Celem pracy było określenie zmian w poziomie zużyciu kwalifikowanego ziarna zbóż w Polsce w latach 2000-2014 i ustalenie czy następowało upodobnienie poziomu zużycia ziarna kwalifikowanego według województw w Polsce. Analizą objęto lata 2004-2014 i wykorzystano dane GUS. Stwierdzono, że poziom zużycia kwalifikowanego ziarna zbóż w Polsce utrzymuje się na poziomie około 170 tys. t rocznie, a w przeliczeniu na 1 ha było to 30 kg. Zróżnicowanie zużycia nasion między regionami wynosiło od 10 do 70 kg/ha, a dla poszczególnych gatunków było to od 14 kg/ha dla żyta do 50 kg/ha dla pszenicy jarej. Dla poziomu zużycia kwalifikowanego ziarna zbóż stwierdzono występowanie konwergencji typu beta i sigma, ale zależności te nie były istotne statystycznie. Jedynie w przypadku pszenicy jarej i jęczmienia jarego stwierdzono występowanie konwergencji typu beta, a dla owsa i pszenżyta występowała beta dywergencja. W Polsce wciąż utrzymuje się silne zróżnicowanie regionalne w poziomie zużycia kwalifikowanego ziarna zbóż.
Przedstawiono wyniki badań zużytych lemieszy obsypników sadzarek oraz wyniki pomiarów średniego oporu w trakcie skrawania gleby. Badania prowadzono w warunkach polowych w glebach piaszczystej i gliniastej przy dwóch ich stanach - spulchnionej i ugniecionej kołami ciągnika. Stwierdzono, że lemiesze wykonane ze stali węglowej konstrukcyjnej ulegają nagłym uszkodzeniom niezależnie od gatunku i stanu gleby. Na podstawie pomiarów zmian ich grubości obliczono wskaźniki wytrzymałości przekroju na zginanie w momencie zgięcia oraz siłę gnącą. Wyznaczono formułę matematyczną umożliwiającą wyznaczenie wartości sił maksymalnych występujących w trakcie skrawania gleby w zależności od siły działającej na narzędzie, składu granulometrycznego gleby i stopnia jej ugniecenia. Stwierdzono, że podczas pracy maszyn uprawowych w glebach piaszczystych zakamienionych należy liczyć się z występowaniem sił maksymalnych o wartościach siedmiokrotnie przewyższających wartości sił średnich.
Celem tego artykułu jest przedstawienie metody szacowania zużycia oleju napędowego w indywidualnych gospodarstwach rolniczych. Podstawą do określenia tego zużycia jest, ogólnie biorąc, wskaźnik odniesiony do hektara użytków rolnych, obliczony na podstawie wyników badań GUS. Wartość tego wskaźnika, pomnożona przez łączny areał użytków rolnych gospodarstw indywidualnych w Polsce powinna dać poszukiwaną wielkość. Jednakże proste przeliczenie wykonane w taki sposób daje wyniki znacznie zawyżone. Wykazuje to bilans zużycia oleju napędowego w poszczególnych działach gospodarki narodowej, stanowiący główne narzędzie weryfikacji szacunków będących przedmiotem niniejszych rozważań. Przyczyną błędu jest fakt, że badana przez GUS reprezentacja gospodarstw ma cechy bardziej korzystne od ogółu gospodarstw w kraju. Różni się m. in. pod względem stanu wyposażenia w zmotoryzowany sprzęt rolniczy, średniej powierzchni gospodarstw i poziomu produkcji rolniczej. Dlatego konieczne jest zastosowanie współczynników pozwalających na korygowanie wartości wspomnianego wskaźnika przy uwzględnieniu czynników wpływających na zapotrzebowanie energetyczne rolnictwa. Wprowadzenie takich współczynników stanowi istotę proponowanej metody.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.