Badaniami objęto gospodarstwa ekologiczne położone na terenie południowo-zachodniej Polski, a uzyskane wyniki porównano z gospodarstwami konwencjonalnymi. W pobranych próbkach gleb oznaczono: skład granulometryczny, C-organiczny, pH, makroelementy (P, K, Mg), mikroelementy (Fe, Mn, Cu, Zn).Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że większość gleb charakteryzowała się odczynem kwaśnym i lekko kwaśnym. Wyniki te odzwierciedlają stan zakwaszenia gleb, jaki występuje na terenie naszego kraju. Wyniki badań wskazują na wyższą zawartość C-organicznego w glebach pochodzących z gospodarstw ekologicznych niż konwencjonalnych. Zawartość mikroelementów całkowitych i ich form rozpuszczalnych (oprócz miedzi) była wyższa w glebach z gospodarstw ekologicznych w porównaniu z konwencjonalnymi. W obu typach gospodarstw u dział form rozpuszczlnych mikroelementów w glebie w stosunku do ich zawartości całkowitej był wyższy w glebach uprawianych w sposób ekologiczny w porównaniu z konwencjonalnym, za wyjątkiem Zn.
Oznaczono zawartość mikroelementów w osadach dennych rzeki Dunajec w rolniczo-przemysłowej części zlewni. Ich zawartość zależała od terminu oraz miejsca pobrania osadów. Najwięcej mikroelementów zawierały osady pobrane poniżej ujścia Białej Tarnowskiej oraz na dopływie Dunajca do zbiornika rożnowskiego (rejony ośrodków przemysłowych i zrzutu ścieków), a najmniej poniżej zapór w Czchowie i Rożnowie. Zaznaczył się wpływ zbiorników zaporowych oraz cieków zasilających na jakość osadów. Wyższy poziom mikroelementów poniżej dopływów świadczy o zrzutach ścieków z terenów wiejskich bezpośrednio do rzeki. Wiosną i latem osady z dolnej części zlewni zawierały średnio mniej mikroelementów niż z górnego jej odcinka. Jesienią relacja ta była odwrócona. Zawartość Fe, Mn, Zn i Cu w osadach rzeki Dunajec mieściła się w zakresach stwierdzanych w skałach osadowych i była 500 - 3000 razy większa niż w jej wodach. Zależnie od kryterium oceny naturalną zawartość Mn miało 93% próbek, Cu - 3 do 100% próbek, a naturalną zawartość Zn - 31 do 93% próbek. Podwyższony poziom Cu stwierdzono w 22%, a Zn w 28% próbek. Za zanieczyszczone antropogenicznie miedzią można uznać 22%, a cynkiem - 11% próbek. Badane osady nie powinny pogarszać jakości gleb użytków położonych w obrębie terasy zalewowej rzeki Dunajec. Ilości mikroelementów, jakie rośliny mogą pobrać z osadów, nie powinny zagrażać ich jakości, mogą natomiast stanowić zagrożenie w przypadku, gdy osiądą w znaczących ilościach na ich powierzchni.
W osadach komunalnych pobranych z wybranych dziewięciu oczyszczalni ścieków województwa dolnośląskiego oznaczono odczyn, suchą masę, zawartość substancji organicznej oraz koncentrację miedzi, cynku, manganu i żelaza. Odczyn badanych osadów oznaczony w wodzie wynosił średnio 6,7 pH. W analizowanych osadach ściekowych stwierdzono średnio 20,7% suchej masy. Z wyjątkiem jednego z badanych osadów pozostałe osady charakteryzowały się wysoką zawartością substancji organicznej (powyżej 50%). Osady ściekowe z analizowanych oczyszczalni różniły się zawartością mikroelementów. Średnie koncentracje mikroelementów w badanych osadach wynosiły 143 mg Cu·kg⁻¹, 1318 mg Zn·kg⁻¹, 2329 mg Fe·kg⁻¹ i 314 mg Mn·kg⁻¹.
Badania prowadzono w latach 1992-1994 na trwałym użytku zielonym położonym na glebie organiczno-mineralnej. Uwzględniały one skład florystyczny runi, zawartość mikroelementów (Cu, Zn, Li, Sr, Mn, Fe, Pb) w poszczególnych grupach roślin (trawy, motylkowate, zioła i chwasty). Badaniami objęto także wybrane gatunki roślin, jako przedstawicieli wymienionych grup. W okresie pobierania prób roślinnych wzięto do analiz glebę z trzech głębokości: 0-5 cm, 5-15 cm, w której oznaczono pH w KCl oraz zawartość mikroelementów. Uzyskane wyniki wykazały duże zróżnicowanie w koncentracji mikroelementów w zależności od grupy roślin oraz układu warunków meteorologicznych w latach badań. Średnio z trzech lat badań, zioła i chwasty przewyższały rośliny motylkowate, a w szczególności trawy, pod względem zawartości oznaczanych mikroelementów. Jedynie manganu trawy gromadziły więcej niż rośliny motylkowate. Stwierdzono także duże zróżnicowanie między gatunkami w poszczególnych grupach roślin, np. wśród badanych gatunków ziół i chwastów najwięcej Zn i Cu gromadził mniszek lekarski, a Mn, Fe, Pb i Sr - babka zwyczajna. Spośród gatunków traw na uwagę zasługują rajgras wyniosły, który charakteryzował się dużą zawartością Zn i Fe oraz kupkówka pospolita ze względu na dużą koncentrację Cu.
W latach 1997 - 2001 na piasku gliniastym lekkim pylastym przeprowadzono doświadczenie połowę w celu określenia zawartości niektórych mikroelementów (Zn, Cu, Fe, Mn i Ni) w poszczególnych częściach morfologicznych roślin żeń-szenia (liście, łodygi, nasiona, korzenie) w kolejnych czterech latach wegetacji. Oznaczeń ilościowych dokonano metodą ICP-AES. W doświadczeniu stwierdzono wzrost plonów roślin żeń-szenia w miarę upływu kolejnych lat wegetacji. Generalnie, niezależnie od wieku roślin najwięszą ilość cynku, manganu i żelaza gromadziły liście, zaś w miedzi - nasiona żeń-szenia. Najmniej badanych składników gromadziły nasiona. W doświadczeniu wykazano zmniejszanie się zawartości miedzi i niklu w korzeniach żeń-szenia amerykańskiego w miarę upływu kolejnych lat wegetacji. Natomiast najwięcej cynku i manganu gromadziły korzenie w drugim roku uprawy. W miarę starzenia się roślin notowano zwiększanie się zawartości miedzi i niklu a jednocześnie zmniejszanie się zawartości cynku w nasionach żeń-szenia. Największą ilość badanych składników w łodygach żeń-szenia amerykańskiego stwierdzono w drugim roku uprawy, wraz ze starzeniem się roślin obserwowano wyraźne zmniejszenie się ich zawartości.
W czterech doświadczeniach polowych badano wpływ poziomu plonów na zawartość mikroelementów w ziarnie pszenicy jarej. W celu zróżnicowania wysokości plonów zastosowano 4 poziomy nawożenia NPK. Stwierdzono, że zmiany koncentracji mikroelementów w ziarnie są uwarunkowane poziomem plonowania rośliny a jednocześnie zasobnością gleby w ich przyswajalne formy.
W pracy przedstawiono wyniki badań nad wpływem wapnowania na zawartość różnych form Cu , Zn i Mn w glebie. Stwierdzono , że wapnowanie zwiększyło ogólną zawartość cynku i manganu. Ze wzrostem pH zwiększała się ilość rozpuszczalnych form mikroelementów, a obniżał ich procentowy udział w zawartości ogółem. Roztwór 1M HCL ekstrahował więcej badanych mikroelementów od roztworów specyficznych.
W pracy przedstawiono procedury mikrofalowej mineralizacji materiału roślinnego i glebowego który analizowano na zawartość Cu, Fe, Mn i Zn. Oceny opisanych procedur mineralizacji dokonano analizując Międzynarodowy Certyfikowany Materiał Odniesienia (Montana Soil SRM 2711/NIST) lub porównując z klasyczną metodą mineralizacji (materiał roślinny). Analizy wykonano na spektrometrze absorpcji atomowej Model 1100B (Perkin-Elmer). Uzyskano dobrą powtarzalność i zgodność wyników z wartościami certyfikowanymi oraz otrzymanymi po mineralizacji metodą klasyczną.
W doświadczeniu polowym przeprowadzonym na glebie ciężkiej określono zawartość Cu, Zn, Fe i Mn w ziarnie i słomie ośmiu odmian pszenicy ozimej. Badane odmiany pszenicy ozimej różniły się istotnie poziomem uzyskanych plonów. Najwyższy plon stwierdzono dla odmian 'Kris' i 'Opus', a najniższy dla odmiany 'Diamant'. Odmiany pszenicy ozimej różniły się istotnie zawartością mikroelementów w ziarnie i słomie. Najwyższą koncentracją analizowanych mikroelementów w ziarnie charakteryzowała się odmiana 'Nutka'. Średnia zawartość mikroelementów w ziarnie wynosiła 3,1 mg Cu·kg⁻¹, 23,7 mg Zn·kg⁻¹, 36,3 mg Fe·kg⁻¹ i 23,8 mg Mn·kg⁻¹, a w słomie odpowiednio 2,9 mg Cu·kg⁻¹, 33 mg Zn·kg⁻¹, 61 mg Fe·kg⁻¹ i 40 mg Mn·kg⁻¹. Najwięcej Zn, Fe i Mn pobrała odmiana 'Nutka', natomiast Cu odmiana 'Opus'.
Badania przeprowadzono w trzecim roku trwania dwóch doświadczeń polowych w których stosowano odpady: wywar, słomę, trociny, wapno defekacyjne i obornik. Odpady zastosowano jednorazowo w pierwszym roku. Przedplonami dla pszenicy ozimej były w pierwszym doświadczeniu owies nagi, łubin żółty na nawóz zielony i ziemniaki. W doświadczeniu drugim przedplonem był lędźwian siewny i ziemniaki. Po zbiorze pszenicy pobrano próbki ziarna i słomy. Po mineralizowaniu na sucho oznaczono zawartość żelaza, manganu, cynku i miedzi. Stwierdzono, że zawartość żelaza i miedzi w ziarnie pszenicy zależała głównie od rodzaju przedplonu, a zawartość manganu i cynku także od rodzaju odpadów wniesionych pod przedplony. Wszystkie odpady, a głównie trociny + wapno i wapno stosowane pod przedplony obniżały zawartość żelaza, manganu i cynku w słomie pszenicy ozimej. Na zawartość tych mikroelementów w słomie wpływał także rodzaj przedplonu. Zawartość miedzi w słomie ze wszystkich obiektów była zbliżona.
Analizowano zawartość mikroelementów (Fe, Cu, Zn, Mn, Ni) w podtypach czarnych ziem wrocławskich zróżnicowanych gatunkowo. Wykazano wpływ części spławialnych oraz składu frakcyjnego związków próchnicznych w kształtowaniu ilości mikroelementów w poziomach orno-próchnicznych. Wysoką korelację dodatnią wykazała zawartość części spławialnych z ilością Cu, Fe, Zn, Ni, podobnie udział kwasów huminowyoh związanych z Ca wykazał korelację z Cu i Fe.