Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 354

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 18 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  zawartosc cynku
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 18 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Odpady komunalne, pobrane z wielorodzinnych budynków mieszkalnych nowych dzielnic Lublina, kompostowano z dodatkiem aktywatorów (Compostin, osad ściekowy, obornik, dżdżownice) przez 12 miesięcy. W pobranych próbkach analizowano podstawowe właściwości chemiczne, jak również całkowite i rozpuszczalne w H₂O, CaCl₂, CH₃COOH formy ołowiu i cynku.
Ocena zawartości Zn w glebach Polski nie daje jednoznacznej odpowiedzi co do potrzeb nawożenia cynkiem. Analogiczna analiza zawartości cynku w rośli­nach przynosi bardziej jednoznaczne wyniki, wskazujące na zmniejszanie się za­wartości tego pierwiastka w ziarnie pszenicy o 15% na przestrzeni ostatnich 30 lat. W badaniach, oprócz danych literaturowych, wykorzystano wyniki własne za­wartości cynku w próbkach ziarna pszenicy jarej pobranych w latach 1987-1989 z 74 punktów doświadczalnych rozmieszczonych na terenie całego kraju. Na pod­stawie przedstawionych danych nie można wykluczyć potrzeby nawożenia psze­nicy cynkiem na niektórych terenach naszego kraju, szczególnie uprawianej na paszę dla zwierząt.
Od 2218 dzieci w wieku 12-15 lat zamieszkałych w Białymstoku i okolicach pobrano próbki włosów w celu oznaczenia w nich zawartości cynku metodą spektrofotometrii atomowo-absorpcyjnej. Stwierdzono znamiennie wyższą zawartość tego bioelementu we włosach dziewcząt.
W pracy przedstawiono wyniki 6-letniego doświadczenia, przeprowadzonego w wazonach gruntowych. Jego celem była ocena przemian, jakim po 2, 4 i 6 latach ulegał Zn wprowadzony do gleby z osadem ściekowym i wyprodukowanym na jego bazie wermikompoście. Chemiczną specjację cynku przeprowadzono metodą Iu, Pulforda i Duncana w modyfikacji Bogacza. Stwierdzono, że proces wermikompostowania osadu z dodatkiem węgla brunatnego prowadzi do znacznego ograniczenia mobilności Zn zarówno w samym wermikompoście, jak i po wprowadzeniu tego materiału do gleby.
W pracy określono zawartość oraz profilowe rozmieszczenie cynku i miedzi w piaszczystych glebach leśnych oligotroficznych siedlisk po długotrwałym okresie stagnowania wód powodziowych. Badania przeprowadzono bezpośrednio po ustąpieniu wód zalewowych (1998 i 1999 rok) w nadleśnictwach Góra Śląska i Wołów. Prace terenowo-gleboznawcze wykonano w średniowiekowych (60-70 lat) drzewostanach sosnowych występujących na glebach rdzawych bielicowych, z cechami gleb zalewowoglejowych. Uzyskane wyniki badań wykazały, że zawartość, a także rozmieszczenie profilowe form całkowitych cynku i miedzi oraz form rozpuszczalnych w HC1 (o stężeniu 1 mol·dm⁻³) w glebach charakteryzuje się wyraźną współzależnością z odczynem, zasobnością w próchnicę i kationową pojemnością sorpcyjną środowiska glebowego. W poszczególnych powierzchniowych poziomach genetycznych gleb, poza ektopróchnicą, kumulacja cynku i miedzi nie przekraczała dopuszczalnych wartości granicznych dla tych pierwiastków według kategorii zanieczyszczenia gleb (strefa 0).
Przeprowadzono badania zawartości cynku w wodach gruntowych, źródlanych, strumieni, drenów, rowów, oczek śródpolnych, odpływów z jezior i rzeki Łyny. Stwierdzono, że zawartość cynku w wodach powierzchniowych terenów rolniczych waha się w granicach 0,02-0,39 mg/dm³, przy średniej 0,10 mg/dm³. Najwyższą zawartością charakteryzowały się wody drenów i rowów. Wody powierzchniowe i gruntowe zawierały 2,5 krotnie więcej cynku niż wody głębinowe. W okresie wiosennym wystąpił wzrost o 50% zawartości cynku w wodach powierzchniowych i o 133% w wodach gruntowych w wyniku spływu i infiltracji topniejącej pokrywy śnieżnej (zanieczyszczonej 0,09 - 0,28 mg Zn/dm³). Rolnicze użytkowanie terenu powoduje wzrost zawartości Zn w wodach o 25% a intensyfikacja rolnictwa podwoiła ilość Zn w wodach. W zlewniach o glebach ciężkich wody zawierały o 20% cynku mniej niż w zlewniach o glebach lekkich. Zawartość cynku w wodach kwaśnych była o 25-60% wyższa niż w wodach obojętnych i lekko zasadowych.
Całkowite zawartości miedzi i cynku w glebach ornych Dolnego Śląska przedstawiono w oparciu o wyniki analityczne 2351 próbek glebowych, pobranych z terenów byłych województw: jeleniogórskiego, legnickiego, wałbrzyskiego i wrocławskiego przez Okręgową Stację Chemiczno-Rolniczą we Wrocławiu. Zróżnicowanie gleb regionu dolnośląskiego pod względem genetycznym, typologicznym i gatunkowym w wyraźny sposób oddziaływało na niejednolitość ich właściwości fizycznych i chemicznych. W większości (60%) gleby należały do bardzo kwaśnych i kwaśnych, ale jednocześnie charakteryzowały się szerokim przedziałem zawartości próchnicy. Pod względem kategorii agronomicznych dominowały gleby zaliczane do ciężkich i średnich. Całkowita zawartość miedzi zawierała się w przedziale 1,0-725,0 mg·kg⁻¹ przy średniej 19,0 mg·kg⁻¹, natomiast cynku w przedziale 8,2-460,0 mg·kg⁻¹ przy średniej 63,6 mg·kg⁻¹. Wartości te były odpowiednio 3 i 2-krotnie wyższe od średnich krajowych zawartości tych metali w glebach użytków rolnych. Uwzględniając wytyczne IUNG dotyczące oceny zawartości metali w glebach, wykazano znaczny udział gleb wykazujących podwyższoną zawartość miedzi (32%) i cynku (24%). W występujących w regionie typach gleb stwierdzono stosunkowo niewielkie zróżnicowania w zawartości miedzi i cynku, najwyraźniej widoczne w madach. Natomiast wyraźnie zaznaczył się wzrost zawartości tych metali w glebach kompleksów pastewnych i górskich. Analiza statystyczna wykazała niewielkie, na granicy istotności dodatnie korelacje zawartości miedzi z badanymi cechami gleb oraz wyraźny wpływ próchnicy (R = 0,45) i części spławialnych (R = 0,31) na poziom zawartości cynku. Regresją wielokrotną wykazano kumulujący wpływ badanych właściwości gleby na poziom zawartości cynku (RZn = 0,51) i miedzi (RCu = 0,23). Wykazano także istotność różnic wyraźnie wyższych zawartości miedzi i cynku w poziomie orno-próchnicznym gleby w stosunku do zawartości w podglebiu, co świadczy o wpływie czynników antropogenicznych i biogennych na zachowanie się tych metali w profilu glebowym.
Badania geobotaniczne w dolinie Poru prowadzono w latach 1992-94. W roku 1993 na łąkach środkowego odcinka doliny pobrano z poziomu darniowego 30 prób z organicznych gleb węglanowych. Oznaczono w nich pH, substancję organiczną, CaCO₃ oraz ogólną zawartość Cu i Zn. Ogólna zawartość Zn i Cu w badanych glebach była zróżnicowana, ale najczęściej wysoka. Prawdopodobnie miało na to wpływ nadmierne uwilgotnienie siedlisk, rodzaj zbiorowiska roślinnego, a także występowanie namułów. Nie stwierdzono wyraźnego wpływu zawartości substancji organicznej i CaCO₃ na zasobność gleby w Zn i Cu.
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 18 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.