Badania nad zawartością kobaltu w bulwach ziemniaków i zielonej masie słonecznika, uprawianych w latach 1986-2001, przeprowadzono na glebie płowej wytworzonej z lessu. Doświadczenie założono metodą podbloków losowanych na stałym polu nawozowym, z uprawą roślin w czteroletnich zmianowaniach i z nawożeniem NPK Mg i NPK MgCa. Zmianowanie obejmowało: w latach 1986-1989 - ziemniaki, jęczmień jary, kapustę pastewną i pszenicę ozimą; w 1990-1993, 1994-1997, 1998-2001 - ziemniaki, jęczmień jary, słonecznik pastewny, pszenicę ozimą. Nawożenie mineralne obejmowało nawożenie NPK na tle stałego nawożenia Mg i nawożenie NPK na tle stałego nawożenia Mg i Ca (wapnowanie). Wapnowanie przeprowadzono: w latach 1985, 1989, 1993, 1997 (2,841 Ca·ha⁻¹). Doświadczenie obejmowało 14 obiektów nawozowych w czterech powtórzeniach. Zawartość kobaltu w roślinach była oznaczana metodą ASA, po mineralizacji próbek w mieszaninie: HNO₃ : HClO₄ : H₂SO₄, w proporcji 20 : 5 :1, w fazie organicznej (MBIK). Wapnowanie nie wpłynęło na zawartość kobaltu w bulwach ziemniaków i zielonej masie słonecznika pastewnego. Zaobserwowano jedynie tendencję obniżania się zawartości kobaltu w roślinach w rezultacie wapnowania. Nawożenie mineralne zwiększyło zawartość kobaltu w bulwach ziemniaków nawożonych wysokimi dawkami NPK. Stwierdzono współdziałanie wapnowania i nawożenia mineralnego w kształtowaniu zawartości kobaltu w bulwach ziemniaków.
Doświadczenie wazonowe trzyletnie przeprowadzono metodą całkowicie losową. Celem niniejszych badań było prześledzenie zmian w zawartości kobaltu, litu i glinu w materiałach organicznych, w glebie i życicy wielokwiatowej (Lolium multiflorum Lam.) pod wpływem stosowania węgli brunatnych, osadów ściekowych oraz ich mieszanin. Całkowitą zawartość Co, Li i Al w materiałach organicznych, glebie i suchej masie trawy oznaczono metodą ICPAES na spektrometrze emisyjnym z indukcyjnie wzbudzaną plazmą, po uprzedniej mineralizacji „na sucho”. Średnia zawartość kobaltu w suchej masie życicy wielokwiatowej (Lolium multiflorum Lam.) wynosiła 1,39 mg.kg-1s.m., litu 53,97 mg.kg-1 s.m. i glinu 402,6 mg.kg-1. Największą zawartość kobaltu oznaczono w suchej masie rośliny testowej zebranej z obiektu kontrolnego, natomiast litu i glinu z obiektów, na których stosowano odpadowy węgiel brunatny z Konina z osadem z Łukowa.