europie, w tym także w Polsce, obserwuje się utratę znaczenia transportu kolejowego. Proces ten nasilił się w latach 90. XX w. Działania polegające na rewitalizacji przestrzeni pokolejowych powinny iść w parze z zabiegami rekultywacji terenu, ponieważ tego typu obszary są silnie skażone metalami ciężkimi, co ma negatywny wpływ na zdrowie człowieka. Rewitalizacja terenów pokolejowych powinna cechować się dbałością o roślinność, która zdążyła się wykształcić na tych terenach, stanowi ona bowiem nie tylko doskonałą bazę dla wszystkich działań projektowych, ale również korzystnie wpływa na zwiększenie bioróżnorodności i tworzenie stabilnych ekosystemów. Zieleń ta jest też elementem istotnym przy rekultywacji terenów zdegradowanych. Warto przy tym również zachować główne elementy świadczące o historii danego miejsca, a więc część torów kolejowych, semafory czy budynki pokolejowe. Takie działania powinny nie tylko wzmocnić kulturowy krajobraz miejsca, ale także nadać mu unikalny charakter oraz pozwolić na obniżenie kosztów rewitalizacji danej przestrzeni. Przy wszelkich tego typu przekształceniach przestrzeni istotny jest udział lokalnej społeczności, ponieważ dawniej to ona korzystała z danego terenu i powinna mieć możliwość jego ponownego wykorzystania w innej, zaproponowanej przez projektantów formie. Wszystkie wyżej wymienione aspekty związane z rewitalizacją terenów pokolejowych na cele rekreacyjne zostały przedstawione na przykładach obiektów z miast europejskich (Natur-Park Schöneberger Südgelände, Park am Nordbahnhof, Park am Gleisdreieck, Jardins Rosa-Luxemburg, Jardin Atlantique, Dworzec Atocha, Lettenviadukt, Białowieża-Pałac). Przykłady celowo znacznie różnią się od siebie, co ma pokazać, jak ogromna jest gama rozwiązań projektowych, które można wykorzystać przy rewitalizacji obszarów pokolejowych.
EN
For some time in the entire European Union, just like in Poland, there has been observed a loss of significance of railway transport. This process intensified in the nineties. The measures aiming at revitalizing disused railway areas should go hand in hand with the efforts aimed at land regeneration, since such areas are seriously polluted by heavy metals, which has a negative influence on human health. Revitalizing disused railway areas should be accompanied by due care for the plant-life there. Such a step constitutes not just an excellent starting point for all of the project measures, but it also serves to enhance biodiversity and the creation of stable ecosystems. The green areas are also a significant element of the process of regenerating degraded territories. One should also preserve some major elements telling us the history of a given place, such as a section of railway track, semaphore signals, or disused railway buildings. This not only serves to enhance the cultural aspect of the place, but it also renders it unique. At the same time, this type of measures shall serve to reduce the costs of revitalizing a given area. Speaking of the transformations of that type of areas, of significance is the participation of the local community, since it is the local community that formerly made use of a given territory, and should have the opportunity of using it once again, in a changed form, in line with the suggestions of regeneration projects’ designers. All the above aspects associated with the revitalization of disused railway areas into recreational spaces will be shown using examples of complexes from European cities (Natur-Park Schöneberger Südgelände, Park am Nordbahnhof, Park am Gleisdreieck, Jardins Rosa-Luxembourg, Jardin Atlantique, Atocha Station, Lettenviadukt, Białowieża – Pałac). These examples differ greatly from each other intentionally to demonstrate a range of design solutions it is possible to use in the revitalization of disused railway areas.