Celem podjętych badań była ocena różnic w funkcjonowaniu w szkole i w grupie rówieśniczej uczniów z cukrzycą typu 1 w porównaniu ze zdrowymi rówieśnikami, w zakresie zdrowia fizycznego na poszczególnych etapach edukacyjnych. Badaniami objęto 218 osób w wieku od 7 do 19 lat (104 dziewczęta i 114 chłopców), w tym 52 dziewczynki i 57 chłopców z poradni diabetologicznej w Wojewódzkim Specjalistycznym Szpitalu Dziecięcym w Olsztynie. Byli to chorzy z rozpoznaną klinicznie cukrzyca insulinozależną typu 1. Pozostali badani to dzieci i młodzież ze szkół olsztyńskich. Wszystkich podzielono na grupy wiekowe odpowiadające etapom edukacyjnym. Tworząc kwestionariusz ankiety, posłużono się polską wersją kwestionariusza do badań jakości życia związanej ze zdrowiem dzieci i młodzieży KIDSCREEN. Pod uwagę wzięto obszar dotyczący aspektów zdrowia fizycznego (samooceny stanu zdrowia, aktywności fizycznej dziewcząt i chłopców, ich sprawności fizycznej i zdolności poruszania się w najbliższym otoczeniu). Z badań wynika, że większość dziewcząt i chłopców z cukrzycą typu 1 była bardziej aktywna niż ich zdrowi rówieśnicy, a ponadto nie mała poczucia niższej oceny własnej sprawności fizycznej. Uczennice i uczniowie z cukrzycą typu 1 uważali, że wyższa sprawność fizyczna ma wpływ na lepsze relacje z rówieśnikami. Zdecydowana większość dziewcząt z obu badanych grup, na wszystkich etapach edukacyjnych, pozytywnie ocenia swój stan zdrowia. Również korzystnie oceniają swój stan zdrowia chłopcy na I i IV etapie edukacyjnym, w przeciwieństwie do chłopców z cukrzycą typu 1 na II i III etapie edukacyjnym.
Jednym z istotniejszych celów edukacji zdrowotnej jest ukształtowanie nawyków dbałości o pozytywne zdrowie fizyczne, które warunkuje niskie ryzyko wystąpienia problemów zdrowotnych, szczególnie w późniejszym wieku. Dlatego ważnym wskaźnikiem prawidłowej postawy prozdrowotnej jest utrzymywanie właściwej proporcji pomiędzy masą ciała i wysokością, jak i utrzymywanie wskaźników dystrybucji tłuszczu (BMI, WHR) na odpowiednim poziomie. Celem pracy jest próba syntetycznego spojrzenia na sprawność ukierunkowaną na zdrowie – jej rozwój, poziom i utrzymanie przez całe życie w kontekście celów edukacji zdrowotnej. Wyniki badań dzieci i młodzieży oraz populacji dorosłych mężczyzn z Krakowa wskazują, że procent dzieci o podwyższonych wartościach wskaźników (BMI, WHR) pomiędzy 8 a 19 lat ulega systematycznemu obniżeniu w odniesieniu do norm międzynarodowych. Jednocześnie w populacji dorosłych mężczyzn drastycznie wzrasta do niemal 50% w grupie mężczyzn po 50 r.ż.. Oznacza to, że działania edukacyjne związane z promowaniem zdrowego stylu życia i utrzymywania odpowiedniej aktywności fizycznej nie mogą zakończyć się na etapie edukacji szkolnej, ale muszą również trwać w okresie późniejszym.