Ograniczanie wyników

Czasopisma help
Autorzy help
Lata help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 57

Liczba wyników na stronie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  wypluwki
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
Zmiany zachodzące w środowisku przyrodniczym powodują zanikanie wielu populacji rodzimych drobnych ssaków i sprzyjają równoczesnej ekspansji gatunków obcych. Trudności w monitoringu tej grupy wynikają z ich niewielkich rozmiarów oraz zmierzchowo-nocnego trybu aktywności. Stosowanie podstawowych metod badawczych takich jak pułapki żywołowne i zabijające, od dawna budziło zastrzeżenia zarówno etyczne jak i metodologiczne. Metoda alternatywna, czyli analiza wypluwek sów, bazuje na hipotezie, iż skład pokarmu drapieżników oportunistycznych odzwierciedla pod względem ilościowym oraz jakościowym zgrupowanie drobnych ssaków na terenie, gdzie zebrano analizowany materiał. Najłatwiej dostępne i stosunkowo mało skomplikowane w opracowaniu laboratoryjnym są wypluwki puszczyka Strix aluco. Gatunek ten zaliczany jest do najmniej wybiórczych środowiskowo sów występujących w Polsce, wykazuje typowo nocny typ aktywności, jest oportunistą pokarmowym oraz poluje na szerokie spektrum ofiar. Bardzo ważnym aspektem jest również terytorializm puszczyków. Wielkość zajmowanego obszaru zależy do żyzności siedliska i zawiera się w przedziale od kilkunastu do kilkudziesięciu hektarów. Mamy więc pewność, iż ssaki, których szczątki znajdziemy w wypluwkach, zostały upolowane w promieniu kilkuset metrów od miejsca gniazdowego.
Celem badań była analiza składu pokarmu puszczyków Strix aluco na stanowiskach o różnym stopniu przekształcenia antropogenicznego. Materiał wypluwkowy zbierany był w czterech miejscach: na terenie obszaru ochrony ścisłej Białowieskiego Parku Narodowego, w lesie gospodarczym, w Parku Pałacowym w Białowieży oraz we wsi Eliaszuki otoczonej terenami otwartymi, leżącej w pobliżu północnej granicy Puszczy. W zrzutkach zidentyfikowano łącznie 915 zwierząt kręgowych. Puszczyki gniazdujące na terenach leśnych wewnątrz Puszczy odżywiają się głównie myszami leśnymi Apodemus flavicollis i nornicami rudymi Myodes glareolus. Istotny składnik, mogący przeważać w diecie puszczyków stanowią również ryjówkokształtne Soricomorpha i płazy bezogonowe Anura. W pokarmie sów zamieszkujących obrzeża puszczy istotną rolę odgrywają gryzonie związane z terenami otwartymi: polnik Microtus arvalis, nornik północny M. oeconomus i nornik bury M. agrestis. W środowisku zurbanizowanym (wieś Białowieża) udział gryzoni synantropijnych oraz ptaków jest większy. W lesie gospodarczym zarejestrowano obecność czterech gatunków wymienionych w Polskiej czerwonej księdze zwierząt: ryjówki średniej Sorex caecutiens, rzęsorka mniejszego Neomys anomalus, popielicy Glis glis, koszatki Dryomys nitedula. Otrzymane wyniki są zbieżne z danymi innych autorów prowadzących badania na tym samym terenie
Pierwsza strona wyników Pięć stron wyników wstecz Poprzednia strona wyników Strona / 3 Następna strona wyników Pięć stron wyników wprzód Ostatnia strona wyników
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.